Ik vind het idee heel goed, maar voor mijn gevoel nog niet helemaal lekker uitgewerkt. De taal die je gebruikt is net te oud voor de hoofdpersoon, maar wel kinderlijk. Daardoor matcht het voor mij niet lekker bij het feit dat de gedachten er niet in gesproken woorden uitkomen. Misschien kan je het wat meer 'over the top' gooien door het kind in gedachten heel ouwelijke en wijze taal mee te geven, die niet in gesproken woord eruit komen.

Hoi Elrie, ik ben ook niet geheel enthousiast. De suggestie van Hadeke is een goeie. Een "Look who's talking"-verhaal. In ieder geval iets meer verlevendigen, nu leest het te stroperig voor mij.
 

Wel leuk hoor. En oma heeft ook zo te zien nog een eigen geheimpje. Waar ik niet in meekom is het 'oma doet ook vaak stom': dat lijkt eerder een mening van vader. Het hoofdpersoontje vindt dat juist leuk, denk ik.

Elrie, wat een grappige insteek heb jij gekozen! In de tweede alinea valt mij een overdaad aan het woordje 'dan' op, maar wellicht komt dat door de dreumestaal; deze dreumes zal zich nog niet als forumlid op SOL hebben aangemeld. Komt tijd, komt raad.

Je hebt het voorlopen van denken over het uitspreken willen weergeven wat ik een heel moeilijke taak vind om goed te doen. Dat is echt zelfs moeilijk voor een gevorderde schrijven. De denktaal loopt voor op het uitspreken, maar in dit geval is de taal te volwassen, waardoor het effect dat je wilt uitblijft. Een oplossing zou kunnen zijn om het te hertalen naar kinderlijkere taal. Of je kiest de oplossing die ik in mijn boekenkast heb staan in een boek over schrijven van Amos Oz. Je laat de volwassene spreken over zijn eerste herinnering, waarbij zintuigelijke beleving en de taal van de volwassene een geheel vormen.