Dag Hadeke, wat fijn dat jij overal op gereageerd hebt. Ik vind dat zelf heel moeilijk, maar daar stap ik maar even over. 

De dubbele betekenis van sirenen, vind ik mooi gevonden/uitgewerkt. Verspreid verdriet vind ik een krachtige term (leuk ook dat je er nog wat andere stijlfiguren in stopt). De achtste lijn had ik metrisch (misschien gebruik ik het woord verkeerd hoor) pas na een paar lezingen door. De eerste klemtoon ligt daar meteen op 'naar'. Over het niet helemaal rijmen van je laatste lijn, had ik veel gedachten. Eerst 'wat jammer' en later 'ah, misschien is het zo bedoeld en onderstreept het daardoor het onbehaaglijke gevoel dat je inhoudelijk ook meekrijgt'. En dan vond ik het weer heel knap. 

Je geeft mooi het contrast weer tussen hier en daar en hoe dun die lijn kan zijn en ook hoe we ons - niet alleen voor dit conflict, maar ook voor heel wat ander leed in de wereld - afsluiten/verdoven. 

Ik vind dat juist niet die sirenen. Ik heb het een paar weken ook gedaan, toegegeven. Ik ga echter gelijk in mijn hoofd naar 'Siren song' van Margaret Atwood.

Verder haak ik (haak ik, Hadeke) op de laatste regel. Die punt. Zit je je Oostindisch doof en blind van de domme te houden, maar weet je -komma- verdomd goed dat het leed drie huizen verderop verschuilt óf leg je de lezer -imperatief- de kennis op dat het allemaal in de achtertuin van Polen gebeurt? En hoe strookt dat met die eigen oogkleppen?

Zo, en toch vind ik het mooi. Regel vier maakt alles goed.

Een mooi sonnet, Hadeke. Inhoudelijk maak je een mooie duidelijke twist na de achtste regel. En ik kan me in je gevoel verplaatsen: ik wil er niks van weten (te erg), maar realiseer me wel dat het niet zo ver weg is als het lijkt. Qua regeltjes voor een sonnet heb je het (denk ik) goed gedaan. Voor zover ik dat kan beoordelen. Alleen de achtste regel wringt een beetje. Het metrum klopt niet. En ik zou wel mee willen denken, maar ik begrijp niet helemaal wat je bedoelt met regel 7 en 8. Misschien: om de prestigestrijd die wordt gestreden?

Hey Hadeke,

Mooi, dat metrische accent op 'ónschuldig' bij dit onderwerp. Een bepalend laatste beeld uit de Van nul tot nu uit mijn basisschooltijd is die burger voor de tv met zijn zak chips en oorlog in beeld. Mooi gevonden ook hoe de sirenen onheil afroepen. Bind me maar aan de mast met proppen in mijn oren zodat ik doof ben voor die tergende nul. Ik mis nog een lettergreepje in regel acht. Misschien lost dat iets op.

Dag Hadeke,

Je sonnet verraad dat je een goed gevoel hebt voor het schrijven van sonnetten, of het ambacht beheerst.

Thematisch erg mooi, het contrast tussen dáár en híér. Het zou nog mooier naar voren komen als je het octaaf ook begint met 'daar' of een variatie erop, zo los je meteen ook een struikeltje op dat ik had bij het lezen van de eerste regel: ik dacht dat raketten ver weg vielen, maar je bedoelt natuurlijk dat in een land ver weg raketten vallen. Suggestie: Daarginder vallen bommen naar beneden. Overigens is het 'naar beneden' wel een rijmdingetje, want niemand veronderstelt dat ze naar boven vallen.

Ik begrijp je woordenspel met sirenen, maar kan er niet helemaal in meegaan: de zoete zang van mythische sirenen die mensen lokt, is heel wat anders dan het luchtalarm dat mensen de stuipen op het lijf jaagt. Ik denk dan ook dat je het niet moet zoeken in de vergelijking, maar juist in de tegenstelling. Wat wel een mooie vergelijking is die je kunt gebruiken, is dat het in beide gevallen om klanken gaat die dood en verderf aankondigen.

Het slotvers vind ik inhoudelijk bijzonder pakkend. Erg goed gevonden. Wel denk ik dat je het mooier zou kunnen verwoorden.

Rijm
Klopt goed, maar wensen/grenzen is stemlozend rijm.

Metrum
Op r. 8 na uitstekend.

Foutje
“en zet, me veilig wanend, in mijn stoel.” = “en zet me, me veilig wanend, in mijn stoel.” (maar dan klopt het metrisch niet meer) Of: “en zit, me veilig wanend, in mijn stoel.”

De dichtcoach

Ik zocht nog op 'stemlozend rijm', maar vond geen uitleg. Is dat een bestaande term?

Excuses, ik vrees dat de term van mij afkomstig is, verzonnen tijdens een discussie met medeplezierdichters om een voorkomend rijmfenomeen mee te duiden.
Het gaat om rijmkoppels waarbij stemhebbende medeklinkers in de rijmuitgang worden vervangen door stemloze tegenhangers Denk hierbij aan:

• hadden/latten
• ober/loper
• navel/tafel
• grenzen/wensen
• vlaggen/lachen

Nu vind ik dat vlaggen goed op lachen rijmt, omdat ik geen verschil hoor, maar in sommige streektalen is het wel degelijk hoorbaar. In sommige streektalen rijmt grenzen wel op wensen, bijvoorbeeld in het Amsterdams waar elke z als s wordt uitgesproken. Bij de toch zeer zorgvuldige dichter J.P. Rawie heb ik ook vormen van stemlozend rijm aangetroffen.
Sommigen zullen geen moeite hebben met deze rijmvorm, dus ik ga niet zeggen of het goed of fout is, maar discutabel is het wel