#415 Eerste schooldag
Dit was het dan, de eerste keer. Ze haalde diep adem, opende het hek en baande zich een weg door het rumoer, het gelach, geduw, getrek, in de richting van het gebouw. De deur duwde ze met moeite open, de voetstappen galmden in de hal, toe maar, het is niet eng. Jas uit, aan de kapstok, met van die hoekige metalen haakjes. Onwillekeurig wreef ze over haar nek.
Daar links, de wc’s, tas goed vasthouden. Nu de gang door, met de vloerbedekking die, als je met je neus erbovenop ligt, uit allerlei verschillende grijstinten blijkt te bestaan.
Ze liep het lege klaslokaal in. De stoelen in de kring en daar, het trapje naar de vliering. Hoger dan de laagste, versleten treden durfde ze haar ogen niet te wenden. Dit was moeilijker dan ze van tevoren had gehoopt.
,,Ha”, hoorde ze een stem achter zich zeggen. Ze draaide zich vlug om en zag een vrouw die haar vriendelijk toeknikte en zich vervolgens tot haar zoon wendde. ,,Jij moet Menno zijn. Dag Menno, welkom in groep 1. Ik ben juf Sara, en dadelijk na het buitenspelen zie je ook juf Iris en al je klasgenootjes, zo’n leuke groep. Fijn dat je moeder je komt brengen, hè? Ze mailde al dat ze hier vroeger ook op school zat, wat ontzettend leuk!”
Ha Miranda, welkom op dit…
Lid sinds
7 jaar 7 maandenRol
Ha Miranda, welkom op dit leuke forum. Hoe vaker ik je verhaal las, hoe meer pesterijen me opvielen. Ik geloof dat ik dat wel leuk vind: zo zal de herinnering zich ook aan de moeder opdringen. Ze is hard aangepakt.
Ik denk zomaar dat het verhaal in de tt nog wat dichterbij komt: 'Dit is het dan, de eerste keer. Ze haalt diep adem [...].' 'Dit was het dan' klinkt daarnaast ook alsof er iets wordt afgesloten, zeker als beginzin.
Graag gelezen!
Hoi Miranda, Leuk eerste…
Lid sinds
2 jaar 7 maandenRol
Dag Miranda, Bedankt voor…
Lid sinds
4 jaar 2 maandenRol
Dag Miranda,
Bedankt voor je inzending. Hoewel het een kort verhaal is, vind ik het een sterk beeldende scène met veel show. De opdracht is mijn inziens goed gelukt. Ik heb wel een aantal tips voor je.
Ik vind het detail in de tweede alinea over de vloerbedekking leuk en beeldend, maar ik vraag me af of de hoofdpersoon dit werkelijk denkt als ze erg angstig is. Ik kan me goed voorstellen dat als je bang bent, je niet na gaat denken over de vloerbedekking.
De zin ‘dit was…gehoopt’ is wat mij betreft overbodig. Wel zou je de situatie wat kunnen uitvergroten door bijvoorbeeld het enthousiasme van het kind te laten zien, en vooral de reactie van de moeder op dat enthousiasme.
Ook is de interpunctie onjuist, waardoor de tekst minder goed leesbaar wordt. Let goed op het gebruik van komma’s.
Hier vind je wat meer informatie over het gebruik van komma’s:
https://onzetaal.nl/taalloket/komma-algemene-rege…
Ik hoop dat je iets aan mijn commentaar hebt.
Groetjes,
Anna
Hoi Miranda welkom op het…
Lid sinds
5 jaar 1 maandRol
Hoi Miranda welkom op het forum. Goed verhaal. De hoeveelheid komma's viel mij ook op. Het maakt het lezen minder prettig. Verder met plezier gelezen.