Gi, heerlijk verhaaltje. Heb zitten smullen. Een paar keer gingen mijn wenkbrauwen omhoog, bijvoorbeeld bij Henri die al sinds de jaren vijftig toeverlaat is (dan zou hij nu een stuk in de tachtig moeten zijn, of het verhaal speelt vroeger), de vinnige mopshondogen (ik kan dat moeilijk rijmen met het ietwat puilende, ik vind ze altijd eerder wat droevigs hebben). Bij dat visitekaartje moest ik even stoppen omdat de pret me te machtig werd (er staat toch wel aan beide kanten z.o.z op?). Dank je voor het leesplezier. O, ja,

Zonder een woord uit te brengen bekijkt Emile-François hen van top tot teen en verzoekt Eulalie en Henri de kamer te verlaten.

voor verzoekt moet een "hij", anders klopt de samentrekking niet.

Hoi Gi, ik heb genoten van je verhaal. Heerlijk over te top, zoals het de elitaire speurneus betaamt.

Vroeger haatte hij autoritten, maar sinds Henri hem overhaalde deze Austin A40 Somerset Convertible aan te schaffen,  is meneer er dol op. 

In deze zin wissel je van het perspectief van Emile naar dat van Henri.  Henri is immers degene die hem "meneer" noemt.
In het  verhaal wissel je een paar keer van perspectief waardoor het soms wat lastig te volgen is vanwaaruit het verhaal verteld wordt. Met een witregel kun je aangeven dat het een perspectiefwisseling is.

Vandaag werken ze  pas vanaf veertien uur.”  ---> dit leest niet handig. Zo lijkt het alsof ze eerst 14 uur aanwezig zijn en het dan pas werken heet. 

dievenwagen ---> misschien iets voor in een kinderboek. Is er geen ander naam voor?

Hoi Gi, heerlijk verhaaltje, wat is Vlaams toch schoon en Frans ook. Sfeer- en stijlvol neergezet! Mooie typetjes. Prachtig, dat hautaine 'Henri wacht wel in de wagen.' Lekker potje Cluedo. En er gaat in elk geval een dier dood, dus het begin is er. Als Marie nou gewoon haar mond had gehouden, was er geen hard bewijs geweest.

 Als je het verhaal nog wat wilt verfijnen:

• In de beginzinnen lopen Henri en Poirot Emile-François nog door elkaar: het 'meneer' voelt als H, de rest als E-F. Dat maakt de 'hij' een tikje ambigu. Tenzij de verteller ook 'meneer' zegt (maar die verteller is vooralsnog niemand). 
• Betekent 'notoir' niet al te 'berucht'? Dan zou er ook een illegaal randje aan de speurder moeten zitten. Daarvoor is het verhaal misschien iets te schattig.
• Ik vermoed dat 'huurling' ook in het Vlaams een vertaalfout is, en dat hij zich daaraan stoort. En wellicht ook aan de vernederlandsing. En de teloorgang van de adel. Voor een niet-Vlaming is die vertaalgrap (denk ik) ambigu.
• weduwe en wijlen is feitelijk dubbelop.
• En her en der nog wat slordigheidjes (spaties, streepjes, hoofdletters, interpunctie).
• Is het logisch om in dezelfde zin 'jouw,' 'u' en 'meneer' en vervolgens de voornaam te zeggen als je iemand aanspreekt? Of vindt monsieur het ongemakkelijk om te praten met werkvolk?
• Verder helemaal eens met Bobcom.

Gi, het is net alsof ik naar een oude film kijk. Ik was vroeger groot fan van de verhalen van Poirot, en ik kan niet anders dan jouw personage - ondanks, of misschien wel dankzij, zijn ietwat hautaine onhebbelijkheden- in mijn hart sluiten. 

Mooi verhaal! Mooie auto!

Klik onderaan op: over tekstopmaak.

Met de width en height moet je zelf knoeien @Gi.

Tof verhaal Gi! Ik hoor ze zo praten met hun bekakt accent. Ik was wel even in de war ik dacht dat Henri de chauffeur was én een sidekick mops met speurderskwaliteiten de maar al te graag een plaats delict besnuffelde. Het is door de verwarring met de uitpuilende mopshondogen. Peut-être un Lévrier Afghan était un bon choix aussi au lieu d'un Bichon, mais il n'a pas d'importance. Bien à toi, V.

Prachtige introductie van een intrigerende detective en zijn wereldje.

Mooi verhaal in mooie woorden. Het verdient eigenlijk wel meer woorden. Nu ben je -waarschijnlijk door het gedwongen woordmaximum- in 'grote stappen snel thuis'. Daardoor komt voor mij de oplossing wat plots en is ook het verhaal te snel uit.

Met plezier gelezen.

Ook jij schreef een fijne klassieker Gi. Die opgeblazen detective met zijn grote naam en die visitekaartjes zie ik zo voor me, door alle details. Zowel in de beschrijving van de auto als de zijden en linnen cabriomuts en sjawl en die pittige lentebries. Bij de dialoog tussen de barones en de speurneus komt je verhaal echt op gang, een levensechte dialoog. De scene waarin de detective en chauffeur aan de gang zijn in de keuken, en 'er onverrichter zake aan de keukendeur wordt gerommeld,' vind ik mooi gevonden. Want wie rommelt er daar aan die keukendeur; er speelt zich iets af buiten het gezichtsveld van de lezer waardoor ik nieuwsgierig word. De ontknoping daarna is wel wat snel, en heeft daardoor voor mij iets als een anti climax, zoals hierboven ook al wordt genoemd. Ik zou er voor kiezen om de ontknoping uit te stellen, en in deze scene vooral persoonlijkheid en de manier van onderzoek meer uit te werken. Je schrijft bijvoorbeeld ' Ze gaan aan het werk.' Wat doen ze in die keuken?

Verder is het begin wat rommelig, zodat niet meteen duidelijk is over wie je het hebt. Je perspectief verandert van de chauffeur naar je detective. Hierdoor moest ik het begin een paar keer overlezen, om te zien wie nu wie was.