Koorgeluiden

Het kerkkoor, ik mocht voorzingen, mijn hart klopte in mijn keel. Ik zie me nog staan als tienjarige in die grote kerk. Op zondag zaten we altijd op de familiebank. Wij kinderen verveelden ons stierlijk en waren blij als we op konden staan. De ouwel was niet vies. Bij het teruglopen naar je plek kon je lekker de kniekussentjes van hun haakjes wippen. Dat verveelde na een paar missen ook en daarom leek het koor achter het altaar de oplossing.

Thuis mocht ik nooit meezingen. 'Jij klinkt vals', klonk het in koor als ik dat op verjaardagen toch probeerde. Het voorzingen ging snel. De halve klas had zich aangemeld. Ik zong luid galmend door de lege kerk, Heer geef mij dank. 'Dank, stop maar, jij kan komen' en de dirigent vertelde mij wat te doen. De daarop volgende zondag stond ik parmantig op de voorste koorrij te playbacken.

Deze herinneringen gaan door mij heen bij het naderen van de studio. Pianoklanken en kwebbelende vrouwen hoor ik al van ver. Gelukkig komt Milou net aan, zij vroeg mij vandaag mee te gaan. Alleen luisteren zou al voldoende zijn, daarvan zou ik al zin krijgen om mee te doen. Met kloppend hart loop ik mee naar binnen. De dame achter de vleugel heet me welkom. Ze vraagt de kwebbels te gaan zitten en wijst mij een kruk aan in hun midden.

'Wil je over jezelf vertellen of zal ik maar van wal steken?' Terwijl Anne me dat vraagt kijkt ze me doordringend aan. Mijn wangen worden warm en ik voel me weer dat kleine meisje. 'Moet ik niet voorzingen?' vraag ik timide. 'Nee hoor, jouw stem horen we later wel.' Ik besluit eerlijk te zijn en zeg dat ik onervaren ben. Ik weet niet eens hoe mijn stem klinkt. Pratend, schreeuwend en fluisterend ken ik mijn stem wel, maar niet zingend.

Anne stelt me gerust. Zegt dat ze eerst in gaan zingen en dan moet ik maar zien of ik luister of meedoe.  De eerste tonen klinken en ik zie de groep tot leven komen. Voeten bewegen mee op het ritme. Twee dames gaan al zingend staan. Nummer na nummer zingt het koor. Ik ga er volledig in op. Als uit het niets open ik mijn mond en voel ik dat ik meezing.