#345 De vakantie, de bekentenis en de reis

Hoi LGB, je werkt met een mooi gegeven, maar het komt niet helemaal uit de verf voor mijn gevoel. Dat komt misschien door het maximum aantal woorden? Het begin vind ik erg sterk en maakt me heel nieuwsgierig. 

Het laatste stuk laat me wel met vragen achter. Waarom geeft niemand om zijn broer? Wie, verder dan zijn vader, heeft de hp nog meer over zijn broer gesproken? 

Ik sluit me bij Chantal aan. Ik denk dat je je moet beperken of anders vertellen. Het idee is leuk, het speelde ook door mijn hoofd bij deze opdracht.

LGB, zoals Chantal en Katja reeds aangaven schort er iets in het verhaal. Twintig jaar leeftijdsverschil en dan nog eens dertien jaar tussen de omhelzing en de openbaring, is wel heel lang, maar soit. In Palermo zou het onverstaanbare Italiaans toch een woordje kunnen bevatten dat op 'broer' lijkt of ook 'brother' zou kunnen. In Katwijk is het dan weer nodig dat de vader een hint geeft naar Italië of Palermo en het feit dat hij bijvoorbeeld ooit een foto naar de halfbroer stuurde, zodat de zoon (en de lezer) zijn dubbeltje valt.

Ik sluit me aan bij Gi. et al. Een mooi gegeven, ook een goed idee om dat zo te vertellen. Het is prima geschreven, maar de coke uit het intro en de gedachtenreeks uit de finale doen het geheel nmm een beetje ontsporen. Zoiets als een muziekuitvoering waardoorheen in het begin alsmaar gepraat wordt, en aan het eind ineens een andere partituur gespeeld wordt. 

Hoi LGB, ik las je verhaal twee keer en begon een vermoeden te krijgen. Na de hints van Gi dacht ik het zeker te weten. Mooi en mysterieus, maar inderdaad, met wat hulp komt het beter binnen. Wel een mooi en indringend verhaal.
Klein zeurtje; 'spreidden' met één d (de rest van de zin is ook in ott).

Het wordt eentonig, maar ik sluit mij aan bij vorige reacties.
Leuk idee, intrigerend begin, maar aan het eind raak ik de draad kwijt.

Hoi LGB, het eerste verhaal is boeiend en trekt mijn aandacht. De andere twee zijn losse flodders. Sorry, ik deel ook de mening van de anderen. Misschien kun je het eerste deel tot een goed einde brengen.

Hier heb ik niks aan toe te voegen. En ik voeg er dan ook maar niks aan toe.

Oké, omdat ik het niet kan laten.

De titel vat het verhaal correct samen, maar is wel wat sec. Anderzijds is de titel op zich al een verhaaltje. Doet me denken aan die Bob Evers-boeken. 

Tip: het middendeel, over de bekentenis, introduceert onnodig een nieuw personage. Als je die alinea, dat gegeven over die halfbroer, verkort tot een bijzin, ('toen mijn vader zei dat ik een halfbroer had' of zo) heb je woorden over voor meer verhalisme.

Bedankt voor de feedback. Ik had het afgelopen weken helaas te druk om te reageren en te verbeteren.

Het is inderdaad beter als het één verhaal wordt. 

Le Grand Bleu,

Mijn feedback is iets verlaat, maar bij deze alsnog. Bedankt voor je mooie verhaal!

Ik vind je schrijfstijl boeiend en bovendien fijn lezen. Het is ambitieus om deze tijdsprongen te willen maken in zo'n korte tekst. Ik vind het resultaat interessant, maar ik denk eerlijk gezegd dat je verhaal nog sterker zou worden als je de tijdssprongen achterwege laat en de geschiedenis op een andere manier vertelt. Misschien kun je het verhaal openen met het fragment aan het sterfbed in Katwijk en door middel van een flashback teruggrijpen naar de supermarktscène in Palermo. Een andere optie zou zijn om de laatste sprong in de tijd te schrappen, zodat je wat meer ruimte hebt om de andere twee stukken uit te werken en aan elkaar te verbinden.

Ook ben ik het met één van de bovenstaande reacties eens dat de intro niet helemaal lekker past bij de rest van het verhaal. Het grijpt meteen de aandacht - dat wel - maar zet ook een behoorlijk stevige toon, die de lezer wat teveel afleidt van de rest van het plot. Wellicht even experimenteren met een ander begin?

Verder nogmaals complimenten voor je fijne schrijfstijl en de creativiteit van deze opdrachtuitvoering! 

Groet,
Lotte Petersen