# 341 Investigatie

Gi, heerlijk verhaaltje. Heb zitten smullen. Een paar keer gingen mijn wenkbrauwen omhoog, bijvoorbeeld bij Henri die al sinds de jaren vijftig toeverlaat is (dan zou hij nu een stuk in de tachtig moeten zijn, of het verhaal speelt vroeger), de vinnige mopshondogen (ik kan dat moeilijk rijmen met het ietwat puilende, ik vind ze altijd eerder wat droevigs hebben). Bij dat visitekaartje moest ik even stoppen omdat de pret me te machtig werd (er staat toch wel aan beide kanten z.o.z op?). Dank je voor het leesplezier. O, ja,

Zonder een woord uit te brengen bekijkt Emile-François hen van top tot teen en verzoekt Eulalie en Henri de kamer te verlaten.

voor verzoekt moet een "hij", anders klopt de samentrekking niet.

@Bobcom: Voor de kenner: het automodel stamt uit 1954 en er zijn duidelijk nog geen gsm's. Dan zitten wij met de twintig jaar dienst van de toeverlaat ergens in de jaren zeventig. Ik dacht eerst aan een andere hond maar kon niet op zijn 'merknaam' komen, de mops vond ik een aanvaardbaar alternatief. Ik heb er de 'hij' bijgevoegd. Dank voor je enthousiasme. Oh ja, en aan de achterkant van het visitekaartje staat een telefoonnummer en ook z.o.z./voir verso (dus nee nog geen email of zelfs geen faxnummer).

Hoi Gi, ik heb genoten van je verhaal. Heerlijk over te top, zoals het de elitaire speurneus betaamt.

Vroeger haatte hij autoritten, maar sinds Henri hem overhaalde deze Austin A40 Somerset Convertible aan te schaffen,  is meneer er dol op. 

In deze zin wissel je van het perspectief van Emile naar dat van Henri.  Henri is immers degene die hem "meneer" noemt.
In het  verhaal wissel je een paar keer van perspectief waardoor het soms wat lastig te volgen is vanwaaruit het verhaal verteld wordt. Met een witregel kun je aangeven dat het een perspectiefwisseling is.

Vandaag werken ze  pas vanaf veertien uur.”  ---> dit leest niet handig. Zo lijkt het alsof ze eerst 14 uur aanwezig zijn en het dan pas werken heet. 

dievenwagen ---> misschien iets voor in een kinderboek. Is er geen ander naam voor?

Dank Fief voor de reactie. Als je het woord dievenwagen opzoekt krijg je precies het soort auto te zien dat in die tijd (cfr opmerking bij reactie van Bobcom) gebruikt werd.

Hoi Gi, heerlijk verhaaltje, wat is Vlaams toch schoon en Frans ook. Sfeer- en stijlvol neergezet! Mooie typetjes. Prachtig, dat hautaine 'Henri wacht wel in de wagen.' Lekker potje Cluedo. En er gaat in elk geval een dier dood, dus het begin is er. Als Marie nou gewoon haar mond had gehouden, was er geen hard bewijs geweest.

 Als je het verhaal nog wat wilt verfijnen:

• In de beginzinnen lopen Henri en Poirot Emile-François nog door elkaar: het 'meneer' voelt als H, de rest als E-F. Dat maakt de 'hij' een tikje ambigu. Tenzij de verteller ook 'meneer' zegt (maar die verteller is vooralsnog niemand). 
• Betekent 'notoir' niet al te 'berucht'? Dan zou er ook een illegaal randje aan de speurder moeten zitten. Daarvoor is het verhaal misschien iets te schattig.
• Ik vermoed dat 'huurling' ook in het Vlaams een vertaalfout is, en dat hij zich daaraan stoort. En wellicht ook aan de vernederlandsing. En de teloorgang van de adel. Voor een niet-Vlaming is die vertaalgrap (denk ik) ambigu.
• weduwe en wijlen is feitelijk dubbelop.
• En her en der nog wat slordigheidjes (spaties, streepjes, hoofdletters, interpunctie).
• Is het logisch om in dezelfde zin 'jouw,' 'u' en 'meneer' en vervolgens de voornaam te zeggen als je iemand aanspreekt? Of vindt monsieur het ongemakkelijk om te praten met werkvolk?
• Verder helemaal eens met Bobcom.

@ Kruidnagel: allereerst dank voor de reacties. Hier zijn mijn tegenreacties:

- Ik heb op suggestie van Fief wat witregels ingebracht om de ambiguïteit weg te werken;
- Er stond eerst inderdaad 'berucht' in de tekst maar ik vond 'notoir' beter bij de figuur van E-F passen (niettegenstaande zijn eigendunk is hij niet vies van een snuifje illegaliteit, maar dat is een ander verhaal...);
- Het woord staat er effectief in Antwerpen. Zelf erger ik er mij al jaren aan en dat wilde ik nu ook eens gezegd en geschreven hebben. Maar o, ramp in de Nederlandse encyclopedie staat het vermeld als synoniem van huurder:

Huurder :1) Bewoner 2) Huurling 3) Iemand die iets pacht 4) Iemand die tegen betaling iets leent 5) Kamerbewoner 6) Pachter
 

- weduwe en wijlen: klopt = tweemaal dood;
- sympathiek om mij met een verkleinwoord op mijn slordigheden te wijzen: ik kijk ze na..;
- buiten de barones en de detective zijn er geen familienamen bekend - wanneer Henri het over zijn baas heeft, die hij al jaren kent, zal hij het ook hebben over Monsieur Emile-François, een gebruik dat tot op vandaag nog in vele bedrijven in Vlaanderen bestaat, hoe gek het ook mag klinken;
- à la bonheur.

Gi, het is net alsof ik naar een oude film kijk. Ik was vroeger groot fan van de verhalen van Poirot, en ik kan niet anders dan jouw personage - ondanks, of misschien wel dankzij, zijn ietwat hautaine onhebbelijkheden- in mijn hart sluiten. 

@Chantal: ten allerzeerste opgetogen.

Mooi verhaal! Mooie auto!

LGB: bedankt maar het is deze:
https://commons.wikimedia.org/wiki/File:Austin_A4…
btw: hoe heb je die foto kunnen plaatsen, mij lukte het niet

Klik onderaan op: over tekstopmaak.

Met de width en height moet je zelf knoeien @Gi.

Bedankt LGB, ik vermoedde al dat het daar moest gebeuren maar ik weet niet zeker of het plaatsen van foto's door de redactie op prijs wordt gesteld.

Tof verhaal Gi! Ik hoor ze zo praten met hun bekakt accent. Ik was wel even in de war ik dacht dat Henri de chauffeur was én een sidekick mops met speurderskwaliteiten de maar al te graag een plaats delict besnuffelde. Het is door de verwarring met de uitpuilende mopshondogen. Peut-être un Lévrier Afghan était un bon choix aussi au lieu d'un Bichon, mais il n'a pas d'importance. Bien à toi, V.

@V.key: merciekes; Emile-François Chercheville peut aller à la recherche en ville pour trouver un autre chien pour Eulalie, et pourquoi pas un Lévrier Afghan avec l'extrémité de sa queue en anneau (puisque tu aimes les jeux ce mots...)

Prachtige introductie van een intrigerende detective en zijn wereldje.

Mooi verhaal in mooie woorden. Het verdient eigenlijk wel meer woorden. Nu ben je -waarschijnlijk door het gedwongen woordmaximum- in 'grote stappen snel thuis'. Daardoor komt voor mij de oplossing wat plots en is ook het verhaal te snel uit.

Met plezier gelezen.

Ook jij schreef een fijne klassieker Gi. Die opgeblazen detective met zijn grote naam en die visitekaartjes zie ik zo voor me, door alle details. Zowel in de beschrijving van de auto als de zijden en linnen cabriomuts en sjawl en die pittige lentebries. Bij de dialoog tussen de barones en de speurneus komt je verhaal echt op gang, een levensechte dialoog. De scene waarin de detective en chauffeur aan de gang zijn in de keuken, en 'er onverrichter zake aan de keukendeur wordt gerommeld,' vind ik mooi gevonden. Want wie rommelt er daar aan die keukendeur; er speelt zich iets af buiten het gezichtsveld van de lezer waardoor ik nieuwsgierig word. De ontknoping daarna is wel wat snel, en heeft daardoor voor mij iets als een anti climax, zoals hierboven ook al wordt genoemd. Ik zou er voor kiezen om de ontknoping uit te stellen, en in deze scene vooral persoonlijkheid en de manier van onderzoek meer uit te werken. Je schrijft bijvoorbeeld ' Ze gaan aan het werk.' Wat doen ze in die keuken?

Verder is het begin wat rommelig, zodat niet meteen duidelijk is over wie je het hebt. Je perspectief verandert van de chauffeur naar je detective. Hierdoor moest ik het begin een paar keer overlezen, om te zien wie nu wie was. 

@Hadeke: bedankt voor de reactie. Ik was niet zeker of coach Lizette verlangde dat bijvoorbeeld de aversie van autoritten en een afgerond einde met alle verdachten aan bod moest komen. Daarom heb ik het in het verhaal 'gelast'.
@ Lizette: jouw uitvoerige feedback wordt erg geapprecieerd. Zoals ik hierboven al schreef heb ik de opdracht wat te letterlijk genomen en had ik pas later door dat een aantal zaken slechts als voorbeeld werden aangehaald.