Hoi Edwin, mooi winterverhaal, de kou goed beschreven. Ik heb het met plezier gelezen. Het is niet aan mij om de taalvouten eruit te halen, wat mij wel opvalt is dat de chronologie, of de tijdsduur hier en daar niet klopt. Tenminste, dat vind ik. Eerst is er de langste nacht, een eenmalige gebeurtenis, verderop gaat het over het begin der tijden.

Grtz,
Taco

Wonderschone woorden in dit sprookje met het Persephone-Hades-thema in een nieuwe jas.
Met het commentaar van Taco nog eens herlezen (want mij viel niets op), maar volgens mij speelt het verhaal zich af tijdens de winterwende en is er sprake van een terugblik. Mij stoorde het in elk geval niet.

Ze wist vanaf het begin der tijden dat ze nooit samen konden zijn, maar ze had haar hart aan hem verloren en hij had het meegenomen naar waar zij hem niet kon volgen. > Oef, dat is nogal een zin!

Twijfel niet aan mij mijn lief, > komma tussen mij en mijn lief

Hi Chantal, een winters sprookje dat mij doet denken aan The Rose van Bette Midler of De Roos van Ann Christy. 

Mooi verhaal, Chantal. Fijn weer iets van je te lezen. Met plezier gelezen.

Ik zou alles in de tt zetten, tenzij het een terugblik is natuurlijk.

Mijn twijfel: ik heb één gedeelte in de tt geschreven. Kan dat hier, of moet dit toch in de vt?

Ik deel de mening van Fief: mooi om het verhaal in tt te zetten en de terugblik in vt, dat schept meer helderheid (voor zover nodig). En je raakt wat 'wasjes' kwijt in het begin.

Musonius, is die zin te zwaar?  Dan ga ik over een lichtere versie nadenken!

Tja, wel erg veel raadsels in een zin. Ik ben zelf ook niet vies van lange zinnen, maar deze zou ik op z'n minst splitsen.

Ik moest aan Elsa denken uit Frozen.

Voor mijn gevoel mis ik het verhaal/voorgeschiedenis achter dit verhaal.

M

Mooie uitvoering van dit verhaal Chantal! Je eerste zinnen nemen me direct mee in die waterkoude winterwereld, heel beeldend. Mooi, ‘het bos is niet van haar schaduw te onderscheiden,’ en de stilte die net zo diep is die van gletsjermeren. De kou die naar haar klauwt; zoals de kou inderdaad voelt als je in de sneeuw loopt op blote voeten. De ontmoeting is vanzelfsprekend, maar heeft meer ruimte nodig. Zorg vooral dat je de lezer hier meeneemt in de emotie van je hoofdpersonage, want voor de lezer moet het logisch zijn dat ze hierdoor ontdooit, en de wereld ook. Een tip; zorg dat je actief schrijft, hiermee houd je de vaart in het verhaal, en wordt je tekst krachtiger. Bijvoorbeeld bij deze zin: ‘Het licht verdween uit de dagen, zoals het licht in haar ogen doofde en de bomen konden niets anders dan hun bladeren verliezen, de bloemen niets anders dan verwelken.’ Dit wordt dan bijvoorbeeld: ‘Het licht verdween uit de dagen zoals het licht in haar ogen doofde. De bomen verloren al snel hun bladeren, de bloemen verwelkten.’

Dit verhaal bracht mij even naar het hoge noorden onder de noorderlicht.

Blij dat ze haar geliefde weer kan zien, graag gelezen.