Lid sinds

7 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

# 405 Gracias

 

De zestiger jaren.  Bob Dylan en Joan Baez zingen wereldwijd hun protestliederen. In onze Low Countries dragen Boudewijn de Groot en Armand hun steentje bij.  De flower power groeit uit tot een beweging die jongeren uit alle landen bekoort en samenbrengt.
De Botanique, de voormalige Botanische tuin van Brussel is inmiddels uitgegroeid tot een vermaard cultuurcentrum van de Franstalige Gemeenschap in België.
Op 10 juli 1989 staat de inmiddels legendarische Joan Baez geprogrammeerd.  Een grote meute  fans van weleer maar ook de jeugd van tegenwoordig is op het appel.  Haar repertoire is nu eenmaal van alle tijden.  Naast de serres,  die nu concertzalen herbergen,  staat in de tuin de Espace 2500, een omheinde ruimte onder een luifel met  tweeduizendvijfhonderd  zitplaatsen.
Iedereen wacht gespannen tot de rebelse icoon van weleer het podium betreedt.  Er is geroezemoes.  Door haar politieke standpunten heeft ze hechte vrienden maar ook fervente vijanden gemaakt. Wat is er gaande?
Dit is het deel van Brussel waar de kloof tussen rijk en arm zeer zichtbaar is. Jongeren die geen ticket kunnen bemachtigen proberen zich toegang te verschaffen tot de concertruimte door over de omheining te klimmen.  Ze worden door veiligheidsagenten weggehaald.
Baez verschijnt en stopt abrupt de inzet van No woman  no cry.  Ze vraagt wat er gaande is.

"Ik zing geen noot verder tot jullie deze jongeren binnenlaten”, zegt ze.  Terstond geeft men gehoor aan haar eis.  De jongeren krijgen staanplaatsen voor het podium.  Er barst een minutenlang applaus los.
In de helft van haar optreden covert  Baez de Beatlesong Let it be.  Ze eindigt met : Let them be en wijst voor de scène naar de jongeren die aan haar lippen hangen.
Haar optreden besluit ze met de ode aan het leven: Gracias a la vida.
Dank je, Joan.

 

 

Lid sinds

2 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Joan Baez, jarenlang heeft de lp in mijn kast gestaan. Als jij zelf een van de jongeren was heeft dat je, nu na al die jaren, een goed verhaal opgeleverd Gi. Zo niet dan was het een prima inspiratiebron.

Lid sinds

7 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Hoi Elrie, ik behoorde toen al eerder tot de oudere garde, maar was er wel bij en zat ergens op plaats 1.752. 

Lid sinds

2 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

@ Gi: dat evenement had ik ook dolgraag meegemaakt. Met jouw indicaties heb ik op internet de playlist van dat concert nog kunnen terugvinden.  John heeft gelijk dat het historisch volledig klopt. 

Lid sinds

11 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
  • Pluslid

Gracias a la vida kende ik dan weer niet van Baez. Weer wat geleerd.

Een typisch Gi stuk, met historische weetjes in een fijn lezend verhaal. Ik zou de eerste keer dat je Joan Baez noemt schrappen of bij de tweede keer het 'legendarische ' weghalen, want dat geef je bij de eerste keer eigenlijk al aan. Kortom wat mij betreft: 1tje schrappen, want wat dubbelop.

Lid sinds

5 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker

Hoi Gi, een mooi verhaal. De botanische tuin speelt geen hoofdrol. Wat ooit eens een botanische tuin is geweest, dient nu als achtergrond. Desalniettemin heb je ons een mooie geschiedenisles voorgeschoteld.

Haar repertorium --->  bedoel je repertoire? Volgens mij is repertorium een ander soort overzicht.

Lid sinds

7 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Dank voor jullie reacties:
@ Schmetterling: je hebt inderdaad wat gemist.
@ Hadeke: Baez zong veelal covers. Gracias a la vida was vooral bekend in de uitvoering van Mercedes Sosa. In de jaren zestig vernoem ik Baez en nadien in de jaren tachtig is ze tot een legende uitgegroeid. Ik heb de tweede keer het woord 'inmiddels' ingelast. 
@ Fief: natuurlijk is het repertoire. In mijn ijver om té Franse woorden te vermijden, heb ik het woord met de foute betekenis neergeschreven. Volgens de opdracht volstaat het volgens mij dat er naar een botanische tuin wordt verwezen. Wat zal het verdict van Odile wezen?  

Lid sinds

11 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
  • Pluslid

Hallo Gi, ff off topic: ik zie steeds vaker dat het oordeel van de coach zo belangrijk gemaakt wordt. Zoals jij nu ook lijkt te doen. Natuurlijk is het fijn als ze kundig commentaar geven, maar ook zij zijn net zo zaligmakend als de meelezers die feedback geven. (En waarvan een aantal al een soortgelijke schrijversbiografie op kunnen tuigen als menig coach.)  Ik zie net zo lief feedback van 'minder onderlegde' lezers, omdat een eerste indruk ook van meerwaarde is. Het gevaar is dat mensen niet of nauwelijks meer reageren, omdat 'de coach het wel beter zal weten'. En dat vind ik jammer. Feedback geven is namelijk ook leren.

Lid sinds

7 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Hadeke toch ff reageren: ik ben om Sakura te citeren zelden kapot van de FB's van sommige coaches. Omdat zij nu eenmaal het monopoly hebben op het aanbrengen van opdrachten en tijd stoppen in het lezen en becommentariëren geef ik ze graag een wit voetje (of is het een open doekje?). De reacties van collega's stel ik zeer op prijs en zijn meestal veel meer to the point en geestig bovendien. 

Lid sinds

3 jaar 3 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Ha Gi, wat een mooi verhaal over een concert in een voormalige botanische tuin. Grappig om deze invulling aan de opdracht te geven. Er kan ten slotte van alles gebeuren in zo'n tuin. Wat een geweldig mens, die Joan! Mooi dat je dit met ons wilde delen. Met plezier gelezen.

Lid sinds

7 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

@ MCH: top!
@ Maria Fransisca: geweldig, inderdaad. Met plezier gedeeld. 

Lid sinds

17 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Mijn oordeel acht ik niet beter dan dat van menig 'gewone gebruiker' van het forum. Ik lees ook alle commentaren om ervan te leren. Meer weten meer dan één. Ik vind het wel oké als iemand de feedback geeft dat de Botanische tuin slechts zijdelings een rol speelt, maar zelf zie ik graag dat een opdracht geen keurslijf is maar een aanleiding om iets goeds te schrijven, misschien zelfs iets dat nog moet groeien. Ik denk dat ik gekozen ben vanwege mijn mildheid meer dan vanwege mijn kennis. Dit verhaal is betekenisvol, het schetst een deel van wat ik zinvol bestaan noem. Een van de vele raisons d'être. Dat een artiest besluit dat de armere fans naar binnen mogen vind ik dat onderstrepen.

Lid sinds

7 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Ik dank je Odile voor deze reactie. Voel je vooral niet aangesproken door mijn ironisch getinte commentaar op de reactie van Hadeke in verband met de feedback van sommige coaches.