# 344 – Het droeve lot van de orde

Wat is ie goed! Genoten wederom. Even dacht ik dat de weduwe zou gaan fietsen als een wielergod.

Ferm!

Bedankt, Twan! Ja, fietsen is ook rafelige wanorde.

Ha kruidnagel, mooi surrealistisch verhaal; fraai gespeeld met orde, chaos en toeval. maar zou je als je Lucifer heet niet eerder eeuwig mèt de chaos strijden dan ertegen?
Eindelijk weten we ook dat orde gewoon een als geverderd wrattenzwijn vermomde godheid is. Misschien een beetje gespeeld met Vishnoe - hoewel die meestal de stukmaker is?
Twee kleine geitjes: Hovenist: Hovenier? En die betiteling droefsnoet vind ik redelijk out of character voor een hoofdpersoon die alles met onverschillige afstand beziet. 1 darling to kill, imo.

Ha Bob, dank je! Dit verhaal speelt zich af in de tijd dat Lucy nog niet gevallen was. Nee, wacht eens even: misschien ís dit verhaaltje wel de val van Lucifer.

Om eerlijk te zijn komen al die kenmerken van de god gewoon uit mijn fantasie, zo maf mogelijk, want die god van orde was vast een proto-Duitser. Zo'n Teutoon met veren op zijn helm, als ik me de stripverhalen correct herinner. (Nu schmier en koketteer ik half.) Over een inhoudelijk verband tussen de dinovoorouder van Pumbaa en orde moet ik nog nadenken. 

Hovenist is idiolect van de god. Over de dood van droefsnoet, ik vond het zo sweet, beloof ik na te denken. Ik vind Loes niet zo onverschillig jegens de god: die ergert hem al meteen.

_{^{Edit 210331}}: Met een beetje Googlen na afloop kom ik in dit hoekje wel wezens tegen als Nietzsche, Apollo en Dionysos/Bacchus. Interessant is ook die vergelijking met de hindoeïstische drie-eenheid die je suggereert, ook qua godin. Qua dieren: bij het gevederde wrattenzwijn dacht ik eerst vooral aan een hond, en nou lees ik dat Sarama in de Shiva's de goddelijke hond is (en Apollo de herdersgod). Of ze iets te maken heeft met orde? Tja, ze speurt gestolen koeien op. Ik hou het toch meer op een particulier universum. Mijn flauwiteiten heb ik uiteindelijk gewist. En de interne logica nog wat strakker getrokken.

Hoi Kruidnagel, ik heb wat moeite om de goden voor me te zien, maar dat ligt aan mijn atheïstische inslag wellicht. Maar zoals altijd onder de indruk van je manier van schrijven. 

Hoi Fief, bedankt voor je mooie woorden! De echte atheïstische inslag, dat vond ik de oerknal: man, wat sloeg die in ;-).

De echte atheïstische inslag, dat vond ik de oerknal: man, wat sloeg die in ;-).

Een heerlijk simplistische hit die ik hier bijna dagelijks op de radio hoor. "Il più grande spettacolo dopo il Big Bang, siamo noi",
 ("de grootste klapper na de oerknal, dat zijn wij")

Je vertaling loopt als een trein! Jammer dat we hier niet vaker hits uit Italia horen. Eros, Laura, Andrea, verder kom ik er even niet op. Ja, suffe vertalingen. Doordat ze daar geen Engels spreken, begreep ik laatst, en dus geen US invloed (🐔 ei).

Ha Kruidnagel, inderdaad aanstekelijk surrealistisch verhaal waar het schrijfplezier vanaf spat. Als tip: probeer te doseren, dan geef je de lezer wat meer lucht. Eén voorbeeld. 'En elke dag vierden ze de dood van de orde en omarmden ze bevrijd die onverwachte speling van het lot, rampzalig onvoorbereid op de naderende anarchie.' Elke dag vierden ze de dood van de orde, dat is prachtig. Misschien had je het daarbij kunnen laten. Maar dat doe je niet en dan vlieg je wat mij betreft uit de bocht. 'Omarmden ze bevrijd. Onverwachte speling. Rampzalig onvoorbereid.' Je bent hier voor mijn gevoel formuleringen aan het stapelen. Ik zou zeggen: schrijf zoals je altijd doet, en kijk daarna ook naar de balans.

Nou, dat dus. Het is een drukke boel. Maar toch ook chapeau voor de lente van de evolutie uit een bestorven god.

Ha Frank, bedankt voor je snelle, mooie en lange antwoord! Een goeie tip, voor mij een uitdaging, ik wil denk ik niet dat het saai wordt of zo. Maar wat je dan krijgt is inderdaad een rijtje associaties die uitwerking verdienen. Ik wilde nog wel terugverwijzen naar de beginzin, maar dat hoeft misschien niet eens.

Tilma! Het is lente, je bent terug – misschien zelfs met wat werk, durf ik te hopen. Bedankt voor je chapeau voor mijn ode aan de wanorde. Weet je, voor mij hangt het allemaal samen, maar ik moet denk ik meer kijken naar de zinnen en minder naar het verhaal. Ik lees nu Het naakte schrijven voor wat groei.

Ik dartel, struikel en dwaal door je verhaal. Ik lach, frons en hier en daar raak ik de weg kwijt. Dat ligt vast aan mij, maar niettemin heb ik genoten van deze chaotische godenbende.

Het komt wel weer goed, Chantal, zelfs als je aan de goden bent overgeleverd. Het is allemaal redelijk ongefilterd Freudiaans onbewust opgeschreven door mijn ich en überich, zoals dat hoort bij een tekst die kennelijk surrealistisch is. Wel heel gezellig dat je even kwam dartelen, struikelen en dwalen. Doet me aan A.J. Kwak denken. En sowieso goed dat je hebt genoten, dank! Want tja, aan surrealisme moet je je gewoon overleveren, het liefst stoned of zat.

"Hé God wat zit je in je zelf te praten?"

Mooi om te zien dat de goden in je verhaal niet echt goden zijn, want ze willen ook spelen en ze sterven blijkbaar ook. Hp moet uiteindelijk tussen toeval en chaos, maar is het niet zo dat chaos het gevolg is van toeval?

Leuk om te lezen, en goed geschreven!

Dank je, LGB!

• Toeval kan niet tot orde leiden, want die is dood.
• Eerst was er chaos, toen orde en daarna toeval.
• Hoe ouder ik word, hoe minder orde op toeval lijkt.
• Toeval leidt, getuige de meeste verhalen hier, kennelijk vrijwel altijd tot iets moois.
• Dat doet me denken: had ik maar een verhaal geschreven over noodlottig toeval.
• Toeval heeft filosofische en wellicht ook natuurwetenschappelijke dimensies die ik niet overzie.
• O ja, bij statistiek. Een kans groter dan toeval is pas een verband.
• Chaos lijkt me erger dan toeval/God, afhankelijk van je godsbeeld.
• Alle natuurschoon op aarde lijkt door toeval ontstaan uit chaos. Maar in mijn huis, hoofd en tuin werkt het andersom.

Wat is ie goed! Genoten wederom. Even dacht ik dat de weduwe zou gaan fietsen als een wielergod.

Of was dit een deja vu? Of toch toevallig?

Wat een toeval! Of is het coïncidentie? Waarom vinden Engelsen gelijktijdigheid letterlijk per definitie identiek aan toeval? Of is het Romaans?

Een lekker buitel-over-elkaar-verhaal. Je haalt er van alles bij- en doorelkaar. Daardoor zet je me met Lucifer wel op het verkeerde been, omdat je die anders neerzet dan ik van Lucifer gewend ben. Mijn hoofd gaat dan naar verbanden zoeken die er niet zijn. Maar een beetje verwarring, ach ook dat past Lucifer.

Kruidnagel, duivels goed geschreven, wanordelijk ook en 'quelle coïncidence' dat 'madame' ook van de partij was. Met de wratten en de pus is dit geen lectuur voor net na, laat staan tijdens de maaltijd.

Prachtig verhaal, met fijne vleugjes humor. Fan van orde maar ook van chaos. Een van mijn favoriete schrijfsels van jou, tot nu toe. Groetjes, V.

Bedankt, V, heel mooi compliment!

Dank je, Gi! Ja, die dame is denk ik zelden ver weg, ondanks de goorheid van monsieur. Huwelijk was denk ik gearrangeerd of dronken gesloten.

Dank je, Hadeke! De klassieke Lucifer is inderdaad anders dan de satan van voor zijn val uit de hemel, zoals hij in dit verhaal boertig figureert.