Versie 3

Uit het schap met buitenlandse kranten pak ik de Telegraaf. Natuurlijk moet je de berichtgeving in die krant met een korrel zout nemen, maar sinds mijn verblijf op dit tropische eiland is dat mijn enige lijntje met Nederland. Niet dat ik klaag. Ik heb het hier prima naar mijn zin, maar toch wil ik graag op de hoogte zijn van bepaalde berichten uit mijn moederland.
Ik reken af en neem plaats op een terrasje bij het strand. Een vetgedrukte kop op de voorpagina trekt mijn aandacht.

Echtgenote maffiabaas nog steeds spoorloos

De politie staat voor een raadsel. Het lichaam dat onlangs werd gevonden in het Goois Natuurreservaat, blijkt niet de echtgenote van een hooggeplaatst lid van de maffia. Het lichaam verkeerde in verregaande staat van ontbinding; de identiteit leek in eerste instantie bevestigd te worden door de papieren die bij het slachtoffer gevonden werden.
De politie dacht hiermee de zoektocht naar de langvermiste vrouw te kunnen staken.
Groot was hun verbazing toen de lijkschouwing en het DNA-onderzoek uitwezen dat het niet de vrouw van de maffiabaas betrof, maar haar bodyguard. De GPS-tracker die naast het lichaam werd gevonden, zou volgens de maffiabaas in de bovenarm van zijn vrouw moeten zitten. Die had hij daar laten plaatsen “voor haar eigen veiligheid”.

Ik lees het krantenbericht nog eens en gniffel. Wat moeten ze raar op hun neus gekeken hebben toen bleek dat het slachtoffer een Y-chromosoom bezat en niet het verwachtte dubbele X-chromosoom. “Voor haar veiligheid”! Duh, hij wilde gewoon weten waar ze uithing, bang dat ze zijn zaakjes zou verraden. Zouden ze er ooit achter komen wat er precies gebeurd is? De bodyguard kan het in ieder geval niet meer navertellen.

De ober verschijnt aan mijn tafel en ik bestel een dubbele whisky. Terwijl ik op mijn drankje wacht, werk ik mijn make-up bij. Ik hou het sinds enige tijd bij een bescheiden look. Geen vette eyeliner of opvallende lippenstift meer, maar naturel tinten. Mijn ooit zo steile, blonde lokken zijn nu donkerbruin en gekruld; dat past mooi bij de bruine irisimplantaten. Die kostten een lieve duit, maar ach, daar had ik tenslotte voor “gespaard”.

In mijn strapless jurk komt mijn gebruinde lichaam mooi tot zijn recht, al zeg ik het zelf. Ik wrijf over de tatoeage op mijn bovenarm. De pijl in het boogje van de engel camoufleert het litteken perfect.

--------------------------------------

Versie 2

De politie staat voor een raadsel, lees ik in de krant. Enkele weken geleden werd een lichaam in verregaande staat van ontbinding gevonden in het Goois Natuurreservaat. Volgens de papieren die bij het lijk werden gevonden, zou het gaan om de echtgenote van een hooggeplaatst lid van de maffia. In eerste instantie leek hiermee een einde te zijn gekomen aan de zoektocht naar een vrouw die al enige tijd werd vermist.
Lijkschouwing wees uit dat het slachtoffer door kogels om het leven was gebracht. De vondst van een GPS-tracker in het lichaam en de uitslag van het DNA-onderzoek maakten de zaak complexer. De man van het slachtoffer bekende dat hij een tracker in de arm van zijn vrouw had laten plaatsen “voor haar eigen veiligheid”. Het meest bizarre was echter dat het lichaam niet van de vrouw, maar dat van haar bodyguard bleek te zijn. De politie tast volledig in het duister naar de ware toedracht van het misdrijf.

Met een glimlach sla ik de krant dicht en wenk de ober. Na dit bericht heb ik een borrel verdiend. Ik wrijf over de tatoeage op mijn bovenarm; de pijl in het boogje van de engel camoufleert het litteken perfect.

---------------------------------

Versie 1

De politie staat voor een raadsel, lees ik in de krant. Enkele weken geleden werd een lichaam in verregaande staat van ontbinding gevonden in het Goois Natuurreservaat. In eerste instantie leek hiermee een einde te zijn gekomen aan de zoektocht naar een vrouw die al enige tijd werd vermist. De papieren die bij het lijk werden gevonden, identificeerden het lichaam als de echtgenote van een hooggeplaatst lid van de maffia. Dit werd nog eens bevestigd door de GPS-tracker die haar man in haar bovenarm had laten plaatsen. Blijkbaar wilde hij zijn vrouw te allen tijde in de gaten kunnen houden. Verdere aanwijzingen wezen in de richting van een bodyguard van het maffialid en men dacht het plaatje rond te hebben.
Tot de uitslag van het DNA-onderzoek roet in het eten gooide: het lijk bleek dat van een onbekende vrouw.

Met een zucht sla ik de krant dicht en wenk de ober. Na dit bericht ben ik toe aan iets sterkers dan koffie. Terwijl ik wacht op het drankje, werk ik mijn make-up bij; bij deze tropische temperaturen is dat wel nodig.
De vrouw in de spiegel voelt steeds meer vertrouwd, maar het zal nog wel even duren voor ik haar helemaal als mezelf kan zien. De donkere krullen staan me goed en passen perfect bij de bruine irisimplantaten. De cosmetische ingrepen en verhuizing naar dit tropische eiland kostten een fortuin, maar ik beschouw het geld dat ik daarvoor achteroverdrukte als een afscheidscadeau van mijn man.

De strapless jurk onthult mijn bruine armen. Ik wrijf over de tatoeage op mijn bovenarm; de pijl in het boogje van de engel camoufleert het litteken perfect.