Lid sinds

7 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

# 380 – Dooi

De eerste winterdag.
Meteen al bevriezing boven het maaiveld,
maar pas vlak voor zonsopkomst.

De kortste dag valt al snel, en sneeuw blijft uit
de verhalen komen, net als altijd, net als vrede
op bevroren aarde en
sindsdien viert scepsis aan de kerstdis hoogtij
en ongemerkt

is sterfelijkheid de winter: een paar kale staken blijven over.
Al het dode blad vergaat
tot compost, zoals de liefde zich vereeuwigt, nee:
zoals de rijp nog een paar seconden in het strijklicht flonkert
zijn we damp.


 

Lid sinds

7 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Net na de valreep kreeg ik van de muze toch nog wat materiaal toegesmeten, zoals inspiratie en tijd! De interface smeekt bij dit soort lange dichtregels om een liggende stand van des lezers smartphonebeeldscherm.

Lid sinds

3 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Kruidnagel,

Ik negeer altijd de oude opdracht. Eigenlijk ook de nieuwe opdrachten 😂. Ik lees met name mee.

Maar iedereen die dit schrijft: Meteen al bevriezing boven het maaiveld - dat vind ik verschrikkelijk mooi.

Vanaf: is sterfelijkheid de winter, vind ik het wat te zwaar worden. Maar dat is wellicht persoonlijk.

Damn. Dit is best heel gaaf. Dit lees ik graag later dan te laat. 

Heel mooi.

Groet,

Madrid

 

Lid sinds

7 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Madrid,

Dank je! Daarmee ben ik blij. Dat dan dus ook weer wel. En nu dan maar vort naar de nieuwe opdracht.

Groet,

Kruidnagel

Lid sinds

3 jaar 3 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Prachtig, Kruidnagel!
'Zoals de rijp nog een paar seconden in het strijklicht flonkert'
Zo was het gisterochtend precies! Zo adembenemend ook. Roze licht van de net opkomende zon. Je hebt dit mooie natuurverschijnsel raak in woorden geschetst.
Ik weet wat je bedoelt met die Scandinavische filmopvatting. Toch klinken die woorden in dit gedicht wat prozaïsch, ze halen mij uit de droom in elk geval...
Verder: chapeau, heel graag gelezen.

Lid sinds

7 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Dank je wel, Maria F! Bergman, Vinterberg, Trier en Van de Sande Backhuysen zijn inderdaad wel een wat cerebraal eendje in de sensorische bijt, maar of hij lelijk is weet ik nog even niet; of ik hem echt poëtisch nodig heb voor de overgang naar de scherpte. Ik vind hem ook wat op het randje van cabaretiergrap, al die lettergrepen in één maat proppen om met Bobcom te spreken.

*Denkt even na*

Ja, ik haal hem eruit en verander nog wat.

Lid sinds

6 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker

Wat mooi Kruidnagel, verstilde beelden. De winter heb je mooi gevangen. Bij mij roepen vooral die kale staken het beeld op, van koude boven een akker. Heel graag gelezen! 

Lid sinds

7 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Knap werkje, as usual, KN. Als je die muze nog eens tegenkomt mag je haar altijd vragen mij ook af en toe zoiets toe te smijten.

Lid sinds

2 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

scepsis aan de kerstdis...heerlijk! En herkenbaar!

De laatste paragraaf kan ik nog een paar keer lezen en er telkens iets anders in zien. 

Lid sinds

2 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Ik vind het moeilijk om er iets over te zeggen, behalve dat ik het steeds mooier vind naarmate ik het vaker lees. Graag gelezen.

Lid sinds

7 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Ha Gi, merci! De muze was de relaxtheid die opkwam door het plotse winterweer, en de dichtersdiscussie op de forumplek van Mespunt. Ik zal voor je pleiten.