#378 - Het leven van een werkloos kiezeltje

De themaverplichte glimlach tover je wel om mijn lippen. Mooi klein verhaal.

Paar kleine dingetjes: 

Je schrijft: '... maar besef nog niet helemaal wat me zojuist overkwam.' dat is voor mij wat uitleggerig. Ik zou het houden bij iets als: 'Wat overkomt me?'

Hetzelfde heb ik waar je schrijft: 'Het beseft daalt in; ik ben meegenomen door een rubberzool en zit tussen groeven.' Ik zou het mooi vinden als je me meeneemt in het gevoel dat 'ik' klemzet in de groef van een rubberzool. Dat ik me als lezer bijna klem voel zitten.

'... der mensenhand' klinkt voor mij wel erg ouderwets, zeker in de toon van de rest van je verhaal 

Verder mooi verhaald. Glimlachend gelezen.

Dag Elrie,

Leuk gevonden, het steentje in de rubberzool en wat het verder voelt en doet. Mooi verhaaltje

Dank Wilfried

Jammer dat het voor korte duur was,

Dat moet volgens mij 'van korte duur' zijn. Mooi verhaal, leuk om te lezen hoe gevoelig zo'n keihard kiezeltje kan zijn.

Hoi Elrie, goed gevonden, leuk beschreven, graag gelezen.

Een diepe zucht ontsnapt me maar tijd om bij te komen is me niet gegund.  ---> voor de maar hoort een komma. 

Hallo Elrie, het verhaal van je nietsnut met plezier gelezen. Ik zou het alleen niet over "keitje" maar "kiezel" hebben. Kwestie van formaat, een keitje past niet, een kiezel met gemak in een profielribbel. 
Het stukje over de "ontvoering" in het zoolprofiel wringt voor mij een tikje: wat veel pijn voor een kiezel, de abrupte overgang naar binnen (je had toch minstens tien stappen boven je medekiezels kunnen zweven om weer tussen ze geperst te worden) en dan het parket (dat je als kiezel niet kunt kennen) en het krassen om opgemerkt te worden. Geluid en een tierende eigenaar? Dat van die hand vind ik een treffende finale - al zou ik bij een hand eerder van "omvat" dan van "omarmt" spreken. MGG.

Dank Mespunt, Fief en Bobcom voor jullie reacties waar ik wederom veel van leer ( nu nog toepassen). 

De aanpassingen die je hebt doorgevoerd, maken je verhaal steeds beter. Mooi om te zien.

Met dank aan de lezers zoals jij  Hadeke

Hoi Elrie, nog een kleine leeservaring: deze gaat over de eerste twee zinnen.

Waarom heb ik nu toch geen vak geleerd? Had ik maar naar mijn wijze vader geluisterd, nu laat ik iedereen over me heen lopen.

Die zijn allebei 'idioom,' dus vaste uitdrukkingen, dus niet je eigen originele taal, zoals:

Ik kan me niet verstoppen en lig werkeloos op het pad tussen andere nietsnutten.

Of nog omineuzer:

gespreksstof hebben we allang niet meer.

Als je opent met zo'n sterke zin, zit ik als lezer meteen in je verhaal. Vaste uitdrukkingen hebben hun betekenis al een beetje verloren en daar lees ik in elk geval snel overheen.

Graag gelezen!

Dag Elrie,

Ik voel met je keitje (of kiezel) mee, dat vind ik leuk. Ik vind dat er uit je eerste zinnen veel zelfmedelijden spreekt, zo zie je maar dat niet iedereen het op dezelfde manier leest. 

Wat leuk om te horen Annabe dat je meevoelde met het kei/ kiezeltje.

Hallo Elrie

Fijn verhaal. Ik vind het erg prettig om te lezen dat je het verhaal vertelt vanuit het perspectief van het kiezeltje.

Hier en daar zou je nog enkele zinnen wat strakker kunnen maken, zoals deze die drukt saaiheid uit maar je draait daar iets omheen: Er verandert hier ook weinig, gespreksstof hebben we allang niet meer. 

In de tweede paragraaf gebruik je in de laatste 4 zinnen het woord krassen of kras iets te vaak, probeer dat eens anders te omschrijven? Een synoniem misschien? Of beschrijf het iets anders?

Graag gelezen

Johanna

Dank Johanna voor je tips. Het strakker maken van zinnen is me nog niet gelukt. Het woord krassen heb ik nu tweemaal vervangen. Groet, Elrie