Lid sinds

9 jaar 10 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

# 386 Koffie met een babbelaar

 

‘Ik mag wel even bij u komen zitten, hè? Ik vind het zo ongezellig om in mijn eentje koffie te drinken.’
Zonder mijn antwoord af te wachten zet ze haar dienblad neer, trekt haar fluffy jas uit en hangt hem over de rug van haar stoel.
Verstoord kijk ik op van mijn laptop – ik ben vrijwel de enige in het etablissement.
‘Ga maar rustig door met wat u aan het doen bent, hoor. Mij hoort u verder niet.’
Ik glimlach even en verdiep me - pijnlijk bewust van de forse, fel opgemaakte verschijning die voor mijn uitzicht is geschoven - opnieuw in het artikel dat ik aan het redigeren ben.

Ze scheurt een suikerzakje open, stort het leeg in haar cappuccino en begint wild te roeren. Schuim gulpt over de rand. Onrustig kijkt ze om zich heen.
‘Wat is het hier stil, hè?’ zegt ze.
Ik knik – dat is precies de reden waarom ik hier zit.
‘Ik houd van stilte, maar niet de hele dag,’ zegt ze kauwend op haar koffiekoekje. ‘En alleen is ook maar alleen.’
Met haar veel te rode lippen forceert ze een glimlach.
‘Dat is zo,’ zeg ik en voorvoel al waar dit op uit gaat draaien. Toch doe ik nog een poging me op het artikel te concentreren en – zowaar – het gaat een paar minuten goed. Ik zet wat opmerkingen in de kantlijn en zij nipt zwijgend van haar koffie.

‘Mijn man is overleden,’ zegt ze dan plompverloren. ‘Van de een op de andere dag.’
Ik kijk op, maar nu met andere ogen.
‘Wat erg voor u.’
‘Ja, dat is het,’ zegt ze en ineens vloeit de mascara over haar wangen.
‘We hadden wel altijd ruzie, maar je mist hem toch,’ snikt ze. Uit haar tas haalt ze een doos tissues en trekt er een uit. Al boenend verandert haar gezicht in het palet van Karel Appel.
‘Ruziemaken is ook een manier van communiceren,’ zeg ik dan maar.
Door haar tranen heen breekt een verraste glimlach door.
‘Wat ben ik blij,’ zegt ze ‘dat ik bij u ben komen zitten.’

Lid sinds

3 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Mooie emotionele verschuiving die je maakt, en die ik als lezer echt mee voel. Van irritatie, naar wat meer medeleven en begrip, naar de dankbaarheid vanuit het perspectief van de 'tegenspeelster'. Prettig verhaal. 

Lid sinds

5 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker

Hoi Annetteke, een mooi verhaal. Graag gelezen. Ik vind het palet van Karel Appel wel leuk gevonden. Die heeft overigens ooit bij mijn ouders in het hotel gelogeerd.

Uit haar tas haalt ze een doos tissues en trekt er een uit. --> dit zie ik niet direct voor me. Een pakje papieren zakdoeken wel, maar een hele doos tissues niet echt. Of ze moet een flinke tas bij zich hebben.

Lid sinds

9 jaar 10 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Inderdaad, Fief. Bij deze dame is alles groot :)
En apart, zo'n beroemde gast. Heeft hij betaald met een schilderij?

Dank voor je reactie.

 

Lid sinds

3 jaar 10 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Hoi Annetteke, 

Je hebt mooie symboliek in het verhaal verwerkt. Alles aan deze vrouw is groot: haar lichaamsbouw, haar make-up, haar manier van bewegen, haar manier van contact zoeken. 
Wat daarbij extra goed werkt is, dat  je dat ook goed weet te contrasteren door haar ook een 'kleinere kant' te geven. In dit geval haar eenzaamheid. Dat houdt het verhaal leesbaar en de schakeling tussen 'groot en klein' geloofwaardig. 

Ik had er persoonlijk nog voor gekozen om de dame uitgesproken te laten fluisteren op het moment dat ze begint te vertellen over haar overleden echtgenoot en/ of in de laatste regel. Dat zou de symboliek nog meer benadrukt hebben. Maar dat is echt persoonlijk, objectief gezien mist je verhaal niets: het wordt er niet minder mooi van. 

Een mooi opgebouwd en ontroerend verhaal!

Groet, 

Nadine

Lid sinds

2 jaar 10 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Fijn verhaal met een mooie lawineverschuiving. Als ik een ding mag zeggen en dat doe ik zonder toestemming want dat doet deze dame ook: Karel Appel werkt een beetje ontregelend en haalt me uit de flow van de vertelling.

Lid sinds

4 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker

Erg mooi en herkenbaar: van ergernis naar mededogen, zodra je iets meer van deze mevrouw ziet dan alleen haar opzichtige uiterlijk en dito gedrag. En Karel Appel vind ik zelf wel passend.

Lid sinds

3 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Mooi, schrijnend verhaal. Ik vind het wel fijn als het een beetje schuurt.
Grappig dat er voors en tegens zijn bij het Appel-palet. Ik vond het een mooie vondst. Misschien komt het doordat dit de enige vergelijking is dat bij sommigen het verhaal stokt, maar dat moeten ze zelf maar nader verklaren.

  • Ruzie maken = Ruziemaken

Lid sinds

7 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Ik vond het palet een goede vondst. Dat het van Appel komt is mooi meegenomen, had ook Picasso of beter nog Dali mogen zijn.

Lid sinds

2 jaar 5 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

 

Hallo Annetteke, zeer mooie opbouw van het verhaal. Heel goed hoe je ons laat zien dat we vaak veel te vlug over anderen oordelen, zonder dat we alle feiten weten. Heel graag gelezen.