#344 Bardamu
Bardamu was al enkele jaren gepensioneerd. Hij leefde aan de rand van het dorp in een mooie doch krappe woning. Zijn gezicht was oud en gerimpeld. Zijn ogen waren fel, vol levenswil en deden mij denken aan een heldere augustushemel.
Op een dag liep ik in de blakerende zon langs zijn huis, de brug over, naar de andere kant van de rivier, toen hij plotseling wakker schoot uit zijn stoel. ‘Kom!’ riep hij, ‘doe een biertje met mij!’ Ik draaide me om en liep terug. Zo is het gegaan. ‘Daar in de zon,’ begon hij, ‘is ’t gloeiend heet! Kom mee!’
Uit de koelkast haalde hij twee koude biertjes en we proostten op de vriendschap, hoewel ik hem die dag voor het eerst had ontmoet.
’Het is het weertje!’ zei Bardamu, ‘ik ben geen slaperige oude man die bij het minste of geringste in slaap valt.’
‘Dat snap ik,’ zei ik, ‘met dit weer val ik ook in slaap als ik niets doe. En ik ben net achttien.’
‘Maar ik hou van dit weer! Vroeger viste ik elke vrije avond in de rivier als het zo warm was! Nu ben ik er te oud voor. Tegenwoordig werk ik alleen in de tuin en ik schrijf.’
‘Waar kan ik je boeken kopen?’ vroeg ik met een glimlach.
‘O nee, die zijn nog niet klaar! Nog lang niet!’
‘Als ze klaar zijn koop ik een boek bij je,’ beloofde ik.
We zijn daarna, toen de zon minder hoog aan de hemel stond, gaan wandelen langs de rivier. Ik had genoeg tijd; het was vakantie. Hij had veel te vertellen. Ja, ik heb zijn hele levensverhaal gehoord. Uren hebben we gekuierd door de wijngaarden. ‘Daar!’ zei hij schor, ‘Heb ik als kind gewoond!’ Ik volgde zijn wijsvinger en zag een boerderijtje naast een heuvel.
Het was al laat, ruim na etenstijd toen we terug voor zijn huis stonden.
‘Ik ruik brand! Wat is dat?’
Ik keek naar zijn open dakraam.
In de verte naderde een brandweerauto met sirene; het gegil klonk over een brug, over een straat, nog een straat, het pleintje, een andere brug, dichtbij, hoe langer hoe dichterbij. De inwoners kwamen in drommen naar ons toe, iedereen, het hele dorp, en de inwoners van omringende dorpjes, iedereen repten zich naar de brand, en het loeien van het vuur werd overstemd door Bardamu’s gehuil, want zijn boeken zouden niet meer gelezen worden.
Hoi LGB, een mooi verhaal…
Lid sinds
5 jaar 8 maandenRol
Hoi LGB, een mooi verhaal tussen de nieuwe vriendschap tussen twee generaties. Ik weet niet precies meer wat de opdracht bij dit nummer was, maar dat maakt niet uit. Graag gelezen.
Ik zou de eerste ontmoeting iets verder uitdiepen. Bardamu biedt nu wel heel snel een biertje aan aan een jongen die toevallig voorbij komt lopen. Misschien de volgorde omdraaien: eerst laten zeggen dat het wel erg warm is, een praatje maken en daarna iets te drinken aanbieden?
Uren hebben we gekuierd door de akkers en wijngaarden. --> moet het niet zijn: over de akkers en door wijngaarden?
’T was al laat ---> 'T zou ik als Het schrijven.
Zijn gegil klonk over een brug, over een straat, nog een straat, het pleintje, een andere brug, dichtbij, hoe langer hoe dichterbij. ---> Zo leest het alsof het om het gegil van Bardamu gaat. Misschien hier gewoon "het gegil" van maken?
Dit is een erg lange zin met heel veel komma's wat het lezen niet vergemakkelijkt. Ik zou het stukje " ... iedereen, het hele dorp, en de inwoners van omringende dorpjes," weglaten.
Het leest ongeloofwaardig dat inwoners van omliggende dorpjes naar de brand toe komen. De inwoners van het dorpje zelf geloof ik nog wel. Bovendien gebruikt je twee keer het woord iedereen. Na de eerste keer geef je al aan wie je bedoelt met iedereen, dan kun je de tweede keer iedereen weglaten.
Ha, een throwback story #334…
Lid sinds
8 jaar 2 maandenRol
Ha, een throwback story #334 – De verboden liefde. Maar over toeval gaat het ook, dus misschien is het nummer gewoon verhaspeld. Ik vind het lekker lopen en mooi drama, lekker zwaar aangezet, zoals de friendship at first sight, on top of it all tussen een pensionado en een semikind. En inderdaad al die dorpjes. Gelukkig is Voyage au bout de la nuit alsnog aan ons overgeleverd.
@Fief bedankt voor de…
Lid sinds
3 jaar 11 maandenRol
@Fief bedankt voor de feedback. Het moet #344 zijn. Te snel willen plaatsen. #334 Is inderdaad zoals Kruidnagel al zei de verboden liefde. Eigenlijk is dat ook wel toepasselijk. Ten eerste: een vriendschap tussen een oude man en een 18-jarige jongen is vrij opmerkelijk. Misschien is verboden liefde dan wel iets te vergezocht, maar ik denk dat er veel mensen wat van zouden vinden. Ten tweede heb ik de stijl van dit verhaal deels van L.F. Celine. Ik bewonder een groot deel van zijn boeken en dat is ook wel een beetje een verboden liefde vanwege de controversie omtrent hem.
"Uren hebben we gekuierd door de akkers en wijngaarden. --> moet het niet zijn: over de akkers en door wijngaarden?
’T was al laat ---> 'T zou ik als Het schrijven."
Aangepast. Dank je wel.
"Bovendien gebruikt je twee keer het woord iedereen. Na de eerste keer geef je al aan wie je bedoelt met iedereen, dan kun je de tweede keer iedereen weglaten."
Ik heb het bewust zo gelaten om het te overdrijven, maar ik snap goed dat je erover valt ;-)
@Kruidnagel "Ik vind het lekker lopen en mooi drama, lekker zwaar aangezet, zoals de friendship at first sight, on top of it all tussen een pensionado en een semikind."
Bedankt voor het compliment!
"Gelukkig is Voyage au bout de la nuit alsnog aan ons overgeleverd."
Gelukkig wel, anders had ik dit verhaal nooit geschreven.
Wat een held die Celine. Ik…
Lid sinds
3 jaar 10 maandenRol
Wat een held die Celine. Ik maakte de link niet meteen, maar achteraf gezien, tja, ben je er wel in geslaagd!
Ik ging eerst zeggen dat jouw verhaal snakt naar veel meer alinea's. Maar misschien ook niet. En toch weer wel. Dat zal. toeval zijn!
Het is een rijkelijk verhaal geworden. Genoten.
Bedankt voor de complimenten…
Lid sinds
3 jaar 11 maandenRol
Bedankt voor de complimenten Tony :)
En nog een bewonderaar van Celine! Fijn... Dat doet me deugd... Het lijkt wel alsof er steeds minder bewonderaars zijn... Ik walg! Ik tril! Flauwekul! Hypocrietelingen!... 't Is om de reis!...
Graag gelezen. Mooi die…
Lid sinds
12 jaar 1 maandRol
Graag gelezen. Mooi die ontluikende vriendschap. Tot mijn schande moet ik bekennen dat ik Celine niet echt ken. (Misschien om goed moment om me te gaan inlezen. 😀) Daardoor las ik Bardamu eerst als een fonetisch uitgesproken Bardame en stelde me in op een verhaal met een dialect, waardoor het feit dat Bardamu een man is me heel even verwarde. Maar goed dat was geheel mijn eigen schuld.
BTW: Toevallig ontdek ik…
Lid sinds
8 jaar 2 maandenRol
BTW: Toevallig ontdek ik het verband tussen Bardamu en de befaamde song Waltzing Matilda. Barda is net als Matilda de plunjezak van een soldaat en zowel mu als waltzing betekenen in de context van de naam en van het lied ‘bewegen’. Tegenwoordig zegt men van iemand (mens of dier) dat hij een rugzakje meedraagt, een ransel vol (meestal onprettige) ervaringen.
@Hadeke, zo kan je het ook…
Lid sinds
3 jaar 11 maandenRol
@Hadeke, zo kan je het ook lezen. 😂
@Gi, ik heb nog wat onderzoek gedaan en als je op google vertalen bar damu van het Hausa omzet naar het Nederlands komt daar uit: laat ons alleen. Hausa wordt gesproken in Kameroen en Celine heeft daar gewoond. Toeval?