Lid sinds

12 jaar 4 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

#393 Ras-Poetin

 

Intro:

Onderstaande tekst bevat een in hoge mate godslasterende en treiterende uitspraak. De Godvrezenden doen verstandig er geen kennis van te nemen. Aan het eind loop je kans door een donkere wolk verdoemd te worden. Lezen is op eigen risico.
De godnakenden lopen geen enkel risico.

 

Ras-Poetin

Hij stond zomaar voor de deur …

Ik zat voor de TV en zag hoe in Oekraïne steden tot stof en puin werden gebombardeerd, ziekenhuizen en een kraamkliniek onder vuur werden genomen en mensen radeloos op de vlucht sloegen voor dit zinloze geweld. Hoe heeft het in godsnaam zo ver kunnen komen?!

Toen ging de bel. Op kousenvoeten liep ik de trap op naar de voordeur. Daar stond hij. Een rijzige gestalte van wel twee meter. Een belegen kop, grotendeels begroeid met lang, wit haar. Hij droeg een gele mantel van brokaat, doorweven met zilveren en gouden draden. Aan zijn voeten staken gele sneakers met witte zolen; maat vijfenveertig. Ik moest even slikken.

‘Ik ben God’, verkondigde hij, ‘en ik …'

Van stomme verbazing moest ik nog een keer slikken en ik zocht naar woorden, die ik niet paraat had.
De eerste keer dat ik met God in aanraking kwam, was op mijn zevende, met mijn Eerste Heilige Communie. Toen werd ik ingelijfd in de Katholieke Kerk. Mij werd plechtig een maaltijd voorgeschoteld in de vorm van een hostie. Die moest de aan het kruis geniete Godszoon Jezus voorstellen. Deze glutenvrije lunch verliep niet naar behoren. Het was alsof Jezus ook aan mijn gehemelte zat vastgeniet. Met een vinger moest ik hem lospeuteren.
Na deze kannibalistische ervaring, besloot ik alle geloof in God te dumpen.

God zag dat ik overrompeld was en probeerde mij te helpen. Met een vriendelijke glimlach zei hij nogmaals: ‘Ik ben het, je God-de-Vader, ik …'

Ik onderbrak hem, nog steeds zoekend naar de juiste woorden: ‘Zijt Gij …' Asjeblieft, dacht ik, niet beginnen met bijbelse beleefdheidstermen. Blijf bij jezelf!

Nogmaals hoorde ik: ‘Je Vader in de hemel, je weet wel …'

‘Ja, dat zie ik,’ kwam ik tot mezelf, ‘wat kom je doen? Je colporteert toch niet om zieltjes te winnen, hoop ik. Dan ben je aan het verkeerde adres. Ga dan maar naar het Kremlin. Daar huist je antagonist, een rasechte duivel, een ras-Poetin. Ga daar de scheuren in je scheppingsverhaal maar eens repareren.
En nu godverdomme opgesodemieterd.’

Voor ik de deur voor zijn neus dichtsloeg, zag ik dat hij in een flits verdween.

Hij liet een roetzwarte wolk achter …

 

Lid sinds

5 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker

Ha Dos, lekker van je afgeschreven. Goed verhaal. Instemmend gelezen.

Of je van een kannabalistische ervaring kunt spreken nadat je een hostie losgepeuterd hebt van je gehemelte weet ik niet. Tenzij je daarbij per ongeluk op je vinger hebt gebeten.

De Godvrezenden doen verstandig er geen kennis van te nemen. ---> doen er verstandig aan

‘en ik’ …   ---> het beletselteken geeft aan dat de zin wordt afgekapt en hoort daarom nog voor het ah-teken te staan. Verderop staan nog drie zinnen meer waarbij het ah-teken achter het beletselteken hoort. 

ik zocht naar woorden, die ik niet paraat had.  ---> dit lijkt wat dubbelop. Als je naar woorden zoekt, heb je ze meestal niet paraat. 

Lid sinds

3 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Of je van een kannabalistische ervaring kunt spreken nadat je een hostie losgepeuterd hebt van je gehemelte weet ik niet. Tenzij je daarbij per ongeluk op je vinger hebt gebeten.

Lichaam van Christus, Fief!

Lid sinds

2 jaar 10 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

De komma tussen 'moest' en 'de' in '...moest, de aan het kruis...' ontregelt de boel. Huppakee, weg ermee. 'geniette' in die zin heeft ook een t'tje over. Verder zijn dat hemelse zinnen. Tot aan die vastgeniete hostie aan toe. Leuk.

Ik ben geen fan van 'Toen ging de bel.' Voor mij volstaat 'De bel ging.' Dit zal weer persoonlijk zijn. Voorts vind ik de woordspeling ras-Poetin leuk. Hij ligt voor de hand, maar ik had hem nog niet gehoord of gezien. Om echt eerlijk te zijn, heb ik echter niet het gevoel dat je hem ten volste benut.

 Ten slotte nog dit: ik heb ervan genoten. Groetjes thuis.

Lid sinds

12 jaar 4 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Als antwoord op door Fief

 

Vief, het Lichaam van Christus heeft het je al vergeven. Zeker al lang niet meer genuttigd?!

doen er verstandig aan, er geen kennis van te nemen > stond er eerst. Tweemaal 'er' achter elkaar is ook niet fraai. Doen verstandig is volgens mij niet fout.

Wat het beletselteken betreft wist ik het even niet. Ik neem aan dat jij erin doorgestudeerd hebt, dus verander ik het. 

Vief, ik geef je weer gelijk als er tussen 'woorden' en 'die' geen komma had gestaan.

 

Lid sinds

12 jaar 4 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Als antwoord op door Sakura

Sakura, met je opmerking in de eerste alinea heb je bij nader inzien gelijk.

Toen ging de bel. Dan weet je wanneer hij ging.

ras-Poetin is geen vondst van mij. Ik mocht hem lenen van een erudiet schrijver. Hij deelde zelfs het geestelijk vaderschap met mij over de term.

Dat heb je goed gezien, Sakura. Het oorspronkelijke verhaal was uitgebreider. Het moest in een woordencorset. Ik moest strak rijgen.

Dank voor je belangstelling. Ook de groeten thuis.

Lid sinds

3 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Mooie details, zoals schoenmaat 45 en het verhaal over de eerste ontmoeting met Hem. Prachtig.

Toch heb ik nog het gevoel dat je emotie bij dit onderwerp te groot is - hetgeen ik je niet euvel kan duiden - om er literair iets van te maken. Zoals Bomans zou zeggen: het heeft nog niet aan de drooglijn van de herinnering gehangen.

Lid sinds

12 jaar 4 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Als antwoord op door Musonius

Musonius, het onderwerp speelt nú en de emoties over de gebeurtenissen kunnen niet groot genoeg zijn. Het bevattingsvermogen blijft altijd te klein. Ik ben te ongeduldig om te wachten op gedroogde herinneringen. Het literaire gehalte mag daar, wat mij betreft, onder lijden. Het is belangrijk dat de boodschap helder overkomt, voor zover dat binnen 350 woorden mogelijk is.

Als ik me niet vergis had Bomans alleen gortdroge herinneringen uit de negentiende eeuw.

Dank voor je scherpe blik.

Lid sinds

2 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Eerst zien, dan geloven is ook niet meer wat het geweest. Ik vind het een boeiend verhaal, maar blijf toch met de vraag zitten wat de lieve heer aan je deur kwam doen. Jammer dat je het antwoord niet hebt afgewacht. Mijn gevoel zegt dat je hem een beetje hebt misbruikt, maar ... *vermijdt inkoppertjes over misbruik binnen de kerk* 

Lid sinds

12 jaar 4 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Als antwoord op door mespunt

Mespunt, ik ben een diep gelovig mens, ik geloof namelijk dat Hij niet bestaat. Hoe kan ik hem dan misbruikt hebben.
Buiten het verhaal om, ben ik er wel achter gekomen wat zijn missie was. Hij kwam colporteren voor de restauratie van de hemelpoort.

Lid sinds

2 jaar 5 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

 

Hallo Dos, goed gevonden, een bezoek van God terwijl je naar het nieuws kijkt. Ik zou toch eens naar zijn uitleg willen luisteren.

“Op kousenvoeten liep ik de trap op naar de voordeur.” Zat je dan in de kelder TV te zien? Misschien al in je schuilkelder voor als Poetin op die rode knop drukt …

“Hij stond zomaar voor de deur …” Ik vind dat deze zin er een beetje verweesd bij staat, voordat het eigenlijke verhaal begint.

 

Lid sinds

3 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker

Hé Dos,

Gelovigen of ongelovigen... ik weet het niet met God. Het feit dat hij op gele sneakers rondloopt maakt hem er voor mij niet geloofwaardiger op. 

"Hij stond zomaar voor de deur" een soort ondertitel? Volgens mij kan het weg. 

Genoten van dit overtuigende verhaal!

Lid sinds

2 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Ik vind het een grappig verhaal met een serieuze ondertoon. (of andersom?) Ik vind het erg leuk geschreven, dat in elk geval. 

De roetzwarte wolk, daar moe(s)t ik even over nadenken. 

Dat hij zelf zijn hemelpoort maar restaureert. Hij kan toch alles? 

Er ontbreekt nog een 'd' in deze zin:

Ik onderbrak hem, nog steeds zoeken naar de juiste woorden:

Lid sinds

12 jaar 4 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Als antwoord op door Emily Claeys

Ja Emily, ik zou Hem ook wel eens aan de tand willen voelen. Sinds Hij de aarde en zo, in elkaar geflanst heeft, hebben we Hem niet meer gezien. Toch heeft Hij veel losgemaakt bij de goedgelovige mens. 
Ik heb Hem wel bruut weggestuurd, maar ondertussen voelde ik me toch vereerd dat Hij bij mij op de stoep stond. Kan niet iedereen zeggen!

Ik heb het huis waarin ik woon als voorbeeld genomen. Dat staat op de flank van een heuvel. De voordeur en hal liggen bijna drie meter hoger dan de woonkamer aan de achterkant. Zo ligt onze keuken onder de garage en heeft een panoramisch uitzicht op de omringende heuvels.

Was je niet een beetje nieuwsgierig toen je las: Hij stond zomaar voor de deur?

Dank voor je reactie.

Lid sinds

12 jaar 4 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Als antwoord op door Meri

Meri, asjeblieft, ik als ongelovige zou het vreselijk vinden als je teveel geloof aan Hem hechtte. Hij is niet helemaal van God los. Zijn tere voeten zijn de ruwe aardse ondergrond niet gewend. Dus heeft hij er verstandig aan gedaan, schoeisel te kopen voordat Hij ging colporteren. Gele sneakers van Frits van Bommel vond Hij wel goed passen bij zijn goudgele mantel. Ik trouwens ook; we hebben dezelfde smaak.

Toen de eerste zin me te binnen schoot, liep het schrijven van het verhaal als een trein.

Dank voor je reactie.

Lid sinds

12 jaar 4 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Als antwoord op door Annabe

Dat dacht ik als kind ook, Annabe, dat Hij almachtig was en ook een en al Liefde. Ammehoela, kijk maar eens om je heen, wat Hij er van gebakken heeft. Hij vertikt het ook om hoogst noodzakelijk onderhoud te plegen.
God had Jozef gevraagd de hemelpoort te restaureren, maar die vertikt het, omdat hij zich geen elektrische zaag- en schaafbank mag aanschaffen. Jozef is ook de jongste niet meer. Probleem: in de hemel is geen elektriciteit.

Verbazingwekkend dat ik telkens over die ontbrekende d heen gelezen heb, dank je wel.

Lid sinds

10 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Van lieflijke kousenvoetjes tot een godverdomme opgesodemieterde roetzwarte wolk (Ik las eerst roze wolk, ook goed mogelijk)  

Lid sinds

10 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Ja, in het begin beviel het wel een beetje, maar toen werd ik gegrepen door je duivelse inbreng en toen veranderde het beetje in een boel. Ik waande me zelfs op een roze wolk 

Lid sinds

12 jaar 4 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Nee Meri, ik had het sarcasme er niet meteen uitgefilterd. Ik was inderdaad bang, dat je het spijtig vond, dat de God uit mijn verhaal niet geloofwaardig over kwam met zijn gele sneakers, die hij ook nog eens met 50% opruimingskorting had gekocht.

Zo'n schoenverkoopster zal toch ook raar opgekeken hebben toen zo'n overbejaarde man op blote voeten de winkel binnenstapte. Hij zal zich daar vast niet bekend gemaakt hebben. Voor je het weet wordt je klandizie commercieel uitgebuit, komt er met grote letters op de gevel te staan, dat ze HEMELLEVERANCIER zijn, zal Hij gedacht hebben.

Lid sinds

15 jaar 10 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Dag Dos, ik heb genoten van je sarcastisch verhaal. Het is lang geleden dat ik nog iets van je imponerende pennenvruchten heb gelezen. De vruchten zijn ondertussen nog rijper geworden of ben ik het die rijper is geworden? Ik geef je een staande ovatie voor dit verhaal die de Grote Schepper je heeft ingefluisterd! Of waar komt anders die geniale influistering vandaan? En al dat kritisch gedoe in bepaalde reacties is jaloezie voor je talent. Niets anders. Tot nog eens.

Lid sinds

12 jaar 4 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Als antwoord op door Coach Marijcke Cauwe

 

Dag Marijcke, dank  voor je lovende woorden. Je treft het niet. Ik ben op dieet, dus neem ik maar een deel tot me. De andere helft bewaar ik voor slechtere tijden, want die zitten er aan te komen.

Begin april komt het volgende nummer van het eMagazine TWIST uit. Daarin beschrijf ik hoe mijn boek De Moraal aan de Schandpaal tot stand is gekomen. Marc Kerkhofs heeft er zijn licht op laten schijnen en er geen spaan van heel gelaten. Daar komt het op neer. Mijn schrijfkunsten zijn niet wat ze lijken. Het is allemaal fake wat de klok beiert.
Mili van Veegh was van de onkruidbestrijdingsdienst, heeft toch nog  alle puntjes op de i kunnen zetten.

Ruim tien jaar heb ik me hier kunnen verschansen achter de smoel van een aap, maar na het verschijnen van het aprilnummer van TWIST, komt de aap uit de mouw.

Ik denk, Marijke, dat dat het laatste is wat je van me te lezen krijgt. Ik trek me dan terug in schaamte. Dan teer ik verder op jouw noodrantsoen.

Dank je wel.

https://hostwriters.nl/Magazine.html