Hoi Sakurah, mooie terugblik en mijmering. Vooral je laatste alinea vind ik erg mooi. 

Dinah en ik deelden er een bed. Geen tweepersoonsbed, geen stapelbed. Een gewoon bed. Eén bed. 80 cm breed. ---> vijf keer bed stroopt voor mij het verhaal. Ik snap wat je wil zeggen, maar het voegt voor mij niets toe. 

Wat een mooie herinnering en prachtige invulling van de opdracht. Je trekt mij als lezer direct in het verhaal. Woorden werden beelden tijdens het lezen.

Hoi Sakura, 

Ongetwijfeld weet je meer dan ik over alles achter hanami, mono no aware en al het andere wat bij de symboliek en de traditie van het spotten van kersenbloesems in Japan komt kijken. Ik heb het zelf mee mogen maken, maar uit de tekst haal ik op dat ik nog veel aspecten daarvan niet ken. 
Dit haal ik aan omdat ik het mooi vind dat je wat ik van de symboliek van het vergankelijke en de traditie niet alleen mooi hebt verweven in alles rondom het kersenbloesem kijken. Je hebt ook met Minu ga hana laten zien dat soms iets níet zien net zo belangrijk is of net zo´n belangrijk onderdeel van een belevenis kan zijn als iets wel zien. 

Zowel thematisch als symbolisch sluit dat perfect en mooi op elkaar aan. Daardoor krijgt het verhaal een mooie, passende  bitterzoete toon en leest het beeldend en erg prettig. 

Mooi gedaan! 

Groet, 

Nadine

Prachtig Sakura! Met plezier gelezen. Werd helemaal opgeslokt in het verhaal, waardoor het werkelijk een beeldverhaal ik mijn hoofd is geworden. 

Mooi verhaald Sakura, jammer genoeg ken ik erg weinig van de Japanse gebruiken, toch beschrijf je het mooi!

Kleine suggestie, ik zou de verteller laten vermijden 'kinderlijk' te schrijven aangezien je het als een mijmering, een terugblik plaatst, zo bijvoorbeeld hier:

 

en ik probeerde nog eens bij papa of ik echt echt niet mee mocht in de gondel. 

Ofwel, met een quote, of laat het je jongere zelf zeggen? Zou mooi staan met de herhaling die je papa nadien doet met tweemaal je naam te zeggen... het is maar een ideetje.

GG!

Ha Sakura, wat een prachtig verhaal! Met een mooie mijmering aan het eind. Voor mij zijn de Japanse woorden aan de ene kant sfeerverhogend, maar aan de andere kant ook 'hakend', want ze zeggen me niets. Daarom moet ik voortdurend in de tekst terug kijken, om de betekenis te vinden. Misschien kun je bijvoorbeeld de gerechten ook wat beschrijven. Wat zijn/is kami?

Er kwamen verontrustende geluiden van het dak, maar ieder jaar, wanneer we de gehuurde Toyota Corolla weer inpakten voor de terugreis zag het hutje er nog precies hetzelfde uit. Slechter zelfs. Grote glimlach hier.

Geinig. Dat de opdracht over Sakura gaat en juist jij het dan letterlijk neemt. Het pijntje zit hem in de mijmering zoals Fief het noemt. Omdat je terugkijkt, schrijf je in de verleden tijd. Omdat je in de verleden tijd schrijft is een kinderlijk toontje ongepast zoals Tony aangeeft.

Het zullen geen makkelijke weken zijn om in Leiden te zitten, maar misschien moest je het maar weglaten en alles in de tegenwoordige tijd zetten. Je legt in die alinea iets uit, wat je eigenlijk al had laten zien in de alinea's ervoor. De laatste alinea kan er dan nog wel achter als nawoord.

Heel mooi! Ik moest ook enkele keren teruglezen voor de betekenis van de Japanse termen, maar dat vind ik eigenlijk niet erg. Dit is beter dan een term zo breedvoerig uitleggen dat het een les wordt voor de lezer. Ik krijg meteen zin om er meer over op te zoeken :-) Mij stoort de verleden tijd niet. De laatste alinea vind ik prachtig.