Netjes hoor. Met plezier gelezen. Een klein zeurdingetje. Het waren geen twee vliegtuigen in één gebouw. De twin towers waren twee afzonderlijke gebouwen.

Lekker Kruid! Bij afscheid hoort een venusheuvel, en die 9/11 zal hem bijblijven.

heeft het eeuwigheidswaarde, dan moet het ergens tegen kunnen

Daar ben ik het mee eens. Tot de terroristen hun maagden claimen.

GG!

Wow, Kruidnagel. Prachtig verhaal. Mooi geschreven, met jaloersheid gelezen. 

Wat is augustus prachtig. De gebouwen met hun lome zielen... ---> De eerste zin lijkt niet aan te sluiten met de rest van de zinnen. Je geeft aan dat augustus prachtig is en ik verwacht iets over het jaargetijde, maar vervolgens geef je alleen een beschrijving van gebouwen. 

Hoezo weerloos. ---> hoort hier geen vraagteken achter? Het leest voor mij als een vraag.

Fijn, nu ja fijn, verhaal. Kop en staart en een zwart omkaderd afscheid. Van levensoptimisme, naar de schaduwzijde.

Zelf bleef ik ook even hangen op de gebouwen met hun lome zielen. Ik kreeg daar niet zo'n voorstelling bij. Wel bij lome zielen die er in gedachten nog ronddwalen, terwijl de bijbehorende studenten vakantiefeest vieren in een warm oord. Maar dit geheel terzijde.

Mooi verhaal(d).

Ze zullen er zeker zijn. 😀

 Ik vraag me af of er nog meer mensen zijn die ervaren dat vooral hele oude en bijzondere gebouwen een soort ziel hebben, een persoonlijkheid

+1

Ik ben een beetje dom, maar wist hij al die tijd niet dat ze bij 9/11 was omgekomen? Dat is toch bijna een vol jaar?

Het gebeurt toch op de dag van vertelling zelf?

Dan pas ziet hij elk jaar weer haar naam

Dit is denk ik hoe je de opmerking van Sakura hebt opgelost? Daar zou ik toch nog eens goed over nadenken. Ik vind het verwarrend, ben er niet weg van.

Maar dat is het enige. Mooie en slimme beschrijvingen, filosofische mijmeringen en een vleugje seks, dit verhaal heeft veel te bieden. Dankjewel, ik heb ervan genoten.

Hoi Kruidnagel,

Sowieso mooie beschrijvingen, leuke setting en origineel Groundhog Day-idee. Ik vind het alleen lastig om dit idee zoals je het uitlegt ook uit je verhaal te halen. Het verhaal lijkt te beginnen met een omschrijving in het heden, tweede alinea lijkt meer op een terugblik naar een ver verleden. Daarna switcht het eigenlijk weer terug naar de tijd waarin het begint. Snap bijvoorbeeld ook niet helemaal waarom hij op zoek is naar de plek waar ze werkt, aangezien het lijkt alsof ze op dat moment nog studenten zijn en hij haar lijkt hopen aan te treffen in de hoorcollegezaal. 9-11 lijkt ook redelijk uit het niets te komen. Niks mis natuurlijk met een plottwist, maar vraag me af of subtiele verwijzingen in de eerdere alinea's hierbij niet zouden helpen (wellicht is dit persoonlijk).

Prachtig geschreven verhaal. Alleen die 'gebouwen met hun lome zielen' werkten onbedoeld op mijn lachspieren, maar hier om iemand in de letteren, dus ik kan mij voorstellen dat ie zo denkt.

Ha Kruidnagel. Wat een aandoenlijk verhaal. Mooi geschreven, eerst nu, dan toen, dan weer nu. En de schok op het eind. Dan is er kennelijk een herdenking, een jaar later vermoed ik. Dan is het voor mij een duidelijke indeling. Waar ik nou juist om moest lachen is: 'hij rekent de prijs om naar guldens, gunt het haar toch en betaalt.' Daar moest ik om grinniken want zo herkenbaar... Niet dat ik dat telkens doe, maar soms hoor je het nog wel om je heen. En dan ook steevast met de conclusie dat iets dus heel duur is. Dat laat je goed zien in 'gunt het haar toch'. Schitterend.

Graag gelezen!

Hoi Kruidnagel, in één woord: reusachtig mooi! (nou ja, twee woorden dan).

Hallo Kruidnagel, poetisch geschreven herinnering aan een tragische amourette. Of was het meer? Ik aarzel om me er met mijn a-poetische ziel tegenaan te bemoeien, maar ik wil verhalen altijd herbeleven, en dan blijf ik met vraagtekens zitten. Zoals dat postkantoor waar Mick een Tirade en een oude krant zag. In Amsterdam is het oude postkantoor een soort winkelcentrum geworden. In Utrecht ook? Vanwege aankoop Tirade en oude krant zien.
Dit is de voorpagina van Tirade september 2001. Geen prijsvermelding op de titelpagina, maar hier bij ons werd tot 1 maart 2002 alles nog in lires of euri afgerekend. In Nederland ook, dacht ik. Dat Mick die iconische twin towers-foto niet kon thuisbrengen vind ik vreemd. Heel september 2001 (en maanden en jaren nadien) zag je die rotprent overal, maar Mick kon natuurlijk niet weten dat Suus bij die ramp omgekomen was. Dat ontdekte hij pas later, in die collegezaal. Althans, zo reconstrueert mijn prozaische brein de geschiedenis.Een heel mooi geschreven geschiedenis, trouwens

Hallo Kruidnagel, wat tof dat jouw verhaal zoveel mooie reacties oproept! Ik heb lang in Utrecht gewoond ( middelbare school) en mijn opa heeft nog in het postkantoor op het Neude ( de huidige bibliotheek) gewerkt. Ik vind ook dat oude gebouwen een ziel hebben. Neem de kariatiden op de Oude Gracht waar heel vroeger o.a. Zwolsman in zat. En hoewel ik vind dat Utrecht echt wel mooi met de tijd meegaat, mis ik die zielen wel. Want jee, wat is daar inmiddels veel veranderd. 

Hoi Kruidnagel, 

Mooi verhaal, mooie zinnen, mooi ook hoe je heftige persoonlijke elementen erin verwerkt hebt. Ik heb je eerdere versies niet gelezen, maar zo te zien aan de reacties heb je een aantal dingen goed opgelost. Knap vind ik dat (want daar worstel ik zelf soms wel mee) en tof dat je verhaal zo nog beter is geworden. 

Ha Kruidnagel, schrijnend verhaal! Niets triester dan soulmates die door zoiets bij elkaar worden weggerukt. Mooi hoe je op het einde omschakelt naar de tegenwoordige tijd, dat doet toch iets extra's met het verhaal.

Graag gelezen!