Lid sinds

7 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

# 393 Weerzien

Andere bazen, andere wetten.  De samenwerking met mijn agentschap wordt beëindigd. Gelukkig kunnen mijn vaste medewerkers aan de slag op het hoofdkantoor.
Ik hou het voor bekeken en sluit mij totaal af van vroegere collega’s en personeel. Het zal wel aan mij liggen dat sedertdien niemand  contact met mij opnam. Wil ik trouwens weten hoe het met hen is gesteld?

Net als ik het terrasje ga verlaten, zet ik mij snel terug neer. Hij is het, Jozef Brinkers. Ik zag hem voor het laatst een vijftiental jaren en ik schat, op het eerste zicht, ook een vijftiental kilo’s geleden. Hij heeft mij gezien. Hij twijfelt. Ik kijk de andere kant op. In het glasraam merk ik dat hij naar mijn tafel stapt.

“Mijnheer Dekkers, dat is lang geleden.”
“Dag mijnheer Brinkers of zal ik maar Jozef zeggen. In mijn laatste mailtje had ik geschreven dat wij elkaar voortaan wel konden tutoyeren, dus zeg maar Ludo. Woon je nog in deze buurt?”
Na de stopzetting van mijn beroepsactiviteiten, was Brinkers de enige ‘losse’ medewerker die mij had opgezocht. Hij ging scheiden en overwoog naar het Zuiden van Frankrijk te trekken. Later, in een nooit beantwoord mailtje, zei ik hem dat hij daar geen ogenblik over moest twijfelen.

“Ja, Mijnheer Dekkers, euh Ludo, ik heb destijds niets meer van mij laten horen en nee, ik woon hier niet meer, maar heb mij in Frankrijk gesetteld. Nu ik er de kans toe heb, moet ik even dit kwijt. Jij bent een van de eerlijkste mensen waarmee ik heb samengewerkt. Ik was bij jou maar een losse medewerker, maar ik heb er geleerd hoe in het leven te staan. Voor mij ben jij de voorbeeldige werkgever, die men niet meer tegenkomt. Als je oren af en toe floten was het omdat ik je eens per week aanhaalde. Van op afstand bekeken en vergeleken met anderen besef ik nu hoezeer je jouw personeel beschermde en respecteerde.”

“Jozef, man, het verheugt me je weer te zien. Ik moet nu opstappen. Beloof mij alles over je nieuwe leven te laten weten.”

“Graag, Ludo.”
 

 

Lid sinds

2 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Was deze ontmoeting ongewenst? Ik haal dat er niet uit, moet het nog maar een keer lezen. 
aan het einde van alinea drie schrijf je:' moest over twijfelen' Moet het niet zijn: 'over moet twijfelen.'

Lid sinds

7 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Dank je Elrie, heb de zin aangepast. De hp wilde niet echt nog contact met iemand uit zijn vroegere loopbaan. In die zin was de ontmoeting  ongewenst, onterecht want het weerzien bleek voor hem een opkikker.

Lid sinds

7 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Hey Tony, het mogen er van Yvette deze keer 350 zijn en ik heb er op de kop 349 gebruikt. Bedankt voor het compliment.

Lid sinds

3 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker

Mooi voorbeeld van hoe een ongewenste ontmoeting, positief kan uitpakken. 

Wat bedoel je met "Als je oren af en toe floten was het omdat ik je eens per week aanhaalde"? 

Lid sinds

7 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

@Meri: dank je. De uitdrukking: 'avoir les oreilles qui sifflent' bestaat vooral in de Franse taal en betekent dat de persoon waarover men spreekt wordt verondersteld door het tuiten van de oren aan te voelen dat er over hem/haar gesproken wordt. Meestal gaat het dan wel over negatieve zaken maar hier is het ironisch en positief bedoeld.

Lid sinds

5 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker

Gi, ik vind het een mooi verhaal. Met plezier gelezen.

was Brinkers de enige ‘losse’ medewerker, die mij had opgezocht.  ---> de komma achter medewerker hoeft niet.
 

Lid sinds

3 jaar 3 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Ha Gi, een mooi verhaal. Je laat goed zien dat je beeld van een oud-collega verandert, nu je hem onverwacht ontmoet.
“Jozef, man, het verheugt me je weer te zien. Ik moet nu opstappen. Beloof mij alles over je nieuwe leven te laten weten.”
Deze zin brengt me wat in verwarring. Het lijkt cynisch, maar dat klopt niet met de rest. Je bedoelt toch dat je echt wilt weten hoe het nu met Jozef gaat? Dan zou ik niet zeggen 'ik moet nu opstappen', maar ik zou meteen gaan zitten voor het uitgebreide verhaal onder het genot van een biertje. En als dat echt niet kan, zou ik meteen afspreken wanneer je elkaar dan weer gaat ontmoeten, op korte termijn. Of contactgegevens uitwisselen.

Lid sinds

7 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

@Maria Fransisca: eerder in de tekst blijkt dat ze elkaars contactgegevens reeds hebben en de laatste zinnen (er bleven geen woorden meer over) geven aan dat ze elkaar weer snel zullen op de hoogte houden. Ludo was al van plan om door te gaan voor hun gesprek begon en Jozef keert terug naar Frankrijk. Wie weet nodigt hij Ludo er wel uit? Dat zal het vervolgverhaal allicht uitwijzen.

Lid sinds

2 jaar 10 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Het lijkt eerder zo'n kleine onschuldige ontmoeting waar je even geen zin in hebt, zelfs als je de persoon in kwestie eigenlijk neutraal of positief gezind bent. In die zin is het een echte ontmoeting. Dat er geen spanning in de tekst zit, moet je daarbij dan ook voor lief nemen.

Lid sinds

3 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Ik zag hem voor het laatst een vijftiental jaren en ik schat, op het eerste zicht , ook een vijftiental kilo’s geleden.

Schitterend! Wel even de overbodige spatie voor de komma verwijderen.

  • samen gewerkt = samengewerkt

 

Lid sinds

7 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Musonius, jij zag de spatie, Fief zag de komma: beiden zijn nu weg. Wat mij opvalt is dat de tekst die ik in Word typ na het publiceren steeds een aantal extra spaties bevat, die ik zelf niet heb aangebracht en dan moet wegwerken. Bedankt voor de FB.

Lid sinds

7 jaar 5 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Hoi Gi, wat een mooie ontmoeting. Zo hebben we allemaal wel iemand die we graag jaren later nog zouden willen laten weten wat we echt over hen dachten (negatief én positief). Het enige dat me een beetje onrealistisch lijkt, is dat Ludo nog weet wat hij in zijn laatste mailtje heeft geschreven.

Gr, Yvette

Excuus voor mijn late reactie (opdrachtverzinner). Ik lig al de hele week met griep op bed.

Lid sinds

7 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

@Yvette, Ludo wil het niet toegeven maar heeft dikwijls gemijmerd over zijn vroegere relaties met zijn werkgevers die hem totaal vergeten blijken te zijn. Met name van Jozef had hij meer verwacht omdat hij dacht hem een hart onder de riem te hebben gestoken na het nieuws van diens scheiding. Omdat hij een antwoord op zijn laatste mailtje had verwacht maar nooit kreeg bleef hem dit intrigeren. Wanneer hij hem terug ziet wil hij om die reden liever niet met hem praten maar eindelijk kan hij te weten komen hoe het hem vergaan is. Als dan blijkt hoezeer hij indruk op Jozef heeft gemaakt is hij totaal van de kaart.

Lid sinds

7 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

@Ton: dank voor de toffe reactie. Wat een prachtig verhaal over die linker en rechterkant van je oren. Musonius zal als nieuwbakken dichter/coach graag lezen dat omwille van het rijm een uitdrukking simpelweg werd omgedraaid.

Lid sinds

15 jaar 10 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Dag Gi, ik vind het leuk dat mensen elkaar waarderen en eens een complimentje geven. Je verhaal lijkt me allemaal wat onwaarschijnlijk, maar ik ben blij dat er eens een positieve toevallige en niet gewenste ontmoeting wordt beschreven.

Lid sinds

7 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Raar, Marijke, dat zowel Yvette als jij (heeft het iets met het coachschap te maken?) het verhaal onwaarschijnlijk en onrealistisch vinden terwijl het puur vanuit een bestaande situatie geschreven is.