#425 - Niet in de kast
Niet in de kast
Ongelooflijk. Vanmorgen lag ik nog onderop de stapel, nu word ik al opgepakt. De foto van Karen op de achterkant doet wonderen, zij staat garant voor spanning op al mijn bladzijdes. Ik voel dat iemand me oppakt en meeneemt. De handen blijven me vasthouden, ik zag dat ze van een vrouw zijn. Gelukkig stopte ze me niet in een plastic zak, veel boeken hebben die pech. Op de borden zie ik dat we op perron twaalf terechtgekomen zijn waar de ICE naar Zürich vertrekt. Het is koud, ik hoop dat de trein snel komt.
Ineens verdwijn ik vanuit de handen en word ingeklemd onder een arm. Ik ben omhuld door heerlijk warme, zachte stof en zie niets meer tot ik op een plastic tafeltje lig. Het is in een langwerpige ruimte waar drie bedden boven elkaar hangen, ik lig onder het raam. Tocht trekt over mij heen. Twee andere vrouwen, eigenlijk nog meisjes, komen binnen. Ze geven elkaar een knuffel, mij zien ze niet liggen.
'Dames en heren, de nachttrein naar Zürich via Arnhem, Duisburg, Köln, Bonn en Basel vertrekt over enkele minuten.'
De stem klinkt hol, alsof hij van ver komt.
'Wist jij dat de bedden al opgemaakt zouden zijn?'
'Ik niet, knap ongezellig. Laten we maar naar de restauratiewagen gaan, het is te vroeg om te slapen.'
'Nee hoor,' zegt de vrouw die mij kocht, of is zij ook een meisje, dat vind ik moeilijk te zien.
'Ik heb een goed boek, ik pak het bovenste bed, gaan jullie maar wat drinken, van mij zul je geen last hebben.'
Nadat de anderen vertrokken zijn, pakt ze me op en klimmen we omhoog. Mijn bladzijdes worden een voor een omgeslagen totdat de holle stem opnieuw klinkt:
'Dames en heren, onze excuses, de verwarming van onze rijtuigen is, zoals u misschien al gemerkt heeft, tijdelijk buiten dienst. Hierdoor hebben we enig oponthoud in Emmerich. Wij berichten u zodra de problemen zijn verholpen. In de tussentijd zal de douane waar nodig de controles uitvoeren.'
Na dit bericht belanden mijn bladzijdes 43 en 44 op een harige deken. Het kriebelt. Als de vrouw van me houdt, legt ze me niet zo neer. Ik word er een beetje verdrietig van. De teruggekomen, luid kleppende meisjes maken het er niet beter op, ze klagen over de temperatuur. Gelukkig kiezen de handen eieren voor hun geld en verschuilen ze zich samen met mij onder de deken. Al snel kom ik van het donker in het felle schijnsel van een zaklamp. Bladzijde 43 schrikt ervan.
'Dames en Heren, Over enkele minuten bereiken we Zurich Hauptbahnhof.'
Hé, ik ben samen met de vrouw in slaap gevallen, haar handen op mijn achterkant hielden mij warm. Ze heeft het ook gemerkt en zegt:
'Wat een heerlijk boek meiden, ik had het al uit bij Bonn. Wie wil het lenen?'
Ze wil me zomaar doorgeven aan haar vriendinnen. Och, misschien reis ik dan wel verder naar daar waar het niet koud is. Wel jammer, ik had me zo verheugd, als de laatste in de reeks van 34 van Karens boeken in de kast te staan.
Hoi Elrie. Ik leef lekker…
Lid sinds
6 jaar 8 maandenRol
Hoi Elrie. Ik leef lekker mee met het boek, zeker ook liggend op de harige deken. Overigens moet ik wel bekennen dat ik soms ook zo mijn boeken zo neerleg ... sorry. Ook vond ik mooi hoe je de persoonlijkheid van de handenvrouw laat doorschijnen door de observaties van het boek.
Soms vond ik het verhaal wel verwarrend. De "kleine handen" hadden me eerst overtuigd dat het een klein meisje was, daarna zag ik soort combinatie voor me van een heel kleine vrouw, of een gemiddelde vrouw met heel kleine handen :D. Ook snapte het onderop de stapel liggen niet helemaal. Als ze onderop lag, dan ziet niemand die foto van Karen toch?
De eindzin snapte ik ook niet helemaal. Wat wenst het boek nou? Om in de kast te staan als laatste in de reeks, maar ze is in de trein toch? Dus ze weet helemaal niet of de handenvrouw nr. 1 t/m 33 heeft?
Hoi Karel, dank voor het…
Lid sinds
3 jaar 1 maandRol
Hoi Karel, dank voor het lezen. Het onderop de stapel liggen daar bedoelde ik mee 'een stapel van dezelfde schrijster waarvan de boeken snel achter elkaar verkocht worden. (Karen Slaughter dus). Het boek was aangekomen in Zürich en had dan gehoopt op een lezeres, met al de boeken van Karen in haar kast, waar ze, na lezen, bij aan kon sluiten. Je kan toch hopen dat de vrouw ze allemaal las? Ik begrijp je verwarring.
Hoi Elrie, je beschrijft een…
Lid sinds
5 jaar 8 maandenRol
Hoi Elrie, je beschrijft een mooie treinreis die het boek mee mag maken. Het woord "handen" komt wel erg vaak terug. Voor mij stroopt dat het verhaal. Misschien kun je daarin iets variëren of op sommige plekken zelfs weglaten. Het is wel duidelijk dat het boek steeds door de handen wordt opgepakt, lijkt me. Over het geheel met plezier gelezen.
Vanmorgen lag ik nog onder op de stapel, ---> onder op moet onderop zijn, maar kun je onderop een stapel liggen? Je ligt volgens mijn op de stapel of je ligt onderop. Maar misschien heeft iemand anders daar een ander idee over.
nu wordt ik al opgepakt. ---> wordt = word
Ik voel dat kleine handen me voorzichtig omdraaien maar al snel nemen ze me mee. --> voor de maar hoort een komma
Gelukkig ben ik niet in een plastic zak gestopt, veel boeken hebben die pech. ---> de zin is niet fout, maar misschien leest het actiever als je schrijft: Gelukkig stopte ze me niet in een plastic zak gestopt, veel boeken hebben die pech.
waar drie bedden boven elkaar staan, ---> staan ze of hangen ze? Bij staan zie ik drie bedden op elkaar gestapeld staan.
'Nee hoor,' zegt mijn handenvrouw, of is zij ook een meisje, dat vind ik moeilijk te zien.
'Ik heb een goed boek. Ik pak het bovenste bed, gaan jullie maar wat drinken, van mij zul je geen last hebben.' ---> Deze zinnen horen achter elkaar te staan. Door van de tweede zin een nieuwe zin te maken, leest het alsof ze met 'Nee hoor' reageert op de vorige zin, terwijl de zin die hierna komt het vervolg van de eerste is.
'Nee hoor, ik heb een goed boek,' zegt mijn handenvrouw, of is zij ook een meisje, dat vind ik moeilijk te zien. 'Ik pak het bovenste bed, gaan jullie maar wat drinken, van mij zul je geen last hebben.'
Ineens verdwijn ik vanuit de handen en word ingeklemd onder een arm. ---> "vanuit de handen verdwijnen" leest raar, bovendien gebruik je hier weer het woord "handen".
Als de handen van me houden leggen ze me niet zo neer. ---> tussen houden en leggen hoort een komma.
Nadat de anderen vertrokken zijn pakt ze me op ---> idem tussen zijn en pakt
Bladzijde 43 schrikt ervan. ---> het wordt vanuit het boek beschreven, die bladzijde 43 is toch onderdeel van het boek? Ik zou dan eerder schrijven: Ik schrik ervan.
Hallo Fief, Veel dank voor…
Lid sinds
3 jaar 1 maandRol
Hallo Fief, Veel dank voor alle goede suggesties. Ik heb er 'handen' uitgehaald en vervangen. De verdere aanpassingen heb ik ook gedaan. Ik denk dat het nu veel beter loopt. Nogmaals heel veel dank voor al je moeite.
Dag Elrie Je laat het boek…
Lid sinds
5 jaar 11 maandenRol
Dag Elrie
Je laat het boek reizen en dat idee heb je goed uitgewerkt. Toch kan je nog eens goed nalezen en de zinnen wat strakker maken, dat zou gemakkelijker lezen. Nu lijkt het een beetje te opsommend (en toen, en toen, en toen...) terwijl je dat levendiger kan maken.
Deze zinnen bijvoorbeeld: Ongelooflijk. Vanmorgen lag ik nog onderop de stapel, nu word ik al opgepakt. De foto van Karen op de achterkant doet wonderen, zij staat garant voor spanning op al mijn bladzijdes. Ik voel dat iemand me oppakt en meeneemt. Dat zou je in 2 zinnen kunnen verwerken, en dan nog wat strakker.
Deze vind ik dan wel erg sterk: Ik ben omhuld door heerlijk warme, zachte stof en zie niets meer tot ik op een plastic tafeltje.... En deze ook: Na dit bericht belanden mijn bladzijdes 43 en 44 op een harige deken. Het kriebelt. Als de vrouw van me houdt, legt ze me niet zo neer. Ik word er een beetje verdrietig van.
Als je die actieve, strakke zinnen in heel je tekst verwerkt, wordt het ongetwijfeld een verhaal om u tegen te zeggen.
Goed gedaan
Johanna
Dank je wel Johanna, ik ga…
Lid sinds
3 jaar 1 maandRol
Dank je wel Johanna, ik ga je advies in een herschrijf gebruiken en er ook in mijn volgende stukjes rekening mee houden.
Hoi Elrie, De beetje…
Lid sinds
10 jaar 3 maandenRol
Hoi Elrie,
De beetje chaotische sfeer die je van een nachttrein schetst maakt het fijn om te lezen. Tegelijkertijd is het daardoor soms wat lastiger om te volgen ervaarde ik. Dat komt ook een beetje doordat je in de eerste alinea een paar keer zowel verleden als tegenwoordige tijd gebruikt. En ik raak eerlijk gezegd ook wel in de war doordat het boek twijfelt of ze het woord vrouwen of meisjes moet gebruiken om de drie vrouwen (of meisjes) aan te duiden. Daardoor moest ik het eerlijk gezegd ook een paar keer lezen voordat ik erachter kwam dat de vrouw met het boek bij de andere twee vrouwen hoort. Ik zou trouwens uit het verhaal afleiden dat ze bij bladzijde 43 gebleven is, terwijl ze zegt dat ze het al uit heeft. Of bluft ze dit?
Hallo Virtuoso, dank voor je…
Lid sinds
3 jaar 1 maandRol
Hallo Virtuoso, dank voor je reactie. Ik ben er langzamerhand ook achter dat ik een wat verwarrend verhaal schreef. Ik moet strakker schrijven en er minder onnodige informatie bijhalen. Er is voor mij veel werk aan de winkel, een goede uitdaging.
Ze was bij bladzijde 43 toen ze onder de dekens in het felle zaklamplicht begon te lezen. Het was dus geen bluffen.
Het was mij nog niet eerder gezegd dat ik verleden en tegenwoordige tijd in het begin gebruikt hebt. Dank ook voor deze opmerking.