Een botanische tuin kon je het niet noemen. In een middelgrote serre stonden links kamerplanten en rechts tuinplanten.  Naast de toonbank  was een rek met een aantal producten: meststoffen naast onkruidverdelgers.  De uitbaters waren niet meer van de jongsten en de volslanke dochter hielp bij de bediening.
Ondertussen heeft de tijd niet stilgestaan.  Dochterlief is gehuwd met een ondernemende tuinman. Naast een tiental werknemers helpen hun kinderen in wat inmiddels is uitgegroeid tot tuincentrum ‘Botanica’.
Naast de oorspronkelijke serre werden wel drie reuze glazen kassen neergepoot. Buiten staan op een aanpalend terrein bomen, vaste planten, kruiden en plantgoed.  In een ruimte achterin worden machines verkocht en allerhande benodigdheden, van barbecues tot vogelvoederhuisjes.  
In de kerstperiode is er een immense kerstmarkt met gratis koffie, taart, bier, wijn en glühwein.
Ik zoek een smeedijzeren staander voor een bloempot maar alles wat ik vind zit onder het roest.  Plots herken ik tussen de ijzerwinkel de bejaarde uitbaatster van weleer.
“Dag mevrouw, hoe gaat het nog met u? U was hier vroeger toch de bazin?”
“Dat u mij nog herkent, mijnheer, ja ik loop hier maar wat rond. Zoekt u iets?”
“Ik wil een staander als deze, maar hier zit wel heel erg veel roest op.”
“Ach, meneer, in mijn tijd zouden wij die dingen bij het oud ijzer gegooid hebben, maar tegenwoordig moet iets verroest zijn.  Hoe meer roest, hoe duurder.  Kijk maar eens rond, hoe groot het hier geworden is.  Als je voor een verroest stukje ijzer zulk een prijs kan vragen. Tja, dan rust roest niet, hé, dan brengt het op.”
Aan de kassa zegt de uitbaatster:  “Ik zag dat u met mijn moeder stond te praten. Kent u ze nog van vroeger misschien?”
“Jazeker en ze weet nog steeds hoe ze iets aan de man moet brengen.”