Mercedes, er zal wat betreft schrijfstijl wel wat op te merken vallen, maar dat laat ik liever aan de coach over. De inhoud  is zonder meer prachtig. Dank je voor dit  gevoelig en ontroerend verhaal.

Ontroerend is het zeker. Erg mooi verhaal, Mercedes. Dank daarvoor.

Grtz,
Taco

Mooi hoor! Ik voel met je HP mee en vind het geloofwaardig dat het 'stenenmeisje' hem/haar aanzet tot het kiezen van een ander levenspad. Je openingszin vind ik ijzersterk, het zet gelijk de toon voor het verhaal.

Wat Gi ook al zegt: qua schrijftechniek valt er het nodige te verbeteren. Klein missertje: 'wenste' in de tweede zin moet 'wens' zijn. Ook valt mij op dat het haar van het meisje een paar keer terug komt, en dat haar paardenstaart blijkbaar haar gezicht kan verbergen. Je tekst kan aan kracht winnen als je erin durft te wieden, denk ik.

Graag gelezen!

Cheers,
Martin

Wat een mooi verhaal Mercedes. Ik struikelde een beetje overhet zo vaak beschrijven van haar haar. Dat vond ik jammer.

Ik ben geen schrijfcoach maar kan je wel iets vertellen wat voor mij werkt: wieden, schrappen wat niet bijdraagt aan het verhaal wat ik wil vertellen. Denk aan overbodige woorden, herhalingen, uitweidingen en zijpaadjes. Soms weet ik pas hoe het verhaal afloopt, als ik al schrijvende aan het einde ben gekomen. Ik leg het dan weg. Na een uur of zo ga ik het herlezen, met de denkbeeldige heggenschaar en schoffel in mijn handen. Het wordt dan compacter, meer doelgericht, beter leesbaar.

Een paar voorbeelden:

Het is woensdagochtend 08:12 uur en ik sleep me door de werkweek. 

Dit is niet fout, maar wel overbodig: dat je hp baalt van haar werk is al duidelijk. Ik zou die zin daarom schrappen.

Althans, dat zegt mijn moedergevoel.

Idem, het is niet verkeerd maar het voegt niet echt wat toe.

Ik schat dat ze net zo oud is als mijn dochter. Aan wie ik vertelde over het stenenmeisje maar mijn verhaal boeide haar niks. Op deze leeftijd denken ze echt dat de hele wereld om hen draait.

Tjechov zei het ruim een eeuw geleden al, in mijn vrije vertaling: als in hoofdstuk twee een geweer aan de muur hangt, dan wordt daar in hoofdstuk vijf iemand mee neergeschoten. Zo niet, dan hangt er ook geen geweer.
Dit stukje is wederom niet verkeerd, maar wel een uitweiding die, voorzover ik zie, geen functie heeft in het verdere verhaal. En dus mag het weg.

Je zou die twee passages kunnen weghalen en bijvoorbeeld zeggen: Ze intrigeert me.

Ik zal te laat komen op mijn betekenisloze werk.

Dat haar werk geen betekenis voor haar heeft, weten we aan het begin al. Daarom mag dit woord eruit. Nogmaals, niet omdat het verkeerd is, maar het voegt niets (meer) toe.

Nou, zoiets.

Groet!
Martin

Hoi Mercedes, de nodige opmerkingen zijn al gegeven. Het idee voor het verhaal vind ik goed bedacht. In die zin graag gelezen. 
Ik ben een voorstander van een woordrestrictie bij een opdracht. Jouw verhaal telt 740 woorden. Als je een probeert er niet meer dan 500 van te maken, is het nog veel, maar je wordt dan gedwongen over elke zin kritisch na te denken. Dan moet je schrappen en herschrijven. Naar mijn idee wordt ieder verhaal daar beter van, maar dat is mijn persoonlijke opvatting. Geef in ieder geval de moed niet op. Vooral vaak meedoen.

Aan het einde van deze tramrit moet mijn echte ik sterven om met tegenzin te kunnen herrijzen als de kantoorversie van mezelf. Ik wenste dat de tram voor altijd kon blijven doorrijden.
Het is woensdagochtend 08:12 uur en ik sleep me door de werkweek. 

Je zegt in dit stukje op drie verschillende manieren dat je een hekel hebt aan je werk. Dat kan ook in één zin. Bijvoorbeeld: Het is woensdagochtend en ik sleep me naar mijn werk.

Ze staat 'm in haar broekzak te wurmen  ---> staat 'm te wurmen leest stroperig. Actiever is: Ze wurmt het in haar broekzak

Een zware last waarvan ik bestaan niet afwist valt van mijn schouders. ---> voor bestaan hoort nog "het". Tussen afwist en valt hoort een komma

Eén van hen roept naar ons ‘Jodie, hey Jodie!’  ---> achter ons hoort nog een dubbele punt. Een punt kan ook. 

‘Steen blij'.  ---> de punt hoort voor het aanhalingsteken.

Hoi Mercedes, ik heb al gereageerd, maar ik vergeet te zeggen dat ik vooral de manier waarop je dat meisje neerzet fenomenaal is. Met maar een paar zinnen en drie woorden tekst, zet je haar integer en ontroerend neer.

Chapeau

Erg goede ideeën! Mooi en lief geschreven. Misschien kan je proberen meer show en minder tell toe te passen, maar dan terug, ik ben geen coach. Zoals eerder aangegeven, voelt het aan dat je dit compacter kan neerpennen. Toch genoten. Goed verhaal.

GG!

Dag Mercedes

Wat een fijn verhaal. Ik vind het erg goed, je moet het maar bedenken.

Je zou je tekst hier en daar strakker kunnen maken, zoals deze passage: Althans, dat zegt mijn moedergevoel.
Ik schat dat ze net zo oud is als mijn dochter. Aan wie ik vertelde over het stenenmeisje maar mijn verhaal boeide haar niks. Op deze leeftijd denken ze echt dat de hele wereld om hen draait.

In feite remt dat je tekst, want het is en zijspoor waar je niets meer zal doen in het verhaal. Dat mag dus weg naar mijn smaak.

Ook hier ze ik een inconsequentie: Te laat aangekomen op mijn werk wens ik mijn collega's voor altijd een goed weekend. Het verhaal speelt zich af op woensdag? (woensdagochtend 08:12, en wat verder nog een dag voor het weekend... ) Maar ook hier mis ik enigszins de passie, het moment waarop die beslissing door het personage wordt gemaakt.

Als je volgende keer een vershaal schrijft: gooi de passiefzinnen gerust op de afvalstapel. Voorbeeld: Aan het einde van deze tramrit moet mijn echte ik sterven om met tegenzin te kunnen herrijzen als de kantoorversie van mezelf.zou kunnen worden: Aan het einde van deze tramrit sterft.... of deze: Al een paar keer heb ik haar een steen zien oprapen bij het verkeerslicht voor het spoor. Kan je verkorten in : Het is niet de eerste keer dat ze ... of ook vandaag raapt ze weer...

Er zijn erg mooie zinnen in je verhaal, de actieve zoals deze: Met haar linkerhand onder haar kin ondersteunt ze haar hoofd. Ze kijkt naar buiten, naar de wereld die langs de tram glijdt. Of deze: Plots draait ze zich naar mij, haar donkere ogen kijken dwars door me heen. Ze laat me de steen zien en zegt ‘verdrietig'. 

Weet je, je hebt er een bijzonder verhaal van gemaakt, het lijkt ook geloofwaardig. Hier en daar je potlood scherpen en het wordt nog beter!

Johanna

dat is al veel strakker!

Johanna