Een 'ennetje' teveel achter 'weggooide'. 'Gooide' had trouwens volstaan. Broertje dood? Wij zeggen 'een broertje dood.' In de eerste regel van de voorlaatste alinea mist een 'hij' of 'Bram'. Sommigen zouden ook beargumenteren dat weinig dieren gehoor in hun ogen hebben en dat er iets schort aan de derde zin van dezelfde alinea. De regel waar Bram als een angsthaas 'in op [jouw] schouders probeerde te klimmen' klinkt ook wat ontspoord.

Maar dat allemaal terzijde. Wat een zacht memoriam heb je geschreven zonder ook maar een moment sentimenteel te zijn. Ik gun iedereen een Bram.

Nu niks meer. Dat dus.

Prachtig! Ik vind dit heel mooi. Dit moet wel bijna waargebeurd zijn. Want hier spreekt liefde voor een dier uit. 

Graag gelezen.

Wat een mooi met warm gevoel geschreven verhaal. 

Vief, weer een topper. Ik heb je verhaal drie keer gelezen en heb ervan genoten. Veel herkenning.

Jij hebt gedaan wat ik oorspronkelijk van plan was, een verhaal schrijven over onze Loek, een kortharige teckel. Bram lijkt als twee druppels water op hem. Ik woonde toen met mijn huidige vrouw in een studentenflat in Diemen. Langs die flat liep een sloot, begroeid met kroos, met eenden die naar de overkant zwommen toen ze ons zagen aankomen. Het jachtinstinct van Loek werd gewekt en hij spurtte met wapperende flaporen op die eenden af. De sloot lag niet veel lager dan het gazon, dus sprong hij met een zweefduik op het groene vlak. Dat was zijn eerste en tevens laatste zwemles.

Je laatste zin ontroerde me. Hetzelfde hebben wij meegemaakt met onze vijftienjarige Duco; een Drentse patrijshond. Hij had versleten heupen.

Hier spreekt zoveel liefde uit dat ik bijna zelf zou overwegen een hond te nemen. Mooi, Fief. Ik zou bijna zeggen dat je dit alleen deze week had kunnen schrijven, maar daar doe ik je mee tekort.

Mooi, liefdevol verhaal. Je kunt het gemis voelen.

Er mist in de eerste zin (eenna)laatste alinea nog een 'hij'. (Ik denk dat Sakura daar ook op wees.) Bij: 'Ruim vijftien jaar (..)'

De zin: 'Huppelend volgde (...)' staat voor mijn gevoel wat verweesd tussen de melding dat je naast je schoonouders woonde en de plek waar Bram in de zomermiddagen uithing. Ik zou de zin naar voren halen.

Mooi eerbetoon.

Sterkte Fief. Je hebt erg mooi over Bram geschreven, ik heb het ontroerd gelezen.

Ach Fief, wat een liefdevolle ode aan jullie teckel Bram! Prachtig gedaan. Heel veel sterkte met het verlies van jullie maatje!

Hallo Fief, een verhaal dat wel erg dicht komt bij mijn herinneringen aan onze Bas: ook teckel (maar een neptekkel, niet alleen Bassotto maar ook bastardo). Ook stronteigenwijs, ook een constante bron van vreugde en vermaak, ook vijftien jaar onze compagno, maar sinds een half jaar niet meer bij ons. Mooi zoals jij over jouw Bram schreef, wees blij dat hij er was en geniet van de herinneringen.

Fief, wat heerlijk om zo te kunnen schrijven! Juist op dit moment. Uit ervaring weet ik dat het opschrijven van iets wat je moet verwerken, helend en troostend kan zijn. Een prachtig in memoriam voor Bram. Sterkte!

Prachtig verhaal, Fief. Vlot geschreven. Heel graag gelezen.

.

Fief: zie bericht in onderlinge communicatie

Mooi en liefdevol verhaal. 

Sterkte met het verlies!

Prachtig eerbetoon. Ik denk meteen terug aan het afscheid nemen van Laura, mijn kat van 18. Zo'n afscheid doet behoorlijk pijn. Sterkte met dit verlies.

Hoi Fief,

Ik zag toevallig tijdens het scrollen dat je zelf ook echt afscheid hebt moeten nemen van Bram. Sterkte!

De titel vind ik perfect gekozen, want zo leest de tekst en zo moet hij ook lezen. Je kan hier een poëtisch-achtige toon van willen maken, maar dan dik je de rauwe emoties en herinneringen alleen maar onnodig aan. Gewoon een prachtig eerbetoon in de vorm een levensloop die de kleine en grote momenten echt viert. 

Mooi gedaan. 

Groet, 

Nadine