Lid sinds

1 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

# 428 Verstoppertje

 

 

De zon schijnt in mijn gezicht en ik houd mijn hand boven mijn ogen. Anna heeft een voet op de onderste dwarsbalk van het klimtoestel.
' Mama, ik klim helemaal naar boven en daarna gaan we verstoppertje doen. '
' Doe voorzichtig,liefje. '
Zweet dat zich heeft verzameld in mijn nek loopt langs mijn buik omlaag. De speeltuin is verlaten. Anna en ik zijn de enige bezoekers. Loom ga ik liggen op het gras en hoor mijn dochter juichen als ze het hoogste punt heeft bereikt.
Binnen een paar minuten is ze omlaag geklommen en staat trappelend van enthousiasme voor me.
' Nu verstoppertje spelen, jij gaat mij zoeken. '
Ze trekt aan mijn hand om me overeind te krijgen.
' Heb je je horloge om ? '
Even kijkt ze me niet begrijpend aan, dan breekt een lach door en stroopt ze haar mouw op en zie ik hem om haar pols.
Ik pak mijn telefoon uit mijn tas en start de app op. Op het schermpje pulseert een groen bolletje. Tevreden sta ik op en loop naar haar toe.
' Tot honderd tellen en dan zoeken. '
Ik rol met mijn ogen, til haar op en druk haar kleine, warme lichaampje tegen me aan. Een gevoel van geluk stroomt door me heen.
' Niet te ver, lieverd. Mama wil niet door het hele bos moeten lopen. '
En weg is ze...

Een warme windvlaag ritselt tussen de bladeren en strijkt over mijn benen.
Ik voel de ruwe bast tegen mijn gezicht , stop met tellen bij vijfenzeventig en draai me om. In de verte zie ik een vrouw aan komen lopen met een kinderwagen.
' Ik kom. '
Op mijn gemak wandel ik het pad af, knipper met mijn ogen tegen de zon. Bij een dichte bos struiken loop ik er omheen en frons mijn voorhoofd.
Mijn vingers sluiten zich om mijn telefoon. Op het scherm plopt een bolletje op, ongeveer twintig meter verderop. Mijn blouse kleeft aan mijn rug en ik heb zin om naar huis te gaan. Met grote stappen loop ik het pad af en kom terecht op een open plek.
' Anna . ' roep ik.'Kom maar, we gaan naar huis. '
Ik haal diep adem en speur om me heen, vertwijfeld kijk ik op mijn telefoon.
Wat vreemd...als het goed is zou ze hier moeten zijn.
Mijn maag trekt zich samen en de kreet die mijn mond verlaat lijkt niet op die van mij.
' ANNA...!!! '
Paniek maakt zich van me meester en ik ren het bos in, op zoek naar een teken van mijn dochtertje.
Opeens zie ik iets liggen tussen het gras en met trillende vingers raap ik het op.
Het is Anna's horloge...

 

 

 

 

 

Lid sinds

3 jaar 3 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

He getver, een nachtmerrie voor elke ouder! Mooi geschreven, goed opgebouwd. Juist daarom valt mij op dat de moeder wel erg snel 'brabbelt' en 'als een waanzinnige' rond gaat lopen. Is het niet logischer als ze eerst verbaasd en daarna hevig ongerust is? Wat afgezwakt dus. Des te harder komen dan de twee slotzinnen aan...

Een paar spellingsdingetjes enzo:

Doe voorzichtig,liefje. --> spatie na de komma

Zweet dat zich heeft verzameld in mijn nek loopt langs mijn buik omlaag. --> bij mij kan dat niet, zweet uit mijn nek loopt over mijn rug, zweet uit mijn hals over mijn borst en buik.

' Ik kom. !! ' --> punt en spatie teveel

' Anna . ' roep ik.'Kom maar --> spatie teveel na Anna, en te weinig na de punt

Wat vreemd...als het goed is --> spatie na de drie puntjes

Met plezier gelezen!
Cheers,
Martin

Lid sinds

5 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker

Hoi Schrijven, het idee vind ik goed gevonden, de uitwerking zou van mij wat netter en strakker kunnen om het leesplezier te verhogen. Je hebt nu veel zinnen met ik zie, ik roep, ik rol, ik hou, ik zie, ik brabbel. Door zinnen anders te formuleren, kun je het interessanter beschrijven. Martin wees je al op de spaties en de interpunctie. 
https://onzetaal.nl/taalloket/aanhalingstekens-en-leestekens

In de verte zie ik een vrouw aan komen lopen met een kinderwagen. ---> zie ik aan komen lopen. Dat leest stroperig. Actiever leest het: In de verte loopt een vrouw met kinderwagen me tegemoet.

Lid sinds

3 jaar 10 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Hoi schrijvenisfijn,

Wat een vreselijke gebeurtenis! Je schrijft heel pakkend, omdat je de moederliefde eerst nog eens laat zien door zinnen als: en druk haar kleine, warme lichaampje tegen me aan. Een gevoel van geluk stroomt door me heen.
Dat is een goede inleiding om de uiteindelijke klap nog harder aan te laten komen.  

Wat ik minder vind werken is dat je moeder laat vragen of ze haar horloge om heeft. Een tracker met verstoppertje... Ik denk dat een kind dat zou zien als valsspelen. En als het dat niet doet, dan vertrouwt het de ouder erg veel (als het gaat om eerlijkheid.) In die zin mis ik een van die twee uitwerkingen. Dat zou de personages nog unieker laten lijken. 

Nog buiten het perspectief van een kind: als je bij verstoppertje - waar het de bedoeling is dat je de ander zelf zoekt en vindt-  een tracker gebruikt (in dit geval kan ik misschien beter zeggen: die vooraf laat zien aan de lezer). Dan kan je er de donder op zeggen dat die tracker terug gaat komen. Daarmee verklap je de afloop eigenlijk al voor een groot deel. Dat is jammer, zeker gezien je verder spannende en mooie schrijfstijl. 
Het kan ook zijn dat ik daar meer op ingesteld was, omdat track and trace natuurlijk de opdracht was. Misschien kan ik daardoor niet meer objectief over die tracker lezen. Maar toch vind ik dit op het randje van wat kan om de tekst spannend te houden. 

Je zou ook kunnen schrijven dat zodra de moeder Anna echt niet kan vinden, ze beseft dat haar dochter altijd dat horloge om heeft en dan die tracker gaat gebruiken om Anna (niet) te vinden. Dan kan je opluchting en spanning combineren met een uiteindelijk alsnog gruwelijk einde. 

Desondanks heb ik toch nog de kriebels van je verhaal gekregen en het met plezier gelezen!

Groet, 

Nadine
 

 

Lid sinds

1 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Bedankt allemaal voor jullie reactie. Erg waardevol en hier en daar heb ik de tekst aangepast. Nadine, jij ook bedankt. Om even kort in te gaan op je commentaar. Anna weet niet wat precies de bedoeling is van het horloge, dat haar moeder het belangrijk vindt dat ze het draagt is voor haar voldoende. Omdat de tracker inderdaad de opdracht was, heb ik die in het verhaal laten terugkomen. Het einde heb ik iets afgezwakt, misschien was het  te zwaar aangezet. 

 

Lid sinds

1 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Goed verhaal.
Ik merkte wel al vroeg in het verhaal welke kant het op ging, dus het einde was voor mij niet verrassend.
Verder sluit ik mij aan bij Fief en Martin over taalgebruik en interpuncties.

Gr. Marja

Lid sinds

2 jaar 5 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Spnnend verhaal ook al voel je als lezer snel welke kant het opgaat. Ik leefde me goed in in je verhaal, brrr.