Altijd weer genieten, Hadeke! Wat een volk toch, die professoren ;-). Too Much Love Will Kill You, sprak de vorstin al eens in haar wijsheid. Mooie dubbelzijdige titel. De ex en de drank geven profiel, maar ook complexiteit. Zelf vraag ik me af waarom de halfdode nog geheimschrift gebruikte. En zijn Bob en Anna gewoon decoratie? 

Graag gelezen!

Een hele goeie, Hadeke. Ik vraag me net als Kruidnagel af wat de rol van Anna en Bob is. Mijn idee is dat hun namen hem op het idee om de boodschap van achter naar voren te lezen. Maar ondanks de vraagtekens een intrigerend verhaal. Top!

Misschien kun je nog wat witregels aanbrengen voor het overzicht in je verhaal. Bijvoorbeeld na de zin "Daar sta ik om bekend." Nu leest het als een blok.

Geweldig gevonden! Een droom van een moord, met twee palindromen die het raadsel helpen oplossen. Moeite van het herlezen waard om de speurneus nog wat beter in profiel te krijgen. Mooi ook, de gelaagdheid van de titel. Alleen de genestelde studentes bezorgen me wat hoofdbrekens. Tenzij er natuurlijk inderdaad een rits dames in zijn slaapkamer zat te broeden. 

Mooi verhaal met een leuke vondst, Hadeke, en een goede uitwerking van het personage.

Mooi, deze in verval geraakte detective met zijn gebroken hart en geheugenkaartjes. Niet bepaald een prof. Langdon, want die had deze geheime code uiteraard met twee vingers in de neus en in een luttele seconde gekraakt. Bob en Anna zijn heerlijke hints en gelukkig kan je hp zich daaraan optrekken. 

Tja, de witregels. Ik ben er nog steeds niet over uit. Ik gebruik ze bij tijdssprongen, maar ben het met je eens dat het -vooral op een mobieltje- een compact blok tekst oplevert.

Na, und? Mobieltjes zijn er om te bellen en zeker niet om een beetje zorgvuldig te lezen. Dat het beeldscherm het boek vervangt is al erg genoeg, maar dat layout nou ook nog door een mobieltjesvenstertje gedicteerd moet worden... er zijn grenzen.

Dat gezegd zijnde: ik zie zelf een paar plekken waar een witregel een prettig rustpunt op kan leveren. De eerste is na "Daar sta ik om bekend". Je maakt daar weliswaar geen tijdsprong, maar wel een vertelsprong: van binnen naar buiten, a.h.w.
Zo'n denksprongetje zie ik ook na de "De zin blijft me bezighouden" - van heden naar verleden.
Ook bij "De hoogleraar was populair.." verschuift hert perspectief van de binnen- naar de buitenwereld. Aanwijzingene, gesprek, aanloop tot de conclusie.
En tenslotte is een witregel een mooie aanleiding tot de finale, die je aankondigt met "De sleutel tot de oplossing". Ook weer een sprongetje van binnen naar buiten.

Daarmee leest je verhaal op echtscherm en in print wellicht toch iets makkelijker.
Mobieltjes tellen niet: je levert een manuscript ook niet op post-its in, ook al heb je daar al je notities op gemaakt.

Niets is zeker, maar dit is een mooi verhaal. Eenvoudige oplossing ingewikkeld verpakt, waarom niet. Dat is toch een van de kenmerken van schrijven.

Weet dat ik het leeuwendeel van de verhalen lees op mobiel. Mobiel is ook de norm in de IT. Having that said: mijn eigen site is ook duizend keer mooier op groot scherm en niet 100% responsief. Ook scheelt misschien dat ik eraan gewend ben: ik lees sinds wat jaren de krant mobiel.

En ik kloeg er laatst al over dat witregels op deze mobiele site de enige mogelijkheid zijn, want shift+Enter kan niet op je 📱. Terwijl juist zo'n laatst editje wel handig is op je handy. Wordt meteen moes.

Well done Hadeke. Je hp is volgens mij klaar voor 'het zottenhuis'. Mij lijkt alsof hij compleet van de wereld af is en alles zich afspeelt in zijn hoofd.

Weet niet of je dat als bedoeling had, of dat ik zelf in een nevel zit?