Lid sinds

4 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker

#387 - Voor het eerst op kamers

Eindelijk het echte leven! Alleen op kamers in de grote stad! Ik was net achttien en had een zolderkamertje in een laatnegentiende-eeuws herenhuis, met nog zes andere studenten. Om het huis heen stonden hoge, oude bomen en onder de dakpannen zaten zwaluwen die luid tsjilpend eindeloos rondjes om het dak vlogen. Honderd meter verderop lag een drukke weg, met razend verkeer, stoplichten, optrekkende motoren en om de haverklap gillende ambulances. Uit de andere kamers klonk permanent popmuziek, maar ik maalde niet om al die nieuwe herrie. Dit was het!

Ik had geluk gehad met mijn kamer: de huisbaas was een collega van mijn vader en via hem was ik zomaar een beregezellig studentenhuis ingerold. We vierden samen Sinterklaas, kookten om de beurt, gingen naar popconcerten en als iemand een klaverjaspartner tekort kwam, werd er gewoon een huisgenoot opgetrommeld. We hadden een keuken die vrolijk rood was geschilderd en waar mijn rode plastic Hema-vergiet perfect paste. 

Een half jaar later werd de idylle wreed verstoord. De huisbaas kwam langs met een officiële mededeling. ‘Jongens, ik heb het huis verkocht en jullie hebben tot 1 mei om iets anders te vinden.’
Wat? Kon die man ons zomaar op straat zetten? Volgens de huisbaas wel, maar wij hadden onze twijfels. Er werd dus onmiddellijk een delegatie naar de Rechtswinkel gestuurd, die triomfantelijk terugkeerde met een folder die keurig uiteenzette hoe huurbescherming werkte. De volgende stap was een bezoek aan het Advokatenkollektief, dat een brief op poten aan de huisbaas schreef met veel angstaanjagende juridische termen.

Dat de brief was aangekomen, merkte ik een paar avonden later, toen ik als enige thuis was. Op de verdieping onder mij hoorde ik iemand tevergeefs op deuren kloppen en vervolgens kwamen er driftige voetstappen de trap opgestampt. Even later stormde de huisbaas binnen en ging trillend van woede in mijn beste rotankuipje zitten.
‘Hoe durven jullie, verdomme? Ik kan een hele goede prijs voor dit huis krijgen en ik heb allang mijn handtekening gezet. Op 1 mei moet alles leeg zijn!’ Terwijl ik hem onverschillig  aanhoorde (ik had stiekem al besloten bij mijn vriend in te trekken),  werd hij steeds kwader. Zijn voorhoofd begon te zweten en hij kreeg rode vlekken in zijn hals. ‘En als jij hier op 1 mei nog zit, dan smijt ik je hoogstpersoonlijk de trap af!’   
Hij stond geagiteerd op en sloeg met een klap de deur achter zich dicht. Op de gang hoorde ik hem met agressieve tred wegbenen, vervolgens kort gestommel, een luide vloek en een lange serie harde bonzen. Daarna bleef het stil. Toen ik een paar tellen later bovenaan de trap stond, zag ik mijn huisbaas beneden liggen, met zijn rechterbeen in een vreemde hoek.

Veertig jaar later zag ik hem weer, op de crematie van mijn vader. Hij was een grijs, oud mannetje geworden en het ging hem naar eigen zeggen goed. Maar toen hij door het geroezemoes naar de koffietafel stiefelde, zag ik dat hij nog steeds met zijn rechterbeen trok.

Lid sinds

3 jaar 3 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Tof verhaal, Aurora! Mooi afgerond door de laatste zin. 
Is het mannetje grijs oud, of grijs, oud? Ik denk het laatste. Vrolijk rood kan wel, want het rood is vrolijk. Daarom ook hoge, oude bomen. Hoe huurbescherming werkt, niet werkte (denk ik).
Je gebruikt veel bijvoeglijk naamwoorden, dat valt me op omdat ik dat zelf niet zo durf te doen.  
Met plezier gelezen.

Lid sinds

7 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Goede en vermakelijke tekst, Aurora. Ik ben fan, ook van veel bijvoeglijke naamwoorden, vooral als ze goed gekozen zijn.

Lid sinds

2 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Mooi verhaal Aurora, ik zag het al lezend helemaal voor me. Fijn dat je rotanstoeltje heel bleef onder het gewicht van een boze, trillende man.

Lid sinds

12 jaar 4 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Vermakelijk, goed geschreven verhaal, Aurora. 

Een huurbaas die witheet van woede bij je binnenvalt en drijgt je de trap af te mieteren, die zegt niet verdomme, maar overtuigt godverdomme; op z'n minst.

Lid sinds

5 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker

Goed verhaal, Aurora. Met plezier gelezen.

uiteen zette  ---> uiteenzette 

Dat de brief was aangekomen merkte ik  ---> achter aangekomen hoort nog een komma

Terwijl ik hem onverschillig  aanhoorde (ik had stiekem al besloten bij mijn vriend in te trekken),  werd hij steeds kwader.  ---> in plaats van haakjes zou je ook gedachtestreepjes kunnen gebruiken.
Terwijl ik hem onverschillig  aanhoorde - ik had stiekem al besloten bij mijn vriend in te trekken - werd hij steeds kwader.

"grijs oud" moet naar mijn idee ook "grijs, oud" zijn

Lid sinds

7 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Sorry, Fief, ik houd meer van haakjes, maar dat had je al begrepen ondertussen. Wat maakt trouwens het verschil met gedachtestreepjes?

Lid sinds

3 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Ik heb genoten van je verhaal, Aurora. Schitterend werk.

Ik ben ook van mening dat haakjes niet thuishoren in proza.
Wat komma's tussen bijvoeglijke naamwoorden betreft, zie:

Een hele goede prijs moet natuurlijk een heel goede prijs zijn, maar aangezien deze woorden in de mond van de huisbaas worden gelegd en zo'n beetje iedereen dit verkeerd zegt, kom je ermee weg.

Lid sinds

4 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker

Iedereen bedankt voor de reacties en de adviezen. Het is toch wat met die komma's: vorige week kreeg ik op mijn kop, omdat ik er teveel gebruikte en nu zijn het er te weinig. Toen jullie er over begonnen, schoot me wel weer de regel m.b.t de nevengeschikte bijvoeglijke naamwoorden te binnen, maar tijdens het schrijven heb ik daar duidelijk geen aandacht aan geschonken. Ik heb het verbeterd en de regel staat nu voor eeuwig in mijn geheugen gegrift.

Wat betreft streepjes of haakjes: ik gebruik ze tamelijk willekeurig doorelkaar, en was deze keer kennelijk in de stemming voor haakjes.

En natuurlijk is het hier een 'hele goede prijs'. De man is over zijn toeren van woede en gaat dan niet in schrijftaal dreigen ;-)

@Maria Fransisca: ik vind 'hoe huurbescherming werkte' hier toch wel goed, omdat het huurrecht veertig jaar geleden anders in elkaar zat dan nu, en huurbescherming toen dus ook anders in elkaar zat. Ik heb het hier dus niet over iets universeels, maar over iets dat toen gold.

@SchrijfDeb: niet helemaal echt gebeurd, maar wel geïnspireerd door ware gebeurtenissen.

Lid sinds

7 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

@ Aurora: hopelijk interesseert je deze discussie ook, daarom gebruik ik nog wat ruimte op jouw reactieterrein.
@Fief & Musonius: dit lees ik op verschillende taaladviessites:

Om een zin te onderbreken met een korte zin of een zinsnede kunnen we komma's, gedachtestreepjes of haakjes gebruiken. Over het algemeen wordt de voorkeur gegeven aan komma's. Die zijn minder nadrukkelijk dan gedachtestreepjes of haakjes. Gedachtestreepjes leggen meer nadruk op wat ertussen staat; haakjes suggereren meer dat de verklaring of toevoeging minder belangrijk is.

Overigens maken te veel gedachtestreepjes een tekst onrustig, omdat ze nogal nadrukkelijk zijn. Alternatieven voor gedachtestreepjes zijn komma’s of haakjes.

Het gebruik van haakjes geeft aan dat het om een verduidelijking of een toevoeging gaat die de schrijver ‘op de achtergrond’ presenteert.

Maar Fief, er is ook goed nieuws voor de kommafans, want:

We adviseren ronde haakjes als verklaring of toelichting spaarzaam toe te passen, met name in lopende tekst. Ze onderbreken immers de tekst, en dat kan de lezer storen. Omdat komma’s gewoner en minder nadrukkelijk zijn, vormen ze vaak een goed alternatief voor ronde haakjes.

 

Lid sinds

7 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Enfin, ronde haakjes, komma's of gedachtestreepjes: gebruik ze naar eigen goeddunken, de ene is een alternatief voor de andere, net zoals er voor woorden synoniemen zijn uitgevonden ;-)

Lid sinds

3 jaar 3 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

AB, leuke tekst. Moet ik plots aan de AB denken (Ancienne Belgique te Brussel). Hoewel jouw tekst niet over een concert - en nu denk ik aan Nick Cave, begot - handelt. Een goed gegeven (op kamers) en het conflict (de huisbaas die zijn pand verkoopt), doch laat me wat op mijn honger met de ontwikkeling (de man valt van de trap en heeft er tig jaar later nog last van?).

Ach wat. GG

 

Lid sinds

4 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker

@Tony,

de man valt van de trap en heeft er tig jaar later nog last van?

Ik ken iemand die op jonge leeftijd ongelukkig is gevallen en al veertig jaar mank loopt. Helaas dus toch niet zo ongeloofwaardig.

Lid sinds

7 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Aurora, dat zal niet in de AB gebeurd zijn, want daar zijn haast geen trappen, tenzij met 'zittend' publiek.

Lid sinds

7 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Hoi Aurora, 

Heel beeldend verhaal! Het voelt alsof het echt gebeurd is. Ik mis wat emotie erin - niet bij de huisbaas, dat zit wel goed! Maar bij de hoofdpersoon. Ze besluit zonder slag of stoot om bij haar vriend in te trekken, geeft ze het zo makkelijk op of kwam het zo wel goed uit?

dankjewel voor je bijdrage!
Yvette