Hoi Vief, weer een ijzersterk verhaal; alsof je uit ervaring spreekt. Wat sympathiek van die beulen dat ze je nog op het allerlaatste moment de gelegenheid gaven dit verhaal te schrijven en te plaatsen.

Een paar puntjes ter overweging:

Klieven vind ik geen goed gekozen woord voor een hals die doorgesneden wordt. Klieven gebruik je voor harde materie, bijv. hout, steen of ijzer.

Zo bevredigend zoals >> Hoe bevredigend zoals

te slordig >> slordig (alsof slordig niet erg was, maar te slordig wel)

Ik had hetzelfde met 'klieven' als Dos. Ik wil het maar gezegd hebben.

Het valt me op dat je in de eerste zin van de tweede alinea een komma gebruikt waar ik voor een punt zou kiezen.

In alinea 3 begin je een zin met 'Zo bevredigend' en ik begrijp wat je daar zegt, maar pas nadat ik de zin al in een andere verwachting gelezen had. Dat noemen we 'haken', geloof ik.

Het woord 'kluif' is ook zoiets. 'Klus' lijkt meer op zijn plaats, ook al heeft het de connotatie van huurmoord.

Wat ik tenslotte vreemd vind, is de volgorde van zaken in de voorlaatste alinea. Als men weet dat het om een vrouw gaat, vraag ik me af: hoe dan? Dan vermoed je in de volgende regel dat 'je' gespot bent. Dat lijkt al een flauwe oplossing. Als er zelfs een foto blijkt te bestaan, ondergraaft dat het vermoeden uit de zin ervoor. 'Ik denk dat ze me gezien hebben, want ik sta op de foto.' Gek.

Dan de laatste alinea. Mooi naar opgebouwd. Nog een eerste keer. Ook daar doe jij een komma waar ik een punt verwacht.

Zo bevredigend is niet fout, maar in combinatie met zoals vind ik niet zo mooi. Vergelijk het met: Hoe mooi kan het leven zijn.

Erg sterk verhaal Fief! ZG!

Nou ja, deze wel in ieder geval.

ik heb wat moeite met 'deze' aangezien het je eerste was, en je er nog veel anderen afmaakte.

ben ook eens met de volgorde van 'Mijn ondernemingen haalden de krant: een vrouwelijke seriemoordenaar baart opzien.' en daarna leg je pas uit dat je gespot bent.

Ben erg benieuwd naar je signatuurkill.

Gaaf verhaal Fief, helemaal mijn genre. Inspirerend bovendien. THX

Leuke insteek, met plezier gelezen!

Ik blijf met een paar vragen achter: je bedreigt je eerste slachtoffer met een pistool, maar doodt hem met een mes? Vanwege het fijne gevoel? Het was niet je bedoeling hem te doden, wat dan wel?

Zo bevredigend zoals het mes door de huid van zijn hals sneed en het warme, kleverige bloed over mijn handen droop. 
>> ik zou er van maken:
Zoals het mes door de huid van zijn hals gleed en het warme, kleverige bloed over mijn handen droop, zo bevredigend. 
Voor mijn (taal)gevoel zitten anders de twee zo's te dicht bij elkaar.

Daarna verlangde ik naar meer, maar niets kon die eerste ervaring overtroeven.
>> daarna kun je weglaten: ik verlangde naar meer, maar niets kon die eerste ervaring overtroeven.
Wellicht ging het daarom mis. >> kun je denk ik ook weglaten.

 Ik wist me lange tijd schuil te houden, maar na een grootscheepse zoekactie hebben ze me toch gevonden. 
>> moet het niet 'hadden' zijn?

Hoi Fief,

Ik zat er meteen zo lekker in dat kritisch lezen niet aan stond en zie genoeg waardevolle feedback en overpeinzingen dat mijn beperkte input niks zal bijdragen.

Goed verhaal dit.

A.

Ha Fief, wat een extreme 'eerste keer'. Originele opvatting van de opdracht. Ondanks mijn detective van vorige week, ben ik niet zo dol op bloederige verhalen. Je beschreef je hp zodanig dat ik me op geen enkel punt met haar kon identificeren. Zou een menselijk trekje haar niet wat 'levender' hebben gemaakt?
Je schrijft 'Zo bevredigend zoals'. Ik denk dat het moet zijn: 'zo bevredigend als.' Of anders: 'Het was zo bevredigend, zoals'
Verder als verhaal mooi opgebouwd met een mooi afgerond einde. Goed gedaan.

Hoi Fief,

Goed verhaal, lekker tempo.

Het eerste wat ik dacht was: waarom begin je niet met de tweede alinea ? Ik vind de tweede veel sterker als begin.

Het was niet mijn bedoeling de man te doden, het gebeurde gewoon. De blik in zijn ogen staat op mijn netvlies gebrand. Eerst het ongeloof, daarna het besef en vervolgens de doodsangst. Het smeken en jammeren klonk als muziek in mijn oren. De paniek in zijn ogen, onbetaalbaar. De volgende stap volgde als vanzelfsprekend.

Hoi Fief, wat een origineel verhaal. Ik had direct dezelfde gedachte als Marion, alinea 1 en 2 omdraaien. Met plezier gelezen! 

Ah leuk verhaal Fief! Ik vind het ook tof om af en toe iets te schrijven over het donkerste in de mens. De laatste zinsnede vind ik pure poëzie. Daar heb ik een zwak voor. Die zin resulteert in een glimlach op mijn gezicht. Altijd fijn als het einde van een verhaal dat kan bewerkstelligen.

De taalkundige discussies vind ik amusant. Ik zou zelf die ene zin beginnen met 'Zo bevredigend, hoe...' maar blijkbaar voelt iedereen dat op zijn/haar eigen manier aan. 

Wat modus operandi betreft, denk ik dat het meervoud modi operandi is, maar dat is uiteraard een detail. 

De innerlijke monoloog is wel een hype bij deze opdracht zie ik.
Leuke vondst: eerste keer doden en eerste keer gedood worden.

Dat je je niet met de hp kan vereenzelvigen is fijn, maar ik denk dat Maria met identificeren bedoelde dat je je als lezer wel graag in de hp wil en kan verplaatsen. Wellicht helpen deze tips van Nadine van de Sande je:

• Wat als je personage iets fout doet?
• Wat als jij jouw personage niet mag?

De zin Zo bevredigend, zoals het mes door de huid van zijn hals sneed [...] vind ik niet prettig lezen, en ik begrijp uit de reacties dat ik niet de enige ben.

Bij sommige verhalen - en ook hier weer - heb ik wat moeite met je interpunctiekeuzes. Daar durfde ik nooit eerder over te beginnen, maar wel fijn om te weten dat ik niet alleen sta. Ik begrijp nu ook waarom je het doet, al snijdt dit in mijn ogen geen hout.

Graag gelezen.

Fief, je kunt inderdaad niet iedereen pleasen om het maar in goed Nederlands te zeggen. Ik vond je verhaal in het begin erg heftig, maar leerde het door herlezing meer waarderen.
Niettemin kan ik mij erg vinden in Maria's commentaar en de tips van Nadine: als je je hp meer achtergrond had gegeven, bijvoorbeeld dat haar moordlust in gang is gezet door een heftige gebeurtenis in haar leven of doordat de verhalen uit de Me-toobeweging iets in haar deed knappen, weet je de lezer meer mee te krijgen.

Wat de interpunctie betreft:

• Het was niet mijn bedoeling de man te doden, het gebeurde gewoon.
• Hoe het zal zijn om te sterven weet ik niet, het is voor mij ook de eerste keer.
• Het wegwerken van alle sporen was nog een behoorlijke klus, het was het meer dan waard.
• Ik werd roekeloos, slordig, probeerde creatief te zijn.
• De jury was unaniem, de uitspraak van de rechter liet niets aan de verbeelding over.

Dit zijn allemaal gevallen waarbij ik liever een punt dan een komma had gezien, al is in sommige gevallen een punt-komma of dubbele punt ook verdedigbaar.
Je gebruikt de punt-komma overigens ook graag:

• Het overmeesteren bleek een fluitje van een cent; de sukkel bood weinig weerstand.

Het is mij niet duidelijk waarom je de ene keer een komma zet en de andere keer voor een punt-komma.

• De paniek in zijn ogen, onbetaalbaar.

Hier had ik weer een dubbele punt gezet.

Ik probeer vaak het woord "maar" te vermijden. In veel gevallen kun je dat gewoon weglaten. Zoals ook in de zin die jij bedoelt: Het was niet mijn bedoeling de man te doden, het gebeurde gewoon. 
Achter de komma kun je een maar lezen.
Ook in de laatste zin verwachtte je een punt ipv een komma. Een komma geeft een "zachtere" pauze dan een punt. Het is een kwestie van smaak.

Dit is dus het stuk waar ik het niet mee eens ben.

Fief, na een eerste lezing was ik niet echt overtuigd. Ik weet niet wat en of je iets veranderd hebt na de vele commentaren (moet daar ook geen woordenlimiet op gezet worden?). Nu ik het een tweede maal rustig overlees vind ik het met één woord: af! Congrats.

Goed verhaal zeg! Wel veel wat er gebeurt. Eerst dacht ik misschien zou je er beter twee verhalen van maken maar na nog eens lezen zie ik hoe mooi rond je verhaal is. En dat met zo weinig woorden; knap!

Wat me wel opviel (ws omdat de rest zo fijn leest) en wat wellicht mooier zou kunnen, is dat je in de alinea over je eerste moord twee keer vlak na elkaar de woorden hals en mes gebruikt.  Maar verder alleen maar lof!

Hoi Fief,

Spannend verhaal! 

De eerste zin (het gebeurde gewoon) staat voor mij in contrast met het plezier dat er meteen wordt beleefd aan de moord. Maar al snel blijkt dat die sensatie onverwacht was, maar wel smaakt naar meer. Er gebeurd inderdaad wel veel in het korte stukje tekst. Ook vraag ik me af waaróm ze zo geniet van het moorden, wat spreekt haar het meest erin aan? Het mag nog wel wat luguberder, van mij! 

Hoewel ik je laatste zin ook mooi vind, vind ik hem denk ik een beetje té. Je kunt immers maar 1x sterven. 

Dankjewel!
Yvette