# 416  Veel noten op zijn zang hebben

Hoi Gi, ik heb je verhaal met plezier gelezen. Alleen die introductie zou ik weglaten. Het doet je verhaal te niet. 

die- hard fans ---> diehard fans

Ook zij is niet zo een fan van ---> voor mij leest het beter: Ook zij is niet zo'n fan van. Maar dat is persoonlijk.

Wat vindt jij van hem?”  ---> foei, Gi!

ook als is het een landgenoot ---> als = al

als ze al eens te horen zijn gaat het volume omhoog.  ---> komma tussen horen en zijn

Dank je Fief.  Oververhitting doet rare dingen met een mens. Je hebt het bij het rechte eind, die introductie moet weg. Die-hard had ik opgezocht, maar ik vind zelf ook dat het diehard moet zijn. Geen t als jij volgt: dat heeft Madeleine nog niet helemaal door. :-) De komma tussen horen en zijn kan niet, je bedoelt tussen zijn en gaat, vermoed ik. Eea werd aangepast. 

De komma tussen horen en zijn kan niet, je bedoelt tussen zijn en gaat, vermoed ik. 

Inderdaad.

Ha Gi,

Wat een heerlijk staaltje prachtig geformuleerde weetjes stort je over ons uit. Mooi het applaus verbonden aan de muziekwereld, waar het zo vanzelfsprekend is. Eerst dacht ik wel: wat doet dat achterneefje daar? Toen besefte ik: het zorgt voor enscenering. Waarna tot me doordrong: de dialogen zijn monologen. Het is daarmee een leerzaam verhaal met een lekker melig einde.

Je verhaal speelt zich grotendeels af in het rijk van de terugblik. De personages lijden daar wel onder. Je zou dat kunnen ondervangen door hun een eigen herkenbare, misschien wat minder nuffige stem te geven, maar het verhaal heeft denk ik vooral baat bij een meer verhalende, zintuiglijke inbedding.

'Het Klaasje had veel noten op zijn zang.
Het leek, of ze rond haar hoofd krijgertje deden,
het ene oor in en hetzelfde weer uit, of het andere.'

(Gedichtje van C.C.S. Crone (1914-1951) hier in de stad op een muur waar ik elke dag langs fiets. Desondanks ben ik tegen spreekwoorden als titel.)

Rest mij nog de vraag: wie verdient er in je verhaal eigenlijk wél applaus?

Dank Kruidnagel voor jouw (immer interessante) reactie(s). Jouw vraag is pertinent. Met mijn verhaal wil ik de teloorgang beschrijven van het 'echte' applaus. Tegenwoordig veren toeschouwers bij het minste uithaaltje van een stem recht, daar waar een 'staande ovatie' vroeger als een uitzonderlijk iets voorkwam. Daarnaast vond ik dat ik voor mijn moed wel een applausje verdiende om vooraan in een bomvolle kerk de toon aan te geven terwijl een hele batterij geestelijkheid mij pal in de ogen keek. 

Hoi Gi,

Leuk verhaal. Ik zie een scene voor me op zondagmorgen. Tante Madeleine is op bezoek en we zitten aan de koffie. Zo een soort gesprek vind ik het.

En weer nieuwe dingen geleerd over muziek. Ben jij soms de Leo Blokhuis van onze zuiderburen?

Grtz,
Taco 

Hi Taco, dank je voor de toffe reactie. Leo Blokhuis zegt mij niets en ook na hem te googelen blijft hij voor mij een illustere onbekende, waarschijnlijk omdat zijn specialiteit popmuziek is. 

Ha Gi, dat is altijd beter dan impertinent. Ontwaarding is helaas de aard der zaken. Zo leven we in een heelal vol entropie, en zijn weemoed en nostalgie krachtige zonden. Mijn schoonvader is fan van folk en had lang haar, maar klaagt over herrie als zijn zoon de keukenradio aanzet en Harry Styles komt langs met zijn watermeloen.

Een bemoedigend applausje voor de moeite, vanaf welke mate van moed en vooral kunde is dat een verdiend applaus?

Tot slot een favoriet spreekwoord van wijlen mijn oma: 'Als het getij verloopt, moet men zijn bakens verzetten'. Makkelijker gezegd dan gedaan, natuurlijk.

Nog een uitspraak van een oma: 'De oude dag is een kwade slag'. 

Gi, dankzij je quote heb ik me toch net voor het eerst eens een preekje van de paus ofzo gelezen.

@ Gi: Je hebt wel veel noten op je zang wanneer je Bartoli en Kaufmann zomaar de grond durft in te boren. Daarnaast moet ik eerlijk bekennen dat ik het wel een beetje met je eens ben, vooral wat de laatste betreft. Bartoli geef ik het voordeel van de twijfel ook al komt haar stem naar mijn smaak dikwijls te gekunsteld over. 

Gi, nog nooit van Jonas Kaufmann gehoord en dat moet ik blijkbaar zo houden. Graag gelezen en iets geleerd. Overigens, op negentienjarige leeftijd, na één jaar zangles vertelde mijn zangdocent dat ik de eerste leerling van haar was waar tegen ze moest zeggen dat het nooit zou lukken. Ik haalde de lage tonen van de bariton amper en de hoge tonen van de tenor piepte bij mij als een tram in de bocht. "Iedereen kan zingen", zou ze nooit meer gebruiken.

Ik weet dat je van sfeertekening houdt bij het introduceren van je verhaal, maar ietsje minder mag van mij. En het koekje voor het vertederende joch is mooi beschreven, maar ik weet niet wat dit in het verhaal doet.

Ha MCH, daar ben je weer. Goede vakantie gehad?  Verfrissend, dat je nog nooit van J.K. gehoord hebt. Het koekje had ook een ijsje of een lolly kunnen zijn maar het was voor mij een aanleiding om aan te geven dat wie moeite doet om de taal van een gastland onder de knie te krijgen dit talent spelenderwijs doorgeeft aan zijn kinderen. 

Gi, prima vakantie gehad. Ondanks getipte berichten op andere sites :).
Het koekje of lolly of ijsje, geeft voor mij een sfeer en draai aan het verhaal. Het kost mij daarna wat moeite om in de dialoog te komen.

MCH, heb net de tip ontdekt op de bewuste site. Uit de commentaar van de tipgever blijkt alvast dat hij niet wist dat er in het verleden al meerdere tips in jouw mandje vielen. Straks ga ik lezen.

Gi: zoals steeds een onderhoudend stuk.

(Ik ken niks van opera, en wens dat zo te houden, wat dat betreft kom ik niet in het verhaal, volledig te wijten aan mijn onkunde)

GG!

dag Gi

Veel bijgeleerd dankzij je tekst, ik ken zelf weinig over klassieke zangstemmen. In tegenstelling tot eerdere verhalen die ik van je las, mis ik hier de literaire saus in de tekst zelf, waardoor het wel interessant is, er een diaoog neergepend wordt maar het verhaal zelf wat vlak blijft.

Dat vind ik wel wat jammer.

Johanna