De Chevy pick-up jakkerde zo hard over de hobbelige zandweg dat de sluier stof achter de gammele auto tot ver in de omtrek te zien was. Niet dat de bestuurder zich daar iets van aantrok. Daarvoor had hij te veel aan zijn hoofd. Het was toch van de zotte dat juist hij, Celebes, hoofdcommandant ruimteverkeer, in een aftandse auto een schier onmogelijke missie moest uitvoeren, terwijl zijn secondanten met grote stalen netten door de ruimte zoefden om satelliet- en ander afval te bergen. Toch kon het niet anders. Hij was de enige die nog met een versnellingspook overweg kon. Dat had zijn vader hem geleerd; ter ere van zijn voorvaderen die zich niet in de lucht maar op wielen hadden voortbewogen.
Celebes stond erom bekend dat hij liever de lakens uitdeelde dan er onder te liggen. Pas nadat het Presidium hem tijdens een spoedberaad duidelijk had gemaakt dat alleen hij voor deze missie in aanmerking kwam, had hij ermee ingestemd. De veiligheid van het volk stond op het spel nadat een aantal ziekenzoevers vanaf een afgelegen dorp waren beschoten waardoor talloze patiënten onderweg naar het ziekenhuis waren overleden. 
   Celebes had zijn faam vooral te danken aan zijn fysieke kracht. Helaas had hij daar tijdens deze missie weinig aan. De adviesraad had unaniem besloten dat hij verkleed als vrouw minder in het oog liep. Meteen daarna hadden ze zijn baard en bakkebaarden afgeschoren, zijn lange haar in een wrong om zijn hoofd gedrapeerd en zijn armen en benen ingezwachteld. Aan de lengte van 1m90 hadden ze niets kunnen veranderen en de wens dat hij op hoge hakken zou lopen, lieten ze varen toen hij daarop rondliep alsof hij een poepluier aan had.
    Het dorp waarvandaan was geschoten kwam in zicht. Celebes draaide de achteruitkijkspiegel naar zich toe om zich ervan te vergewissen dat alles wat op zijn gezicht was gesmeerd nog op de goede plek zat. Wie had ooit gedacht dat cyclaamrode lipstick en blauwe oogschaduw hem zo goed zouden staan.
     Hij schrok van de man, die zo’n twintig meter voor hem langs de kant van de weg liep, een duim opstak. Een lifter. Celebes wilde doorrijden, maar als deze man in het dorp woonde waar hij moest infiltreren, was het beter dat hij een positieve eerste indruk maakte. Hij remde af en draaide het raampje naast de bijrijdersstoel omlaag. De man die met een arm vol tattoos op het raam leunde en naar binnen gluurde was groot. Heel groot. Celebes hart verschrompelde bij de gedachte aan wat er zou gebeuren als deze man erachter kwam dat hij zich had verkleed.
     ‘Hé schatje, kan ik tot het dorp met je mee?’
     Celebes knikte. Bang dat zijn stem hem zou verraden.
     De man schoof op de stoel die volledig onder hem verdween en trok het portier met zo’n harde klap dicht dat Celebes even vreesde dat de Chevy het zou begeven.
     ‘Dit is echt een ouwetje. Wat moet een leuke meid als jij met zo’n aftands ding?’
    Celebes haalde zijn ogen van de weg om de man aan te kunnen kijken. Dat had hij beter niet kunnen doen. De verlekkerde blik en de twinkeling in diens ogen bezorgden hem koude rillingen. Dit zou wel eens de moeilijkste missie van zijn leven kunnen worden.