#386 Kipse tafelmanieren

Kipse tafelmanieren

Mijn kippen, achttien Mechelse hoenders, heb ik goed opgevoed. Vóór ik ze ’s ochtends voer, krijgen ze eerst een uur taalles. Ik volg dezelfde methode waarmee ik vroeger op de lagere school leerde lezen en schrijven, een plankje met plaatjes: aap, noot, mies etc.
In aap-noot-mies zijn mijn kippen natuurlijk niet geïnteresseerd. Voor hen heb ik foto’s gemaakt van bijvoorbeeld kip, haan, muis, rat, ei, mais etc. Ik lees de plaatjes voor en zij moeten het na zeggen. In het begin kostte hun dat veel moeite, het was meer gekakel dan praten. Maar ik heb stug volgehouden en langzaam aan begon het te lukken.
Uiteraard krijgen ze geen oefeningen lezen en schrijven.

Nu, twee jaar later, kunnen ze alles verstaan wat ik zeg en zich ook goed verstaanbaar maken; weliswaar met een zwaar kips accent. Eén kip heeft moeite met de uitspraak, daarmee moet ik naar de logopedist.

Na de taalles krijgen de hoenders als beloning hun mais en andere granen. Ik strooi dit voer uit in een lange houten bak. Ze vliegen er niet op af zoals onopgevoede kippen plegen te doen, maar lopen gedisciplineerd, in alle rust naar de voerplek en stellen zich naast elkaar op voor de voerbak, met een onderlinge afstand van tien centimeter. Ze beginnen pas te eten als alle hoenders hun plaats hebben ingenomen. Dan geeft de kip die het beste is in taal het sein om te beginnen: smakelijk eten tok-tok. Volgens kipse etiquette, die ik hun geleerd heb, beginnen ze aan hun ontbijt. Heel rustig gaan hun kopjes dan op en neer.
Als een kip voor een moment de tafelmanieren overtreedt, door bijvoorbeeld te schrokken, wordt zij meteen door de buur tot de orde geroepen door een pik op haar vleugel: foei-tok. De goede manieren worden dan weer hersteld.

Heel anders gaat het er aan toe als die ordinaire scharrelkippen van de buren met hun haan onder de afrastering door kruipen. Die vliegen als stormrammen op de voerbak af, verjagen onder luid gekakel mijn hoenders en binnen een mum van tijd hebben ze alle granen opgevreten.
Daar blijft het niet bij. Ze zoeken vervolgens ruzie met mijn hoenders, pikken hen bont en blauw en trekken de veren uit hun hoenderlijf. Mijn kippen kakelen moord en brand: help-help-tokketok-toktok

Het bontst maakt de haan het, een rasechte kippenneuker.  Hij verkracht wat hij te pakken kan krijgen en dat is niet gering.

Tot ik met de mattenklopper het ongemanierde schorriemorrie mores leer.