Lid sinds

3 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

#381 Lekker klef sprookje

 

Er was eens een potlood. Het was rood en piepjong, het  had geen enkele schrijfervaring maar wel een scherpe punt. Het lag gezellig met honderden andere rode potloden in een bak in een kerk, die voor één dag was omgetoverd tot stemlokaal. Vroeger was er altijd één dik potlood per stemhokje, maar dit jaar waren er net zoveel potloden als stemmers en mocht iedereen een potlood mee naar huis nemen. Spannend, vond het potlood. Zo kwam je nog eens ergens.

Langzaam raakte de bak leeg en werd het er steeds minder gezellig. De bak begon hol te klinken. En elke keer als de grote behaarde mannenhand er doorheen graaide, werd een ander potlood uitverkoren. Maar eindelijk werd het potlood dan toch vastgegrepen en meteen weer doorgegeven aan een zachte jongevrouwenhand met paars gelakte nagels. De vrouwenhand vulde er snel en efficiënt een hokje mee in en gooide het potlood toen achteloos in haar tas.

Het voorjaar werd zomer, de zomer werd herfst, de herfst werd winter en al die tijd lag het potlood werkloos in de tas in de meterkast. Maar op een koude winterochtend was daar ineens weer die hand. De nagels waren nu geel, maar het was onmiskenbaar dezelfde hand. Ging het nu gebeuren? Ja! Het potlood mocht voor het eerst echt  schrijven. Zuchtend van blijdschap en trillend van opwinding wachtte het af wat er ging komen.

shitshishit nou is die computer ook nog kapot en ik wou net al mn frustraties van me afschrijven en nou kan dat weer niet, heb ik weer maar gelukkig ontdekte ik nog ergens dit potlood
Ok daar gaan we, beetje freewriten.
Rare ervaring om met de hand te schrijven. Hopelijk komt er nu eindelijk een idee opzetten. 1 klein ideetje maar, meer hoeft niet. Ze zeggen altijd dat iedereen een boek in zich heeft. Nou dan ben ik de enige ter wereld zonder. Ik heb nog niet het lulligste verhaaltje in me. Waar halen al die andere mensen het toch vandaan? Alles wat ze op het forum zetten is even origineel en sprankelend en diepzinnig en ontroerend en hilarisch en ik ben niet eens in staat om een achterlijk verhaaltje te bedenken. En nog zoiets, iedereen doet prachtige taalvonsten, terwijl ik uren moet ploeteren op het onbenulligste zinnetje. En dan is het nog nix.

Hey wat fijn, P komt me een kopje koffie brengen. Dat had ik nodig, ff een cafeïneshotje.

Hm, klein ideetje. Als ik nou eens iets schrijf over een koffiekopje dat oorspronkelijk uit Turkije komt (souveniertje van een strandvakantie) en hier kennis maakt met slappe Hollandse snelfiltermaling met vette koffiemelk ... Neeee! Getverderrie, wat flauw! Waardeloos idee. Tenenkrommend. Ik zie de reacties al voor me. Hoe kom ik er toch op? Nou ja, het was in ieder geval een idee. Ander idee dan. Als ik nou eens iets met een

Yes! P roept dat hij de computer weer aan de praat heeft. Gauw mijn idee verder uitwerken. Weg met dat stomme potlood, eindelijk weer echt schrijven.

En toen was er nog steeds een eenzaam rood potlood. Het lag ongebruikt en onbemind onder een dressoir, totdat het door een jongemannenhand zonder omhaal in de prullenmand werd gegooid. Een paar dagen later belandde het potlood in een vuilverbrandingsoven, waar een gewisse dood nabij was. Maar, bedacht het potlood, ik ben in ieder geval iemand tot nut geweest, zelfs al was dat nog zo kort. Mijn leven heeft zin gehad. En vlak voordat het potlood vlam vatte, wenste het nog even alle mensen op de hele wereld van harte toe dat ook zij iets mochten betekenen voor een ander. Zelfs al was het nog zo weinig.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Sorry, eigen draai aan de opdracht gegeven. Nieuwjaarsbrief? Tot deze week nooit van gehoord. Een gedicht van mijn hand? Dat kan ik Musonius niet aandoen.

Nog wel een wens voor Johanna: dat je je rode potlood ook volgend jaar weer op fijne, constructieve wijze mag blijven inzetten!

 

Lid sinds

7 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Aurora: superorigineel, dat wel. Tja, voor nieuwjaarsbrieven moet je in Vlaanderen zijn. Toch eigenaardig dat Nederland nooit gevolgd is in deze prachtige traditie, temeer daar de nieuwjaarsbrieven tussen kerst en nieuwjaar door de kleintjes aan ouders, grootouders, peters en meters werden voorgelezen waarna deze dan een geldstukje gaven. Mijn grootvader had op een gegeven ogenblik wel 48 klein- en achterkleinkinderen. Zijn beide vestzakken zaten in de kersttijd vol met muntstukken. Daar moet ik zeker eens een stukje over schrijven. Vele wederkerige wensen voor een inspiratievol 2022.
taalvonsten ---->taalvondsten
nix?

Lid sinds

3 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Daar zit zeker een leuk verhaal in, Gi. Wellicht komt dat nog eens, met die peters en die meters, die wij hier in het noorden helemaal niet hebben.

taalvonsten ---->taalvondsten
nix?

Tja, typisch de jongere generatie. Kan niet meer spellen, doet maar wat.

Lid sinds

2 jaar 5 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Leuk verhaal AB, het leest fijn. Het stempotlood vind ik lekker origineel en mooi ook hoe het rode potlood terugkomt in de wens aan Johanna. Ik vond het schrijfsel-in-het-schrijfsel grappig om te lezen, maar het einde van het potlood een stuk verdrietiger en minder klef dan ik had verwacht bij deze titel. Wel met een ontzettend mooie wens, en zo leefden we toch nog lang en gelukkig.

Lid sinds

3 jaar 9 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Aurora, lekker wel, klef niet. Vind ik tenminste. Mooie vondsten, en mooi zoals de verwachtingen van het potlood gefnuikt worden door het herstel van het toetsen bord. En dan toch nog zin in je leven vinden... Een kinderhand is gauw gevuld, maar een potloodhart kan er ook wat van.
En misschien dat ze niet meer spellen kunnen, maar Generatie Nix boekt nog altijd aardige verkoopcijfers.

 

Lid sinds

4 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Hoi Aurora, een lief sprookje. Jammer dat het geen eind goed al goed is voor het potlood. Je had de schrijver ook kunnen laten vinden dat het schrijven met een potlood misschien wel leuker is dan een laptop.
Het was in ieder geval fijn lezen. 

shitshishit nou is die computer ook nog kapot en ik wou net al mn frustraties van me afschrijven en nou kan dat weer niet, heb ik weer maar gelukkig ontdekte ik nog ergens dit potlood

Hierin mis ik een hoofdletter, mn of m'n, wat interpunctie en een punt op het eind, maar wellicht heb je dat bewust gedaan. Bij kattenbelletjes let je daar natuurlijk niet op. 

Lid sinds

3 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Goed, goed, als mensen niet eens meer durven dichten uit angst voor mijn boos vermaan, dan stop ik maar met het leveren van kritiek daarop. Is ook veel beter voor mijn bloeddruk. :-)

Wat een schitterende eigen draai, Aurora. Ook al lees je de opdracht er nauwelijks in terug, het heeft wel een heel mooi verhaal opgeleverd. Met het inkleuren van een vakje (ik neem aan links van het midden) heeft het potloodje natuurlijk al een grote rol van betekenis gespeeld, maar dat zou wel een erg kort verhaal opleveren.
De nawoorden aan Johanna (over het rode potlood) vind ik een prachtige vondst.

Lid sinds

3 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Dank voor je vriendelijke  woorden, Musonius.

Van mij mag je zeker kritiek blijven leveren op andermans gedichten. Zolang dat hulpvaardige opmerkingen zijn waar mensen verder mee komen en beter van worden, is het alleen maar fijn om feedback van een deskundige te krijgen. We willen allemaal graag leren.

Lid sinds

2 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Dag AB, 

Ik vind het een fijne tekst en het is leuk dat ik mij als lezer afvraag wat dat idee nu is. Handig gedaan en natuurlijk had je wel het idee voor deze tekst. Bij het levenseinde van het potlood moet ik denken aan rimpelingen. En zo zindert het potlood op een of andere manier misschien nog heel lang na. 

 

Lid sinds

6 jaar 4 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Hallo Aurora B. Ik heb genoten van je verhaal, de wending en het einde. Echt lekker, zo tijdens de donkerste dagen van het jaar. Top.