Lid sinds

11 jaar 5 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
  • Pluslid

#377 Wegpakken

 

Wegpakken

Sint boog zich over zijn boek
Hij was naar jouw naam nog steeds op zoek

Ik kijk op van mijn schrift, naar de televisie. 'Nederland in beweging' staat aan. Ons vaste ritueel van de ochtend, maar vanmorgen beweeg ik alleen mijn pen.

Jij bent de liefste vrouw op aarde
Meer dan goud ben jij van waarde

Als ik eenmaal op gang ben, stoom ik door. Sinterklaasrijm kent weinig metrum, metaforen en regels.

Jouw fijne vent weet dat al jaren
Zijn liefde voor jou is niet te bedaren

Op het plankje boven de televisie staat een foto van ons samen. Hoog in de bergen. Allebei breed lachend, wandelschoenen aan onze voeten en ieder een driekwartbroek aan. Ik met een rugzak, jij met een heuptasje.

Jullie gingen van dalen naar hoge toppen
Sint zag dat jullie door niets waren te stoppen

Hoewel we kinderloos zijn, vieren we ieder jaar pakjesavond. Vanavond weer. Ondanks alles. Voor de drieënveertigste keer.

Sint gleed met zijn vinger langs iedere regel, iedere lijn
Waar kon nu jouw naam toch weer zijn?

Naast de foto staat haar urn.

Ach, dacht uiteindelijk de goede Sint
Het is alleen van de levenden dat hij de namen vindt

Ik zucht. 
Kerst moet nog komen.

 

Lid sinds

2 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Wauw! 

Dat is eigenlijk genoeg, maar het is verrassend, lief en triest en eigenlijk in zijn geheel haast een gedicht. Het raakt me. 

 

Lid sinds

3 jaar 9 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Ontroerend, Hadeke. Heel klein suggestietje: i.p.v. "ons vaste ritueel" in regel 4 "vast ritueel". Omdat het voor mijn gevoel een beetje wringt, anders dan het "vieren we ieder jaar pakjesavond". Mooi en treffend schetsje van een levensavond.

Lid sinds

2 jaar 5 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Wat gemeen. Dat was mijn eerste reactie. Je schetst een beeld van een liefdevol koppel en dat doe je heel handig, want ondanks het geringe aantal woorden komen ze tot leven. Maar niet heus, want dan kom ik bij de urn en het is alsof jij haar daar hoogstpersoonlijk in hebt gestopt. Een fopcadeau. Chapeau.

Lid sinds

11 jaar 5 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
  • Pluslid

Dank voor jullie reacties.

@bobcom ik kauw even op suggestie, voor mij 'proeft' het als niet kloppend, maar ik denk nog ff.

@mespunt jij maakt er bijna een thriller van. Zou nog een tweede plotwending kunnen zijn. 😀

Lid sinds

3 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Hadeke, mooi stuk met een pijnlijk onverwacht einde die de tweede lezing goed overeind blijft.

Lid sinds

2 jaar 4 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Mooi hoe je je lezer in zes woorden een nekslag weet te geven. Heel goed opgebouwd, de emotie wordt steeds dieper. Het komt terecht bij kinderloosheid, wat pijnlijk lijkt te wringen. Evengoed hebben ze elkaar nog, denk je dan. Ondanks alles. Nog meer ellende. Maar in ieder geval vieren ze nog Sinterklaas. En dan de urn.

Enige puntje is voor mij dat je het bij de urn had mogen laten. De laatste twee dichtregels en de zucht over Kerst voelen als opmerkingen na de climax. Ze hebben in mijn ogen niet echt veel extra lading meer.

Lid sinds

3 jaar 5 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Hadeke,

Heel mooi. Ik vind het een poëtisch verhaal. Boven Sint gedicht waardig. Ik heb ook geen suggesties om veranderingen aan te brengen. 

Ik vind 'Nederland in beweging' trouwens een mooi detail. Als lezer sta ik daardoor meteen in om bepaalde omgeving. Niet omdat ik het wil stereotyperen. Maar er zijn nu eenmaal een beperkt aantal excuses om het te kijken.

 

Groet,

Madrid