# 393 Weerzien

Was deze ontmoeting ongewenst? Ik haal dat er niet uit, moet het nog maar een keer lezen. 
aan het einde van alinea drie schrijf je:' moest over twijfelen' Moet het niet zijn: 'over moet twijfelen.'

Dank je Elrie, heb de zin aangepast. De hp wilde niet echt nog contact met iemand uit zijn vroegere loopbaan. In die zin was de ontmoeting  ongewenst, onterecht want het weerzien bleek voor hem een opkikker.

Heb wat moeite met de snelle omslag, maja 300 woorden enzo, ook al is die loos. Wederom fijn geschreven! GG!

Hey Tony, het mogen er van Yvette deze keer 350 zijn en ik heb er op de kop 349 gebruikt. Bedankt voor het compliment.

Mooi voorbeeld van hoe een ongewenste ontmoeting, positief kan uitpakken. 

Wat bedoel je met "Als je oren af en toe floten was het omdat ik je eens per week aanhaalde"? 

@Meri: dank je. De uitdrukking: 'avoir les oreilles qui sifflent' bestaat vooral in de Franse taal en betekent dat de persoon waarover men spreekt wordt verondersteld door het tuiten van de oren aan te voelen dat er over hem/haar gesproken wordt. Meestal gaat het dan wel over negatieve zaken maar hier is het ironisch en positief bedoeld.

Gi, ik vind het een mooi verhaal. Met plezier gelezen.

was Brinkers de enige ‘losse’ medewerker, die mij had opgezocht.  ---> de komma achter medewerker hoeft niet.
 

Ah, zo! Dat maakt het compleet! Graag gelezen!

@Fief: dank je voor het lezen met plezier en de , is weg.

Ha Gi, een mooi verhaal. Je laat goed zien dat je beeld van een oud-collega verandert, nu je hem onverwacht ontmoet.
“Jozef, man, het verheugt me je weer te zien. Ik moet nu opstappen. Beloof mij alles over je nieuwe leven te laten weten.”
Deze zin brengt me wat in verwarring. Het lijkt cynisch, maar dat klopt niet met de rest. Je bedoelt toch dat je echt wilt weten hoe het nu met Jozef gaat? Dan zou ik niet zeggen 'ik moet nu opstappen', maar ik zou meteen gaan zitten voor het uitgebreide verhaal onder het genot van een biertje. En als dat echt niet kan, zou ik meteen afspreken wanneer je elkaar dan weer gaat ontmoeten, op korte termijn. Of contactgegevens uitwisselen.

@Maria Fransisca: eerder in de tekst blijkt dat ze elkaars contactgegevens reeds hebben en de laatste zinnen (er bleven geen woorden meer over) geven aan dat ze elkaar weer snel zullen op de hoogte houden. Ludo was al van plan om door te gaan voor hun gesprek begon en Jozef keert terug naar Frankrijk. Wie weet nodigt hij Ludo er wel uit? Dat zal het vervolgverhaal allicht uitwijzen.

Het lijkt eerder zo'n kleine onschuldige ontmoeting waar je even geen zin in hebt, zelfs als je de persoon in kwestie eigenlijk neutraal of positief gezind bent. In die zin is het een echte ontmoeting. Dat er geen spanning in de tekst zit, moet je daarbij dan ook voor lief nemen.

Ik zag hem voor het laatst een vijftiental jaren en ik schat, op het eerste zicht , ook een vijftiental kilo’s geleden.

Schitterend! Wel even de overbodige spatie voor de komma verwijderen.

• samen gewerkt = samengewerkt

Musonius, jij zag de spatie, Fief zag de komma: beiden zijn nu weg. Wat mij opvalt is dat de tekst die ik in Word typ na het publiceren steeds een aantal extra spaties bevat, die ik zelf niet heb aangebracht en dan moet wegwerken. Bedankt voor de FB.

Hoi Gi, wat een mooie ontmoeting. Zo hebben we allemaal wel iemand die we graag jaren later nog zouden willen laten weten wat we echt over hen dachten (negatief én positief). Het enige dat me een beetje onrealistisch lijkt, is dat Ludo nog weet wat hij in zijn laatste mailtje heeft geschreven.

Gr, Yvette

Excuus voor mijn late reactie (opdrachtverzinner). Ik lig al de hele week met griep op bed.

Dat is per jaar een kilo (mits mijn rekenkunsten me niet in de steek gelaten hebben)

Gi, een onverwacht plezierige ontmoeting. Mooi verhaal!
De fluitende oren doen mij denken aan de uitdrukking 'hoe linker hoe flinker, hoe rechter hoe slechter' (zie Hoe linker hoe flinker, hoe rechter hoe slechter | Genootschap Onze Taal | Onze Taal).

@Yvette, Ludo wil het niet toegeven maar heeft dikwijls gemijmerd over zijn vroegere relaties met zijn werkgevers die hem totaal vergeten blijken te zijn. Met name van Jozef had hij meer verwacht omdat hij dacht hem een hart onder de riem te hebben gestoken na het nieuws van diens scheiding. Omdat hij een antwoord op zijn laatste mailtje had verwacht maar nooit kreeg bleef hem dit intrigeren. Wanneer hij hem terug ziet wil hij om die reden liever niet met hem praten maar eindelijk kan hij te weten komen hoe het hem vergaan is. Als dan blijkt hoezeer hij indruk op Jozef heeft gemaakt is hij totaal van de kaart.

@Dana: verbijsterend, die rekenkundige knobbel van je.

@Ton: dank voor de toffe reactie. Wat een prachtig verhaal over die linker en rechterkant van je oren. Musonius zal als nieuwbakken dichter/coach graag lezen dat omwille van het rijm een uitdrukking simpelweg werd omgedraaid.

Dag Gi, ik vind het leuk dat mensen elkaar waarderen en eens een complimentje geven. Je verhaal lijkt me allemaal wat onwaarschijnlijk, maar ik ben blij dat er eens een positieve toevallige en niet gewenste ontmoeting wordt beschreven.

Raar, Marijke, dat zowel Yvette als jij (heeft het iets met het coachschap te maken?) het verhaal onwaarschijnlijk en onrealistisch vinden terwijl het puur vanuit een bestaande situatie geschreven is.