Lid sinds

3 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker

#400 - Niemand weet wat ik denk

5 mei 2022 - 14:26

 

Niemand weet wat ik denk

Nu ik "appel" kan zeggen denkt Oma dat "opa" en "oma" makkelijke woorden zijn. Ze vergeten dat ik elke dag een appel eet. Nu heb ik "oma" gezegd en wat keek ze blij. Ik heb het heel vaak achterelkaar gezegd. Nu zit ik met Oma in de ballenbak. Ik ben een beetje moe. Die rand om er in te klimmen is zo hoog. Ik bleef met mijn hoofd in de ballen en de beentjes in de lucht hangen, tot mijn driejarig zusje me een duw gaf. Ja, en toen stond ik daar en kon niet door de ballen lopen. Oma zag dat en liet zich met haar grote lijf in de bak vallen. Ik ben naar haar toe gekropen en nu gooit ze ballen naar Elise. Ze lacht hard en ik zit lekker tegen haar aan.

Zou Oma er aan gedacht hebben dat ze er met mij uit moet? Papa zegt altijd dat Oma denkt dat ze nog jong is.  Oma doet soms knettergek. Dan spelen we op de grond en doet ze mee. Elise en ik zijn dan heel blij. Ze maakt dan altijd grapjes. Als ze dan opstaat zegt ze 'au.'  Als ze me optilt zie ik haar gezicht vertrekken dan knuffelt ze me snel.

Elise loopt weg, die gaat naar de glijbaan. Oma blijft met mij ballen pakken. Hoe moet ik haar laten weten dat ik er ook uit wil. Stom hoor, dat grote mensen denken dat dreumesen niets snappen. We kunnen alleen nog niet praten. Ik wil het verklappen want ik wil niet huilen. Als ik huil krijg ik mijn zin. Wat zal ik blij zijn als ik alle woordjes kan zeggen.

Ha, Oma snapt mij. Ze staat op. Samen tuimelen we uit de bak.

 

Lid sinds

12 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker
  • Pluslid
6 mei 2022 - 13:42

Ik vind het idee heel goed, maar voor mijn gevoel nog niet helemaal lekker uitgewerkt. De taal die je gebruikt is net te oud voor de hoofdpersoon, maar wel kinderlijk. Daardoor matcht het voor mij niet lekker bij het feit dat de gedachten er niet in gesproken woorden uitkomen. Misschien kan je het wat meer 'over the top' gooien door het kind in gedachten heel ouwelijke en wijze taal mee te geven, die niet in gesproken woord eruit komen.

Lid sinds

5 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
6 mei 2022 - 15:21

Hoi Elrie, ik ben ook niet geheel enthousiast. De suggestie van Hadeke is een goeie. Een "Look who's talking"-verhaal. In ieder geval iets meer verlevendigen, nu leest het te stroperig voor mij.
 

Lid sinds

3 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker
6 mei 2022 - 15:58

Dank Fief en Hadeke, zelf was ik er ook niet tevreden over en dat blijkt terecht te zijn. Ik ga nu zeker met jouw tip aan de slag Hadeke. Fijne uitdaging, ik heb er zin in.

Lid sinds

3 jaar 5 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
6 mei 2022 - 16:22

Wel leuk hoor. En oma heeft ook zo te zien nog een eigen geheimpje. Waar ik niet in meekom is het 'oma doet ook vaak stom': dat lijkt eerder een mening van vader. Het hoofdpersoontje vindt dat juist leuk, denk ik.

Lid sinds

7 jaar 9 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
7 mei 2022 - 13:25

Elrie, wat een grappige insteek heb jij gekozen! In de tweede alinea valt mij een overdaad aan het woordje 'dan' op, maar wellicht komt dat door de dreumestaal; deze dreumes zal zich nog niet als forumlid op SOL hebben aangemeld. Komt tijd, komt raad.

Lid sinds

3 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker
8 mei 2022 - 13:27

Hoi Ton, ik heb inderdaad het idee dat dreumesen vaak in herhalingen vervallen. De zinsbouw is ongeschikt voor een SOL forumlid. Wellicht dat ze nadat ze veel voorgelezen zijn ( ook daar, de kracht van de herhaling. Gisteren las ik een peuter wel zes maal 'Coco' voor) hun taal 'vervolwassenen'

Lid sinds

18 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
10 mei 2022 - 13:27

Je hebt het voorlopen van denken over het uitspreken willen weergeven wat ik een heel moeilijke taak vind om goed te doen. Dat is echt zelfs moeilijk voor een gevorderde schrijven. De denktaal loopt voor op het uitspreken, maar in dit geval is de taal te volwassen, waardoor het effect dat je wilt uitblijft. Een oplossing zou kunnen zijn om het te hertalen naar kinderlijkere taal. Of je kiest de oplossing die ik in mijn boekenkast heb staan in een boek over schrijven van Amos Oz. Je laat de volwassene spreken over zijn eerste herinnering, waarbij zintuigelijke beleving en de taal van de volwassene een geheel vormen.