Lid sinds

3 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

#387 de eerste keer

1 februari 2022 - 21:27

Sven was alleen in de klas. Het late middaglicht viel door de ramen naar binnen. Het was januari, dus de zon stond laag. Hij was bijna klaar met vegen. Alle stoeltjes waren aangeschoven, de laatjes dicht, het bord was schoon. Hij keek rond. Zou het goed genoeg zijn? Normaal gesproken was de juf erbij als ze klassendienst hadden, maar vandaag was er een vergadering. Hij haalde zijn schouders op en trok de deur van het klaslokaal achter zich dicht. Het leek alsof hij de enige in het gebouw was. Alle docenten zaten in groep 8. In de verte hoorde hij de stem van de directeur. Het was onverstaanbaar, maar het klonk saai, zoals hij altijd klonk.

Sven keek uit het raam. Op het schoolplein was ook niemand. Hij genoot ervan de enige in de school te zijn en besloot op onderzoek uit te gaan. Hij liep de trap op. Daar was ook niemand. Ergens in het gebouw zou de conciërge wel zijn, maar als die hem zag, kon hij altijd zeggen dat hij op zoek was naar een stofzuiger of zoiets. Hij probeerde de deur van groep zes. Die zat niet op slot. Hij aarzelde, maar sloop toch naar binnen. De klassendienst had er hier weinig werk van gemaakt. Het bord was maar half uitgeveegd en alle stoelen stonden nog schots en scheef achter de bankjes. In de verte hoorde hij een deur dichtslaan. Hij luisterde of hij voetstappen hoorde. Niets. Zijn hart bonkte in zijn keel. Toen viel zijn oog op een blauw bordje: ‘de toekomst begint vandaag’ stond er op in sierlijke letters. Ondanks de zenuwen, liep Sven erop af en tilde het van de muur. Hij stak het bordje onder zijn jas en haastte zich de klas uit. Toen hij de trap afliep, hoorde hij de conciërge fluiten in het keukentje. Hij rende naar buiten. 

Het was maar een klein stukje naar huis, maar toch was hij buiten adem. Hij trilde helemaal. Er was niemand thuis. Zijn moeder werkte tot vijf uur. Hij smeet zijn jas op de grond. Met twee treden tegelijk sprintte hij de trappen op naar zijn slaapkamer op zolder, het bordje onder een arm geklemd.

In zijn kamer stond een hoekbureau dat eigenlijk onbruikbaar was omdat het tegen de schuine kant van het dak stond opgesteld. Als je onder het bureautje kroop, kon je een houten schot verschuiven en kwam je in de donkere ruimte die zijn moeder ‘de schuine kant’ noemde. Er lagen een paar dakpannen, een rol tapijt en een oude tent. Behalve hijzelf kwam hier niemand. Hij kroop snel achter het schot en pakte de zaklamp die daar standaard lag. Met een oud tuinkussen en de dakpannen had hij er een stoel gebouwd, waarin hij soms Donald Ducks zat te lezen. Hij zette het bordje bovenop de tentzak die hij tegen de schuin aflopende wand duwde en leunde achterover in zijn dakpannenstoel. Zijn hartslag was nu rustiger, maar hij had nog steeds een knoop in zijn maag. Hij knipte de zaklamp aan. Het bordje lichtte op als een verkeersbord in de koplampen van zijn vaders auto in de avond. 

‘De toekomst begint vandaag’ 

Lid sinds

4 jaar 3 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
1 februari 2022 - 23:04

Spannend geschreven. Mooi dat je de taal eenvoudig houdt, alsof het de taal van de jongen is.
Ik heb verder geen op- of aanmerkingen. Graag gelezen.

Lid sinds

5 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
2 februari 2022 - 12:05

Goed verhaal, Sakura. Met vaart geschreven, duidelijk vanuit de jongen. Mooie spreuk ook op het bordje, hopelijk slaat het niet op de diefstal.

Normaal gesproken was de juf erbij als ze klassendienst hebben, maar vandaag was er een vergadering.  ---> hebben moet hadden zijn, volgens mij.

Het leek alsof Sven de enige in het gebouw was.  ---> Sven moet hij zijn, lijkt me. Je schrijft het verhaal vanuit Sven.

liep Sven er op af  ---> erop af

Als je onder het bureautje kroop kon je een houten schot verschuiven  ---> komma tussen kroop en kon

Er kwam behalve Sven nooit iemand  ---> Deze zin leest niet lekker. Nooit iemand zou ik vervangen door niemand. Je schrijft het verhaal vanuit Sven, dan zou ik hier hijzelf zeggen.
Hier kwam niemand, behalve hijzelf.

Laatste zeurtje: de titel mist een hoofdletter.

 

Lid sinds

3 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
2 februari 2022 - 12:26

Musonius, dank! Fijne reactie.

Fief, heerlijk zo'n huisredacteur. Ik heb er 500 woorden uitgeknipt. Het valt me uiteindelijk nog mee. Dank voor de zorgvuldige lezing!

Lid sinds

3 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
2 februari 2022 - 13:04

Ook ik heb niet veel aan of opmerkingen. GG! 

(misschien kan je wat er op het bordje staat, houden als uitsmijter op eind?)

 

Lid sinds

3 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
2 februari 2022 - 20:14

Sakura, ik zie het allemaal gebeuren. Zo'n jochie op ontdekkingstocht door de school, nieuwsgierig en met durf. Zo'n joch vermaakt zich altijd wel. Hij is gewend om alleen te zijn. De oma in de laatste zin komt wel wat onverwacht uit de lucht vallen. Verder mooi beschreven, fijn om te lezen.

Lid sinds

6 jaar 5 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
2 februari 2022 - 20:32

Leuk verhaal en realistisch.

Ik vond de volgende zin sfeervol: Het late middaglicht viel door de ramen naar binnen. Maar de zin die erop volgde vond ik niet lekker lezen: Het was januari, dus de zon stond laag. Alsof je een verklaring moest geven waarom het zonlicht door de ramen naar binnenviel. Ik weet zelf ook niet goed hoe dit beter kan. 

groep 8 -> groep acht. Net zoals je verderop ook 'groep zes' schrijft.

De klassendienst had er hier weinig werk van gemaakt. Deze zin vind ik niet zo lekker lopen. Misschien: De klassendiens had maar weinig uitgevoerd.

Hij kroop snel (waarom snel? Hij was alleen thuis. Niemand zag dat hij iets gepikt had)

Lid sinds

4 jaar 4 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
2 februari 2022 - 21:08

Leuk verhaal! Ik zou inderdaad ook het opschrift van het bordje tot het laatst bewaren. Verder prima verhaal. 

Doet me terugdenken aan al mijn eigen kinderstreken en stupide studentenavonturen. Aan de eerste en enige keer dat ik als pril achttienjarig studentje een prachtig verkeersbord stal. Meegesleept door twee jongens met wie ik op vakantie was en in volle overtuiging dat ik one of the boys was. Tamelijk naief. Je brengt allerlei herinneringen aan mijn eigen eerste keren bij me boven met dit verhaal en dat is leuk, goed gedaan.  

Lid sinds

3 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
2 februari 2022 - 23:16

Tonycoppo, weet ik niet. Misschien wel. Maar dat maakt het dan meteen weer tot de clou. Ik ben er niet van overtuigd dat het dat is.

schrijfDeb, dank.

Anton, idem.

Maria, toffe reactie. Ik snap je en poets oma weg.  Dat roept wel weer nieuwe vragen op.

Marion, dank voor je goede opmerkingen. Hij kroop snel. Tja, soms weet je ook niet waarom. Toch schichtig.

Marianne, dank voor je mooie reactie. En heel gepast.

Lid sinds

8 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker
8 februari 2022 - 17:04

Hoi Sakura,

Wat een boef. Hij doet iets wat niet mag, hij wéét dat het niet mag - maar hij is er stiekem wel trots op. Ik vind de tekst op het bordje ook treffend. Ik ben eigenlijk heel benieuwd hoe dit personage zich verder ontwikkelt.

Bedankt voor je bijdrage!
Yvette

Lid sinds

3 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
8 februari 2022 - 17:49

Yvette,

Dank voor je reactie! Wat leuk dat je dat zegt. Ik laat je weten als het boek af is. If ever.