#361 mijn oogappeltjes

 

We moesten naar elkaar toe groeien maar iedere dag die voorbijging groeide mijn haat omdat ik wist dat jij me bedroog. De geboorte van onze kinderen was even een opleving in ons huwelijk maar helaas van korte duur. Je keerde me meer en meer van mij af en mijn argwaan en jaloezie werd steeds groter. Op een dag was ik erachter gekomen toen je onder de douche stond en je telefoon op bed had laten liggen. Ik kon jullie berichtjes lezen. Nou...om heel eerlijk te zijn bleef ik alleen nog bij jou voor onze twee dochtertjes. Amy en Maria zijn mijn oogappeltjes en ik ben stapelgek op ze, echt stapelgek. Ik zal echt alles voor ze doen. Mijn liefde voor hen is onvoorwaardelijk.

De klap kwam toen je mij met een stalen gezicht vertelde dat volgende week je vriendje je kwam halen en dat jullie Amy en Maria mee zouden nemen.

Die ochtend in de ijzerwarenhandel had ik het hele plan helder in mijn hoofd.

‘Kan ik u helpen, ‘vroeg de dame achter de balie, Ze had een glimlach waar een paard jaloers op zou zijn.

‘Touw moet ik hebben, ‘antwoordde ik.’Stevig spul dat een behoorlijk gewicht moet kunnen dragen. ‘

Ze ging me voor naar een hoekje in de zaak waar verschillende soorten netjes gesorteerd naast elkaar lagen.

‘Het helpt als u me verteld waar het voor is. ‘

‘Ik ben van plan me te gaan verhangen, ‘zei ik met een serieus gezicht.’Het is niet de bedoeling dat het touw breekt. ‘

Ze lachte nerveus maar liet zich niet provoceren. Toch zag ik dat haar handen beefden toen ze een streng manilla touw pakte en het voor me neer legde.

‘Dit wordt gebruikt bij de scouting en de zeevaart. ‘

Haar stem trilde. ‘Het is 12 mm dik en van zeer goede kwaliteit. Hoeveel meter heeft u nodig? ‘

Thuis had ik de berekening al gemaakt.’Vier meter is voldoende. ‘

Ze knikte, pakte een mes en meetlint en mat precies vier meter af. Toen ze het in een zak deed kon ze het niet langer voor zich houden.

‘Als u echt van plan bent u iets aan te doen, dan…’

‘Zie ik eruit als iemand die zelfmoord zou plegen? Ik wil nog een spade hebben. ‘

Die bewuste dag, voordat jij ze ‘s middags op zou halen ging ik naar school, hing er een smoes op dat je ziek was en nam de kinderen mee. Op de achterbank deden ze spelletjes met elkaar en rolden lachend over elkaar heen terwijl het duiveltje in mij mijn mondhoeken in een grijns omhoogtrok. Thuis gekomen gingen we naar de schuur waar ik ze met de hamer de hersens in sloeg.

Hun lijkjes nam ik mee in de kofferbak en begroef ze op een plek waar niemand ze ooit zal vinden. Ik ging naar huis terug en deed de strop om mijn nek. Had ik dat kutwijf mooi te pakken. Ik gunde haar mijn lieverds niet.

Ik sprong het trapgat in…