Leuke droomwereld van een kind. (Ga ik vanuit.) Misschien mag het nog iets -niet veel- kinderlijker neergezet worden. Wat mij betreft zou je met zin 2 kunnen starten, is actiever beginnen.

Graag gelezen. 

Commentaar Marc Hostwriters:

Een heerlijk speelse metafoor van begin tot einde voor de jongen in dit verhaal die in knusse geborgenheid onbevreesd de woelige baren kan bevaren. De eerste alinea lees je dan ook nog eens als de veilige cocon waarin hij volop kind mag zijn: Het is een stevig schip, mij kan niets gebeuren. Mooie, letterlijke invulling van de opdracht, een glimlach waard. Zo’n spelevaren wens je elk kind toe, zeker vandaag. Ahoy.

Bij het lezen moet ik meer denken aan een nog slaapdronken persoon die nog half in dromenland verkeert dan aan iemand die denkt in metaforen.
Mijn beeld van wat er gaande is, wordt bijgesteld: bij de eerste alinea denk ik aan een (volwassen) persoon die zich solozeiler waant, maar bij de tweede alinea heb ik een ketelbinkie voor ogen op een groot schip.
Hoewel het wat verwarrend is, zie ik er wel een mooi verhaal in.

In de eerste alinea gebruik je veelvoudig de woorden schip en golven. Daar kan flink in geschrapt worden.

De eerste zin zet me op het verkeerde been. Ik denk dat we gewoon dat schip ingeslingerd hadden kunnen worden als lezers. Heerlijk de fantasie doorgezet in het ochtendritueel.

Het is natuurlijk wel een beetje al te erg dat de mama de kok is en de papa de kapitein. Maar aan de andere kant zeg je niet dat de kok de mama is, dus misschien gebeurt het wel allemaal in mijn interpretatie. En dat is ook niet best.

Het is natuurlijk wel een beetje al te erg dat de mama de kok is en de papa de kapitein.

Precies wat bij mij ook de wenkbrauwen deed fronsen. Tel het gebedje voor het eten erbij op en mijn vermoeden steeg dat we hier van doen hebben met een conservatief christelijk (katholiek?) traditioneel gezinnetje.

Hoi Maria, door de eerste zin dacht ik in eerste instantie dat je je leven ging vergelijken met dat van een eenzame opvarende. Dat zou een metafoor kunnen zijn, maar het gaat na die eerste zin meteen over in een kinderfantasie. Niets mis mee, het levert een leuk verhaal op.   
Eens met Musionius wat de hoeveelheid schip en golven in de eerste alinea. 

Hai Maria, ik lees een kinderlijk verhaaltje waar ik in mee ben gegaan. Ik zie de opdracht er niet zo in terug. Maar je zei het al: Deze opdracht is niet simpel. 

Commentaar Mili Hostwriters:

Het liefste verhaaltje deze week dat we mochten lezen.

Komma na ‘ingewikkeld’ laten vervallen; een komma is een kleine rustpauze voor de lezer en deze hoort hier niet. En hier dan weer wel: ‘ … hap wil nemen zegt de kok:’ (twee werkwoorden). 'kapi…eh, pap' > mis hier nog een spatie. Kleinigheden, Maria Fransisca. 

Ik zag het voor me: het jongetje dat met zijn knoopjes worstelt.

Hartje.

Hoi Maria Fransisca, mijn verwarring na de eerste keer lezen verdween na de tweede lezing; HP blijkt een jongetje in zijn gefantaseerde ochtendritueel. Leuk gevonden, graag gelezen. En ja; ik herken je worsteling met de metafoor. 

@ Maria Fransisca. Wat een inleving! Dit is precies hoe een jongetje zich in zijn bed onder de lakens voorstelt hoe hij onder zeil in zijn kajuit zit. De roep van vader kapitein wordt de scheepsbel en de keuken van moeder een kombuis. Stoere zeelui eten spek met eieren, natuurlijk!  Voor mij zijn deze vergelijkingen metaforisch genoeg. Genoten!

Wat een leuk verhaal! Als een zacht, warm dekentje om onder te soezen.