#377 - Alles van waarde is weerloos
Voor zolang ik het mezelf kan herinneren was het al zo.
Sinterklaas was een soort heiligheid voor mij. Het feest, de cadeautjes, de sfeer. Feitelijk alles. Ik denk dat de eerste persoon op wie ik verliefd werd Sinterklaas was.
Op een boze dag, en ik was toen denk ik al tien jaar, vertelde mijn moeder nog maar eens dat Sinterklaas echt - maar dan ook echt niet - bestond.
Aangezien we op school allang lootjes trokken en de liedjes in mijn klas meestal gingen over Sinterklaas op de pot en de deur op slot, kwam ik tot het besef dat het misschien echt niet waar was.
De Sint bleek nep.
Dat was het moment dat ik mezelf begon onder te dompelen in Kerstmis.
Geen ingewikkeld gedoe met Jezus en God of iets. Gewoon die goede oude Coca Cola Kerstman. Een grote man met een lange witte baard.
Want zo had ik ze nu eenmaal graag. Oude wijze mannen met lange witte haren en baarden die altijd bezig waren met het plezieren van kinderen.
Ja. In de tegenwoordige tijd weet ik dat dat mogelijk vies klinkt.
Maar dat was het niet. Het was het warme vertrouwen van goedheid in koude dagen. Voor alles en iedereen.
Alles van waarde is weerloos. Eerst als het is is het ernst. Het herinnert zich heilloos.
De zeer oude zingt.
Een mooie getuigenis M. Of…
Lid sinds
3 jaar 10 maandenRol
Een mooie getuigenis M. Of ik er een verhaal in vind weet ik nog niet. Ik mis een beetje het uitdagende.. maar dat ben ik misschien
Maar dat was het niet. Het…
Lid sinds
3 jaar 2 maandenRol
Fijn om tussen alle verhalen over vieze Klazen en stoute papa's zo'n geromantiseerd verhaal over de mannen met witte baarden te mogen lezen.
Wat was nu eigenlijk echt het moment van de waarheid? Je schrijft over 'een boze dag', maar ook over 'nog maar eens' en andere momenten van twijfel. Zelf vond ik de ontmaskering van Sinterklaas en de twijfel (aan alles) die daarop volgde ook een heftig gebeuren en ik denk dat je daar nog iets meer uit had kunnen halen. Met plezier gelezen.
Verhaal, column, herinnering…
Lid sinds
12 jaar 1 maandRol
Verhaal, column, herinnering ... in ieder geval voor mij een geslaagde schrijfuiting. Mooi om met de titel van het aangehaalde gedicht te eindigen. Voor mij een mooie -wat melancholische- mijmering over hoe in gebeurtenissen uit het verleden het leven zich vormt.
Twee dingetjes: het 'mezelf herinneren' lijkt me wat dubbelop. Een ik herinnert iets zich altijd zelf.
Bij 'dat Sinterklaas echt - maar dan ook echt niet - bestond.', moet de tweede 'echt' volgens mij na het liggende streepje.
Hey Madrid, Tof dat je een…
Lid sinds
8 jaar 2 maandenRol
Hey Madrid,
Tof dat je een bestaand, canoniek gedicht hebt gebruikt als uitgangspunt (@ Hadeke, bedankt dat je me erop attendeert – zo vallen die 'rare' regels ineens op hun plaats) en verbonden aan een persoonlijke herinnering, of de herinnering in het algemeen. Een beetje de deken van nostalgie maar dat je ook iets verliest, die soort droom van wereldvrede, die onschuld. Mooie mijmerende toon, graag gelezen!
Een origineel verhaal in die…
Lid sinds
3 jaarRol
Een origineel verhaal in die zin dat het wat mijmerender van aard is dan de meeste verhalen op het forum. Voor mij blijft het wel een beetje hangen tussen een strak verhaal en echt diepzinnig. Alles van waarde is weerloos en juist daarom hoopte ik dat je verhaal me mee zou nemen in een gevoel dat je wellicht zelf wel sterk hebt gehad. Dat bleef bij mij uit.