#340 Neverending story

Hoi Bob, een leuk verhaal, alleen de laatste alinea laat me met vragen achter. Jou blijkbaar ook. Ik kan er eveneens geen chocola van maken. Verder met plezier gelezen.

snel verholpen had”.  --->  de punt hoort binnen de ah-tekens

Met de verhalen over aanspoelende laptops, LED-TVs en andere begeerlijkheden nog vers in het geheugen had iedereen zich ijlings strandwaarts gespoed.  ---> "nog vers in het geheugen" valt uit de toon in deze zin. Het bericht was de dag ervoor in het nieuws. Bij "vers in het geheugen" denk ik meer aan iets dat even geleden is gebeurd.
Misschien beter: Door de verhalen over aanspoelende laptops, LED-TVs en andere begeerlijkheden had iedereen zich ijlings strandwaarts gespoed.

Tja, zo kun je er ook een eind aan breien :) Neverending inderdaad.

Hahaha, het Droste-effect :-). Schitterend verwoord en opgebouwd. 

Mijn vader vertelde vroeger: 'Het was een pikdonkere nacht. De roversbende zat om het vuur geschaard. "Zeg Ali," sprak de hoofdman, "vertel eens een van die woeste verhalen, waar je er zoveel van kent." Ali stond op, klopte zijn pijp uit en begon. "Het was een pikdonkere nacht. et cetera, ad infinitum.

Bob, trek je vingers al maar in want de coach gaat erop tikken omdat je ruimschoots het maximum aantal woorden hebt overschreden.  Maar je bent niet de enige en het verhaal is het waard om verteld te worden. Ik ken ook zo'n neverending story: 'Het was nacht en er verscheen een spook op de eerste verdieping. Ik riep: "Spring, spring". Maar dacht je nu werkelijk dat het sprong? Nee hoor! Het was nacht en er verscheen een spook op de tweede verdieping.....enz....

Ja, Bob, supergoed neergezet. Ben je aan het eind, kun je weer opnieuw beginnen. Ken je De Donkere Toren serie van Stephen King?

@Kruidnagel: Jaah, ik herinner me hem. Was 'm effe kwijt, het moest bij mij altijd met een dramatische herhaling beginnen. "Het was nacht, het was stikdonkere nacht..."

@Fief: De verhalen over aangespoelde laptops zittne in ieders geheugen Dankzij Ms Zoe.

@Gi:Jouw verhaal is in elk geval niet langer dan er verdiepingen zijn. Ik denk dat ik van het mijne een feuiileton maak. Ik zit alleen nog even met het probleem hoe vaak de Drosteverpleegster op één blik herhaald wordt, want in ieder blik zit natuurlijk een briefje. En dat maal het aantal blikken in de doos...nu alleen nog een tarief per woord vaststellen.

@Allen: Heb het plaatje van de Droste-verpleegster wat nader omschreven. Doen of laten?

@Bob: what about the Trump building, en dan klopt het verhaal ook nog wat betreft het spook ;-)

Ja, voor de argeloze lezer is die herhaling wel mooi verwoord. En wie de literaire achtergrond van Droste interessant vindt: dit Wikipedia-lemma.

Laat maar staan, ik had dat over het hoofd gezien. Maakt voor mij sterker.

Er kwam een nieuwe opdracht. Ik maakte ze braafjes en diende ze in. Drukte toen op refresh. Er kwam een nieuwe opdracht. Ik maakte ze braafjes en diende ze in. Drukte toen op refresh. Er kwam een nieuwe opdracht. Ik maakte ze braafjes en diende ze in. Drukte toen op refresh. 
 

goed gespeeld! Top

Ja. Deze is mooi. Erg origineel.

Toevallig leerde ik mijn dochter een maandje geleden wat het Droste effect was. Ze ontdekte dat ze een google meet gesprek in een google meet gesprek in een google meet gesprek in een google meet gesprek in een google meet gesprek kon hebben. Dat was schijnbaar hilarisch.

Graag gelezen.

Hoi Bob, geweldig! Je had me even op het verkeerde been gezet met dat 'witte of bruine poeder'. Met die titel en de naam van de cacaoblikken had ik het kunnen weten. Graag gelezen!

Fantastisch verhaal!
Ik heb eens een gedicht geschreven over de wintertijd, als je om drie uur de klok terugdraait, moet dat over een uur weer, en zo blijf je bezig.

@Musonius. Dank je! Dat gedicht zou ik graag eens lezen! Voor mij zou het niet werken: als ik om drie uur de klok een uur terugzet kom ik terecht in een parallel universum waarin de wintertijd heerst. Maar het zou wel handig zijn als je tegen een deadline aan zit te hikken.

Nog één vraagje: waarom een Engelse titel?

Omdat ik op dat moment de beelden van de verfilming van Die unendliche Geschichte als een soort visuele oorwurm in mijn hoofd had. En Gebed zonder end vond ik een tikje ordi.

Wat is er mis met Oneindig verhaal?
Slap aftreksel, die film. Niet kijken, gewoon het boek lezen. Overigens vond ik Momo en de tijdspaarders nog mooier.

Boek allang gelezen, film komt iedere kerstperiode terug. Is plaatjes kijken. Oneindig verhaal is het niet, net zoals neverending story anders is dan endless story. Sluit aan bij een blogpostje van mij over onbreekbare beloftes.
Misschien zou eindeloos verhaal kunnen, maar dat vind ik noch beter noch slechter dan huidige titel. Misschien zelfs een tikje pretentieuzer.

Tijdspaarders onbekend, maar als het iets is als "Sam of de pluterdag" kan het dikke pret zijn

Dat ken ik weer niet, maar het doet mij denken aan een kort verhaal van mij over een dagdief.
Het boek lijkt - als ik de samenvattingen lees - in de verste verte niet op Momo en de tijdspaarders.

Nee, lijkt er niet op. Maar het heeft wel een Droste-gimmick. Want het begint met Sam die afspreekt met het mooiste/rijkste meisje van de stad op pluterdag, en 140 bladzijden verder is pluterdag de achtste dag van de week geworden en spreekt Sam junior af met het mooiste / rijkste meisje van de stad op klaterdag. Da capo al fine...

Hallo Bobcom

Vermits ik even fungeer als inval-coach zeur ik niet over het aantal woorden.

Fijn verhaal, goed gevonden en ook aangenaam geschreven, er zit vaart in. Ik lees hier en daar wat herhalingen (zoals bv. de verpleegsters) en dat kan je anders oplossen om niet in dit soort herhaling te vallen.

Coach Johanna

wat herhalingen (zoals bv. de verpleegsters) en dat kan je anders oplossen om niet in dit soort herhaling te vallen

De herhaling van de verpleegster is de crux van het Droste-effect.