#381 - Mejuffrouw Montblanc zoekt hulp

Wat een prachtige hulproep, met een brede glimlach gelezen.

Mooi beschreven, Madrid! Ik zou bijna mijn eigen luxe balpen weer tevoorschijn halen. Leuke vondsten, die hond, het aanrecht, inhoud van de tas. 
Het zinnetje 'Nou, mij dus!' klopt denk ik niet helemaal. Je vroeg wie zo'n pen laat bedrukken, dus zou het iets moeten zijn als ' de mens die met mij behoort te schrijven'. 

Verder heb ik genoten van je brief!

Hallo Madrid, een mooi verslag van een wanhopige pen. Inderdaad gedegradeerd door een verkeerde gravure. Ik hoop dat de wens van mejuffrouw Mont Blanc wordt ingewilligd. Ik mis een beetje haar contact met papier. 

Je zal zo'n pen zijn.  Je hebt mijn sympathie gewekt.

Schitterend, die gebelgde, dikdoenerige pen, die toch alle recht van spreken (of schrijven) heeft. Heel mooi.

Puntjes:

• Ik denk dat het verhaal nog leuker wordt als je de pen nog deftiger laat spreken, bv door er meer Frans doorheen te weven, bv: met meer eer > met meer egard.
• Ik weet het niet zeker, want het was nogal donker in die doos. > Deze zin zou ik schrappen; de pen schijnt even later ook te kunnen zien dat de kerststol geen echte boter heeft en dat een stuk papier een bioscoopkaart is. Verderop in het verhaal schijnt de pen ook goed te kunnen zien in een donkere handtas.

Graag gelezen!

Arme pen, maar leuke invalshoek voor een vermakelijk verhaal. Enkele dingen die mij opvielen zijn al genoemd. Wat ik me verder nog afvroeg is wat nu eigenlijk de relatie is tussen Mejuffrouw Montblanc en Johanna. Komt Johanna daar bijvoorbeeld over de vloer, zodat ze de pen kan meenemen?

Hoi Madrid, door jouw verhaal ging ik over het mijne twijfelen en werd het een rijm. Ik vond dat van jou zo mooi geschreven. Heel graag gelezen.

Goed gedaan. Ik sluit me aan bij Musonius, maak de pen nog iets parmantiger. Misschien kan je juist beginnen met 'Ik mag U neem ik aan wel vousvoyeren' en dan losgaan op het gemak van je en jij gebruik. Maar dat is slechts een terzijde.

Graag gelezen.

Dag Madrid, 

Leuk verhaal, heel prettig om te lezen. Ik vond de innerlijke inconsistentie tussen modern en klassiek wel leuk. Pennen (mensen) zijn niet altijd even rechtlijnig in wat ze denken. Ik weet niet hoe het komt, maar ik moet bij je titel altijd denken aan de rol van Emma Watson in Harry Potter (rare associaties soms).  

Madrid, plezierig verhaaltje en een aardig personage. Hoeft voor mij niet deftiger, maar af en toe is MM inderdaad wel een tikje onlogisch (zoals met dat soms wel en soms niet kunnen zien da Musoius aangaf).  De logica wringt ook bij "Welke pauper bedrukt een Gold-Coated ballpoint met een reclametekst? Een die ik zelf niet eens kan lezen? Nou, mij dus!". Die pauper zou dus de firma moeten zijn, want die bedrukt. Of "welke stakker laat zich nu bedrukken.. etc." En dan wordt het "Nou, ik dus."
"De mens die met mij schrijft is zelfs die titel niet waardig. Laten we spreken over 'Mens die met mij hoort te schrijven'" wringt ook een tikje, want MM blijft hem mens noemen, terwijl ze zelf zegt dat hij die titel niet waard is. En bij "Heel enkel" denk ik dat je of "heel soms" of "een heel enkel keertje" bedoelt. Trouwens, is de baas van MM een man? Want "de mens" is mannelijk, terwijl "het mens" altijd een vrouw is ;-)
Verder zag ik geen muggen om te ziften, en heb ik het met plezier ge- en herlezen.

Dag Madrid

Wat een mooie tekst. Ik vind het gewoon erg goed, mooie zinnen, schoon woordgebruik en dan die verongelijkte pen die zich over alles beklaagd, heerlijk gedaan.

Knap geschreven, graag gelezen!

Johanna