AFSCHEID opdracht 379
Hoe kon ik afscheid van haar nemen? Ze was op zachte voeten uit mijn huis vertrokken, zonder gedag te zeggen, zonder een blik achterom. Ik had het klappen van de deur niet eens gehoord, verzonken in mijn boek als ik was. Hoe graag zou ik dat moment terughalen, zodat ik haar er van kon weerhouden te vertrekken. De kachel brandde immers, het vuur knetterde, wat had zij daar buiten te zoeken, in het donker, in de kou. Toch vertrok zij op kousenvoeten, zonder mij de kans te geven haar nog eenmaal in mijn armen te nemen, nog een keer goed naar haar te kijken. Zodat, als ik haar later zou moeten omschrijven, ik de kleur van haar ogen precies zou kunnen benoemen, niet hoefde te raden naar de exacte tinten van haar haar.
Altijd als ik thuis kwam begroette zij mij vol blijdschap. Ik was zo zeker van haar liefde. Nu blijft het stil, ik hoor en zie haar niet. Ik voel de teleurstelling bezit van mij nemen, zwaar en log. Ze zeggen dat het slijt, dat de tijd alle wonden heelt. Ik kan het niet geloven, hoe moet ik verder zonder haar? Hoe moet ik haar vergeten? Waarom vertrok zij en waar ging zij heen. Koos zij haar eigen weg en ging zij zo haar ongeluk tegemoet? Nooit zal ik het weten.
Aan een ieder die ik tegen kwam op straat vroeg ik: “heb je haar gezien? Het is het mooiste wezen dat op aarde rondloopt”. Meewarig schudden de mensen hun hoofd, “maar geef de moed niet op, zeiden zij. Ze komt vast terug, zeker als je zoveel van haar houdt”.
Nu zijn de briefjes met haar foto en mijn telefoonnummer verregend en vergeeld. Weghalen kan ik ze niet, dat zou betekenen dat ik definitief afscheid van mijn allerliefste Minoes nemen moet.
Een tip, verplaats je topic…
Lid sinds
3 jaar 2 maandenRol
Een tip, verplaats je topic naar hier.
In het begin vond ik er wat…
Lid sinds
12 jaar 1 maandRol
In het begin vond ik er wat clichés inzitten, tot ik al lezend richting een huisdier ging denken (in mijn hoofd een hond), wat je aan het eind mooi inlost. Daardoor waren de clichés juist weer passend.
Ik kauw wat op de laatste zin. Voor mij is die iets te expliciet. Misschien zou je Minoes kunnen omschrijven, zodat ook de lezer zelf de puzzel in elkaar kan leggen. Iets richting: 'Dat zou betekenen dat ik definitief afscheid zou moeten nemen. Ik kijk nog een keer naar haar foto. De zwart-wit gevlekte vacht, haar gekrulde staart en haar felle blik.' Maar dit is persoonlijke smaak, kan me voorstellen dat anderen er anders over denk.
Met plezier gelezen.
Hoi Martha, welkom op het…
Lid sinds
5 jaar 8 maandenRol
Hoi Martha, welkom op het forum. Wat een zielig afscheid heb je geschreven. Graag gelezen.
wat had zij daar buiten te zoeken ---> ze ipv van zij leest mooier, vind ik. Zo zijn er meerdere zinnen waarbij "ze" beter leest, maar dat is mijn persoonlijke smaak. Zij gebruik je meer om nadruk te leggen.
het mooiste wezen dat op aarde rondloopt”. --> de punt hoort voor het ah-teken te staan.
De interpunctie in deze zin klopt niet.
Meewarig schudden de mensen hun hoofd. “Maar geef de moed niet op," zeiden zij. "Ze komt vast terug, zeker als je zoveel van haar houdt.”
Mij had je te pakken. Pas…
Lid sinds
3 jaar 2 maandenRol
Mij had je te pakken. Pas bij het verregende briefje vermoedde ik dat het om een kat ging. Ik ben het wel met Hadeke eens voor wat betreft de laatste zin. Graag gelezen, hoop dat er meer verhalen zullen volgen.
Hoi Martha, mooi dramatisch…
Lid sinds
8 jaar 2 maandenRol
Hoi Martha, mooi dramatisch verhaal. Ik dacht halverwege aan de film (etc.) Undine en pas in de slotzin aan een poes, wat ik ook ergens een domper vond, al houd ik van poezen, maar misschien niet genoeg. Veelbelovende bijdrage sowieso.
Ik heb niets met poezen. Het…
Lid sinds
3 jaar 1 maandRol
Ik heb niets met poezen. Het afscheid zoals jij beschreef is zoals poezenliefhebbers zich echt zouden voelen. Heel mooi verwoord.
Hoi Martha, je geeft de…
Lid sinds
7 jaar 10 maandenRol
Hoi Martha, je geeft de wanhoop en het gemis goed weer, ik zat helemaal in je verhaal. Tot op het laatst; in het begin heb je het over 'zachte voeten' en 'kousenvoeten' en dan zie ik in de laatste alinea verwijzingen naar een poes (briefjes met foto, Minoes). Dat vond ik verwarrend.