Lid sinds
6 jaarRol
- Gewone gebruiker
#422 De reïncarnatie
Tijdens het wandelen denk ik aan de verjaardag van mijn moeder. Niemand wist wanneer die was. Als je het aan haar vroeg, nou, dan was je zelf vooral nog niet jarig. Nu ik, inmiddels een oude man, door het bos loop in de herfst, en bladeren zie vallen, die onder de grond compost zullen worden – net zoals mama inmiddels is – vraag ik me af: kan een mens eigenlijk wel zonder verjaardag?
Om het met ons mee te kunnen vieren zou ze terug moeten keren. Ik hoop niet dat ze reïncarneert als boom. Daar zou ze een hekel aan hebben. Als mensen je doorzagen kunnen ze precies aan de ringen zien hoe oud je bent. Een paddenstoel zou trouwens ook niets voor haar zijn. Via een heel netwerk aan anderen verbonden zijn, en die mensen nodig hebben voor je groei: no way dat die einzelgänger daarvoor zou tekenen. Al zou het wel goed voor haar zijn, denk ik, maar krijg haar er maar eens aan. Ze zou giftig worden, absoluut.
Vogels … ik hoor ze veel, maar ze laten zich niet zien. Dat is op zich passend. Alleen de realiteit is dat al die vogelsoorten in feite continue aan het schreeuwen zijn dat dit hun territorium is. Dat is niet haar stijl.
Ik doe het verkeerd. Ik val precies in de valkuil waar zij zelf altijd in terecht kwam. Ik concentreer me op alles waar ze een hekel aan had, en dat was zoveel, present company included. Maar wat vond ze eigenlijk fijn?
Het duurt even voordat het tot me komt. Aardig wat bochten door het bos, planten en struiken gezien, wormen, insecten en dieren, voordat ik een beeld van een tevreden vrouw voor de geest kan halen.
Eén keer, toen ik te vroeg thuis was van school, kon ik haar niet vinden. Ze lag in bad, met oortjes in, met de witte draadjes naar een discman op de grond, en daar dreef ze vredig, tussen de bubbels, met ogen gesloten. Ik schoot snel weg natuurlijk, en wilde absoluut niet aan dat naakte moedermens denken, maar hier in het bos, net als ik langs een vijver loop, drijft het antwoord me te binnen: als ze dan moet reïncarneren, laat het een waterlelie zijn.
Wat een prachtverhaal. Je…
Lid sinds
2 jaar 6 maandenRol
Wat een prachtverhaal. Je waant je als lezer midden in het bos waarin al wat leeft opvalt. De koppeling aan een overleden moeder en de verrassende slotzin maken het verhaal rond.
Ik moest erg lachen om de…
Lid sinds
2 jaar 7 maandenRol
Ik moest erg lachen om de eerste zin. Ik dacht: hij neemt de opdracht wel erg letterlijk. Maar gelukkig zit er direct een mooie wending achter. Ik heb het met plezier gelezen. Ik vind de vergelijkingen tussen de moeder en de flora en fauna geloofwaardig genoteerd. Details als "Ze zou giftig worden" maken het helemaal af.
Leuk, origineel verhaal!
Grtz,
Taco
Verrassende denkoefening…
Lid sinds
2 jaar 5 maandenRol
Verrassende denkoefening waarin de HP probeert om toch iets positiefs te vinden over zijn moeder, waar hij geen goede band mee had. Vlot geschreven. “Ze zou giftig worden” is ook mijn favoriete zin. Graag gelezen.
@Elrie en Emily: tnx voor…
Lid sinds
6 jaarRol
@Elrie en Emily: tnx voor het lezen en het compliment :)!
@Taco Ja, ik twijfelde hoe ik de opdracht moest interpreteren, maar ik nam aan dat als ik gewoon met de voorbeeldzin zou beginnen het vast wel goed zou komen :p. Hartelijk dank!
Hoi Karel, mooi verhaal…
Lid sinds
5 jaarRol
Hoi Karel, mooi verhaal waarin je reflecteert op het leven van je moeder. De zinnen zouden hier en daar wat strakker mogen, maar dat doet verder niets af aan het verhaal. Graag gelezen.
Nu ik, inmiddels een oude man, door het bos loop in de herfst, en bladeren zie vallen, die onder de grond compost zullen worden – net zoals mama inmiddels is – vraag ik me af: kan een mens eigenlijk wel zonder verjaardag? ---> dit vind ik een ingewikkeld lange zin met veel komma's.
"en bladeren zie vallen, die onder de grond compost zullen worden – net zoals mama inmiddels is –" --> dit voegt voor mij niet veel toe. Mensen vergaan niet tot compost. Misschien: Nu ben ik een oude man in de herfst van zijn leven en vraag me af: ...
present company included. ---> buitenlandse woorden schrijven we doorgaans cursief.
Hoi Fief, tnx voor het…
Lid sinds
6 jaarRol
Hoi Fief, tnx voor het uitgebreide commentaar! Ik ga naar die zinnen kijken.
@Fief, ik ben er nog wat mee…
Lid sinds
6 jaarRol
@Fief, ik ben er nog wat mee aan het worstelen. Elke keer als ik het verander voelt het toch ook minder goed (maar dat is uiteraard vast ook deels mijn eigen beperkte vaardigheid een beter begin te schrijven). Dus: er wordt aan gewerkt, alleen puur het strakker maken verlies ik nog teveel voor mij gevoel.
Als het voor jou goed voelt,…
Lid sinds
5 jaarRol
Als het voor jou goed voelt, moet je het zeker zo laten. Het is jouw tekst. Ik reageer er puur als lezer op en er zijn ongetwijfeld forumleden die het anders lezen. Dus niet langer worstelen. Het verhaal is mooi.
Ha Karel123, wat een…
Lid sinds
3 jaar 3 maandenRol
Ha Karel123, wat een originele insteek, al nam je de opdracht als beginregel. De vergelijkingen zijn knap gevonden. De zinnen zijn hier en daar aan de lange kant, misschien kun je ze nog eens bekijken. Verder heb ik ervan genoten.
Mooi verhaal geworden…
Lid sinds
17 jaar 8 maandenRol
Mooi verhaal geworden ondanks dat ik bang was dat je mijn opdracht te letterlijk nam. Denken aan de verjaardag was een voorbeeld van een gedachte die tijdens een wandeling naar boven kan drijven. Ik bedoelde dat het thema vrij gekozen zou worden. Maar het levert een boeiend verhalende gedachtenstroom op die ik graag heb gelezen. Ik had het gevoel dat je de eerste alinea vooral nodig had om in het verhaal te komen. Wat je dan vaak kunt doen is zo'n alinea achteraf schrappen en middenin beginnen. Maar dat hoeft hier niet.