Hoi LGB, een mooi verhaal tussen de nieuwe vriendschap tussen twee generaties. Ik weet niet precies meer wat de opdracht bij dit nummer was, maar dat maakt niet uit. Graag gelezen.
Ik zou de eerste ontmoeting iets verder uitdiepen. Bardamu biedt nu wel heel snel een biertje aan aan een jongen die toevallig voorbij komt lopen. Misschien de volgorde omdraaien: eerst laten zeggen dat het wel erg warm is, een praatje maken en daarna iets te drinken aanbieden?

Uren hebben we gekuierd door de akkers en wijngaarden.  --> moet het niet zijn: over de akkers en door wijngaarden? 

’T was al laat ---> 'T zou ik als Het schrijven.

Zijn gegil klonk over een brug, over een straat, nog een straat, het pleintje, een andere brug, dichtbij, hoe langer hoe dichterbij.  ---> Zo leest het alsof het om het gegil van Bardamu gaat. Misschien hier gewoon "het gegil" van maken?

De inwoners kwamen in drommen naar ons toe, iedereen, het hele dorp, en de inwoners van omringende dorpjes, iedereen repten zich naar de brand, en het loeien van het vuur werd overstemd door Bardamu’s gehuil, want zijn boeken zouden niet meer gelezen worden.

Dit is een erg lange zin met heel veel komma's wat het lezen niet vergemakkelijkt. Ik zou het stukje " ... iedereen, het hele dorp, en de inwoners van omringende dorpjes," weglaten.
Het leest ongeloofwaardig dat inwoners van omliggende dorpjes naar de brand toe komen. De inwoners van het dorpje zelf geloof ik nog wel. Bovendien gebruikt je twee keer het woord iedereen. Na de eerste keer geef je al aan wie je bedoelt met iedereen, dan kun je de tweede keer iedereen weglaten. 
 

Ha, een throwback story #334 – De verboden liefde. Maar over toeval gaat het ook, dus misschien is het nummer gewoon verhaspeld. Ik vind het lekker lopen en mooi drama, lekker zwaar aangezet, zoals de friendship at first sight, on top of it all tussen een pensionado en een semikind. En inderdaad al die dorpjes. Gelukkig is Voyage au bout de la nuit alsnog aan ons overgeleverd.

Wat een held die Celine. Ik maakte de link niet meteen, maar achteraf gezien, tja, ben je er wel in geslaagd! 

Ik ging eerst zeggen dat jouw verhaal snakt naar veel meer alinea's. Maar misschien ook niet. En toch weer wel. Dat zal. toeval zijn!

Het is een rijkelijk verhaal geworden. Genoten.

Graag gelezen. Mooi die ontluikende vriendschap. Tot mijn schande moet ik bekennen dat ik Celine niet echt ken. (Misschien om goed moment om me te gaan inlezen. 😀) Daardoor las ik Bardamu eerst als een fonetisch uitgesproken Bardame en stelde me in op een verhaal met een dialect, waardoor het feit dat Bardamu een man is me heel even verwarde. Maar goed dat was geheel mijn eigen schuld.

BTW: Toevallig ontdek ik het verband tussen Bardamu en de befaamde song Waltzing Matilda. Barda is net als Matilda de plunjezak van een soldaat en zowel mu als waltzing betekenen in de context van de naam en van het lied ‘bewegen’.  Tegenwoordig zegt men van iemand (mens of dier) dat hij een rugzakje meedraagt, een ransel vol (meestal onprettige) ervaringen.