# 416 – Zelden goed genoeg
De vader van Giovanni is een reus. Hij roept me. Hij heet Gatto.
'Ja?' Ik zit voorin. De toerbus zoekt de snelweg. Ik draai me om.
'Wat ik nou niet snap,' zegt hij – hij slaat zijn arm om Giovanni heen – 'ik snap niet dat jij zo goed kan zingen.'
Gatto is geen eikel. Het zal wel. 'Bedankt,' zeg ik. Het is zijn eerste tournee met Gio en mij en de rest.
Hij maakt zijn zin af. 'Want je praat echt heel binnensmonds.'
Giovanni kijkt me niet aan. ‘Pa, stop daarmee.’
Dat durft hij tegenwoordig.
Ik denk terug aan de vorige dag.
Het stof woei op bij iedere stap die we zetten; toch bloeide het fruit en glooide het natte gras rondom tot aan de verten. De zon weerscheen in de dauw op de tuin. De deuren van het kerkje stonden wijd open. Eerst sleepten we de koffers naar het podium en leegden we de bus. Daar gingen we uit elkaar: de band en het koor repeteren gescheiden tot aan de soundcheck.
Het applaus tijdens deze tournee is een ritme, van obligaat en aarzelend tot oprecht en tot passie als donder, eerst het beeld en dan het geluid. Zo overviel het me, die avond meteen na het concert. De meisjes scandeerden mijn songtitel met een zwaar Duits accent. Bovendien werd ik verblind door het spotlicht en dreunde de energie van het concert nog door mijn lichaam.
'Je moet naar voren,' hoorde ik. Ze duwden me het koor uit. Er klonk gejuich toen ik mijn hand opstak en glimlachte. Ik was nog steeds bang dat ik me vergiste: dat ze een ander lied bedoelden. Iets te aarzelend zette ik in op de tonen van Gio. Papa Gatto's gitaar stuwde het refrein op en ik zweefde weg naar een waas van overgave. Zo virtuoos klinkt alleen een professional; ik niet. Maar ik was het lied, ik kreeg het applaus, de kick, de liefde. Misschien zit dat hem dwars, die Henkjan Smits. Ik ben ook weer niet zo'n podiumdier dat zijn band omstandig bedankt, en het was mijn plaats niet.
Gio had geen keus. Voor mij zat het conservatorium er niet in. Te duur, te zwaar, te vreemd, te eng. Bij Idols zingt rijp en rauw fabelachtig. Als je er niet stiknerveus van wordt, is het niet de moeite waard, zong een deelnemer daar in het Engels, en ze werd weggehoond. Dan ben ik graag tevreden met het applaus voor een lied dat me draagt, of misschien was het bestemd voor de beroeps.
Als Gatto snakt naar applaus, zit hij hier goed. Desnoods proxy. Mooi woord vind ik dat, net als 'katalysator.' De ypsilon, de betekenis, de geheimzinnigheid, de dubbelzinnigheid. Zegt iets over mij, dat klopt, Gatto, en ook iets over jou. De vraag is of je een instrument kiest of gaat zingen. De vraag is of je goed zingt. Die keuzes hebben we gemaakt, Gio en ik, al jaren geleden. Bemoei je er niet mee.
Weer thuis vraag ik het aan mijn zangleraar. Want je hoort je eigen stem alleen indirect – via een speaker of een publiek. Hoe iemand die klank ervaart blijft jou een raadsel. Mensen zeggen dat je goed bent. Je leert een paar technieken. Het is je performance, je blik, je pose. Soms luister ik mezelf terug en ligt het gewoon aan mijn gemoedstoestand van het moment, mijn perceptie. Feitelijk ben ikzelf doof voor mijn pure stemgeluid, en mijn leraar is mijn tolk die me de waarheid opbiecht; maar bij vertalen gaat altijd een deel verloren. Alleen de liefde voor muziek is de taal.
Hij glimlacht. 'Het is haat en nijd, laat het gaan.' Had ik al gezegd dat hij mijn goeroe is?
Hoi Kruidnagel, ik vind het…
Lid sinds
5 jaar 8 maandenRol
Hoi Kruidnagel, ik vind het heel mooi geschreven, dat voorop, maar ik moest het wel een paar keer lezen om de achterliggende gedachte van die mooie zinnen te begrijpen. Daardoor kostte me het soms wat moeite om bij het verhaal te blijven.
Bij de laatste alinea blijf je in de tt, terwijl je naar mijn idee terugkijkt naar iets wat je zangleraar zei. Je staat namelijk het ene moment nog op het podium en meteen daarna vraag je iets aan je zangleraar. Zou "ik vraag het mijn zangleraar" en "Hij glimlacht" niet in de vt moeten staan?
De vader van Giovanni is een reus. Hij roept me. Hij heet Gatto. ---> is het niet mooier:
Gatto, de vader van Giovanni is een reus. Hij roept me.
'Wat ik nou niet snap,' zegt hij – hij slaat zijn arm om Giovanni heen – 'ik snap niet dat jij zo goed kan zingen.' --> deze zin vind ik ook minder mooi. ... niet snap, ik snap niet ... Misschien:
'Wat ik nou niet snap ...,' zegt hij – hij slaat zijn arm om Giovanni heen – ' ... dat jij zo goed kan zingen.'
Hey Fief, thanks! Dit is de…
Lid sinds
8 jaar 2 maandenRol
Hey Fief, thanks!
Dit is de chronologische lijn: alinea 2-6; 1; 7.
De hp schuurt met Gatto in alinea 1 – dat is het uitgangspunt van de verhaalinhoud. De hp denkt in alinea 2-6 terug aan de aanleiding voor die onmin en reflecteert erop. Alinea 7, bij de zangleraar, weer thuis na de tournee, is de conclusie uit al dat gepeins.
Edit: ik heb de chronologie iets explicieter gemaakt.
Hoi Kruidnagel, In eerste…
Lid sinds
3 jaar 2 maandenRol
Hoi Kruidnagel,
In eerste instantie kwam ik er niet uit. Na jouw uitleg van de chronologie heb ik verhaal herlezen en nu snap ik het wel. Mooi beeldend beschreven verhaal. Smaakt naar meer.
Grtz,
Taco
Hoi Taco, thanks! Hopelijk…
Lid sinds
8 jaar 2 maandenRol
Hoi Taco, thanks! Hopelijk leest het ook beter na de kleine aanpassing.
Kruidnagel. Mooi verhaal, de…
Lid sinds
4 jaar 8 maandenRol
Kruidnagel. Mooi verhaal, de twijfel, de jaloezie. De chronologie had ik ook niet direct door. Wel de zangleraar, maar ik dacht dat het een rechte lijn van bus naar podium ging, het "ik dacht terug aan de vorige dag" had ik straal over het hoofd gezien.
Bedankt, MCH. Ik snap dat;…
Lid sinds
8 jaar 2 maandenRol
Bedankt, MCH. Ik snap dat; het staat verstopt tussen de tt. Eens zien.
...en nu staat er een stuk in de bijpassende ovt.
Mooi spel met de chronologie…
Lid sinds
3 jaar 10 maandenRol
Mooi spel met de chronologie, prachtige conclusie en ook interessant spel met perceptie en de aldus gecreëerde perspectieven rond de thema's rond applaus, of beter gezegd, wat applaus evoceert.
ZG.
Thanks,Tony! In een langer…
Lid sinds
8 jaar 2 maandenRol
Thanks,Tony! In een langer stuk zou ik dat nog willen uitwerken, dat spel tussen zelfvertrouwen en niveau/kunst vs. kitsch.
Dag Kruidnagel Dank voor je…
Lid sinds
5 jaar 11 maandenRol
Dag Kruidnagel
Dank voor je tekst. Ik vind het goed en mooi geschreven maar het vergt wel de nodige aandacht om helemaal mee te zijn zonder je verklarende uitleg en dat vind ik wat jammer.
Johanna
Thanks voor je leuke…
Lid sinds
8 jaar 2 maandenRol
Thanks voor je leuke opdracht en je reactie, Johanna! Doet me denken aan het debat over easy reads, maar daar verschuil ik me hier niet achter :-). Er valt voor mij nog veel ambachtelijks over schrijven te leren.
KN, Belgen weten wel wat…
Lid sinds
8 jaar 2 maandenRol
KN, Belgen weten wat Idols is maar Henk-Jan Smits heb ik wel moeten opzoeken om te snappen dat hij de juryvoorzitter is/was van het programma in Nederland. Desalniettemin begrijp ik na enkele lezingen waarover dit gaat: de eeuwige naijver in de wereld van de podiumkunsten. Voor mij sta je al heel ver in het ambacht van het schrijven, applaus!
Thanks voor je compliment,…
Lid sinds
8 jaar 2 maandenRol
Thanks voor je compliment, Gi!
Realia, zoals Henkjan Smits, zijn altijd internationaal lastig. Binnen het Nederlandse taaleigen vind ik het Vlaams aangenaam exotisch, maar vergt het soms wel zoekwerk; laat de dag dat fictie op maat hertaald wordt voor Vlaanderen dan wel Nederland nog ver weg zijn.