Lid sinds

3 jaar 9 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

#340 Neverending story

 

“Ik werd wakker door het gerinkel van de alarmbellen. “Motorstoring”, schoot het door me heen en ik rende mijn hut uit, naar de machinekamer. Als er storm op komst is slaap je sowieso in je kloffie, dus ik was in no time op mijn post. Het was een enorm kabaal: er moest ook aan dek het nodige aan de hand zijn, er was een vreselijk geknars en geraas en ik voelde het schip heen en weer gaan. En ogenblik dacht ik dat we gingen kapseizen, maar daar sta je op zo’n moment niet bij stil: ik heb me verder op de motorstoring geconcentreerd, die ik gelukkig snel verholpen had”.

Dat vertelde een bemanningslid van de CARRIER QUEEN, nadat het schip in IJmuiden was binnengelopen. In datzelfde journaalbericht was ook sprake van twaalf containers die overboord  geslagen waren, en de volgende ochtend liep het storm op het strand. Met de verhalen over aanspoelende laptops, LED-TVs en andere begeerlijkheden nog vers in het geheugen had iedereen zich ijlings strandwaarts gespoed.

Overal langs de vloedlijn liepen mensen met bolderkarren en Ikea-tassen te speuren naar jutgoed. De wind was een stuk afgenomen, in plaats van een beukende negen Beaufort stond er een straffe zeven. Daar moesten de strandvonders het dan ook mee doen: geen spoor van aangespoelde luxe artikelen, alleen de gebruikelijke massa’s pallethout, wier, piepschuim en ondefinieerbare rommel.

Tegen een uur of elf was er een stuk minder volk, en ik maakte me al op om naar huis te gaan toen ik een flink eind boven de vloedlijn iets zag liggen. Een doos, gedeeltelijk onder het stuifzand, droog en zo te zien intact. Met kloppend hart, maar zo onopvallend mogelijk, slenterde ik erop af. Niemand had hem blijkbaar opgemerkt. Dit moest het juttersgevoel zijn: op het strand iets vinden, en denken dat het weleens een schat zou kunnen zijn. En niet de aandacht van je medejutters trekken, want stel dat het buit is die je moet delen.

Snel pakte ik de doos op en liep ermee van het strand af. Nonchalant blijven, die doos had ik bij me, zitten wat strandvondsten in - schelpen en zo. Bij de auto aangekomen zette ik de doos op de achterbank en reed naar huis. Pas daar zou ik hem openmaken.

Dat openmaken bleek een koud kunstje – vier halen met een stanleymes en daar lagen zes Droste cacaoblikken keurig naast elkaar. Zes verpleegsters met een blad waarop een Droste cacaoblik stond waarop een verpleegster stond met een blad waarop... keken me aan. In totaal had ik ongeveer zes kilo cacao gescoord. Cacao? Of toch een ander poeder?

Nieuwsgierig opende ik het eerste blik. Niets poeder, bruin of wit. Alleen een opgevouwen stuk papier. Ik vouwde het open, en las:
“Ik werd wakker door het gerinkel van de alarmbellen. “Motorstoring”, schoot het door me heen en ik rende mijn hut uit, naar de machinekamer. Als er storm op komst is slaap je sowieso in je kloffie, dus ik was in no time op mijn post. Het was een enorm kabaal: er moest ook aan dek het nodige aan de hand zijn, er was een vreselijk geknars en geraas...”

Wat heeft dit te betekenen? Ik kan hier geen chocola van maken.

 

 

 

Lid sinds

4 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Hoi Bob, een leuk verhaal, alleen de laatste alinea laat me met vragen achter. Jou blijkbaar ook. Ik kan er eveneens geen chocola van maken. Verder met plezier gelezen.

snel verholpen had”.  --->  de punt hoort binnen de ah-tekens

Met de verhalen over aanspoelende laptops, LED-TVs en andere begeerlijkheden nog vers in het geheugen had iedereen zich ijlings strandwaarts gespoed.  ---> "nog vers in het geheugen" valt uit de toon in deze zin. Het bericht was de dag ervoor in het nieuws. Bij "vers in het geheugen" denk ik meer aan iets dat even geleden is gebeurd.
Misschien beter: Door de verhalen over aanspoelende laptops, LED-TVs en andere begeerlijkheden had iedereen zich ijlings strandwaarts gespoed.

 

Lid sinds

7 jaar 5 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Hahaha, het Droste-effect :-). Schitterend verwoord en opgebouwd. 

Mijn vader vertelde vroeger: 'Het was een pikdonkere nacht. De roversbende zat om het vuur geschaard. "Zeg Ali," sprak de hoofdman, "vertel eens een van die woeste verhalen, waar je er zoveel van kent." Ali stond op, klopte zijn pijp uit en begon. "Het was een pikdonkere nacht. et cetera, ad infinitum.

Lid sinds

7 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Bob, trek je vingers al maar in want de coach gaat erop tikken omdat je ruimschoots het maximum aantal woorden hebt overschreden.  Maar je bent niet de enige en het verhaal is het waard om verteld te worden. Ik ken ook zo'n neverending story: 'Het was nacht en er verscheen een spook op de eerste verdieping. Ik riep: "Spring, spring". Maar dacht je nu werkelijk dat het sprong? Nee hoor! Het was nacht en er verscheen een spook op de tweede verdieping.....enz....

Lid sinds

3 jaar 9 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

@Kruidnagel: Jaah, ik herinner me hem. Was 'm effe kwijt, het moest bij mij altijd met een dramatische herhaling beginnen. "Het was nacht, het was stikdonkere nacht..."

@Fief: De verhalen over aangespoelde laptops zittne in ieders geheugen Dankzij Ms Zoe.

@Gi:Jouw verhaal is in elk geval niet langer dan er verdiepingen zijn. Ik denk dat ik van het mijne een feuiileton maak. Ik zit alleen nog even met het probleem hoe vaak de Drosteverpleegster op één blik herhaald wordt, want in ieder blik zit natuurlijk een briefje. En dat maal het aantal blikken in de doos...nu alleen nog een tarief per woord vaststellen.

@Allen: Heb het plaatje van de Droste-verpleegster wat nader omschreven. Doen of laten?

 

Lid sinds

3 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Er kwam een nieuwe opdracht. Ik maakte ze braafjes en diende ze in. Drukte toen op refresh. Er kwam een nieuwe opdracht. Ik maakte ze braafjes en diende ze in. Drukte toen op refresh. Er kwam een nieuwe opdracht. Ik maakte ze braafjes en diende ze in. Drukte toen op refresh. 
 

goed gespeeld! Top

Lid sinds

3 jaar 5 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Ja. Deze is mooi. Erg origineel.

Toevallig leerde ik mijn dochter een maandje geleden wat het Droste effect was. Ze ontdekte dat ze een google meet gesprek in een google meet gesprek in een google meet gesprek in een google meet gesprek in een google meet gesprek kon hebben. Dat was schijnbaar hilarisch.

Graag gelezen.

Lid sinds

7 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Hoi Bob, geweldig! Je had me even op het verkeerde been gezet met dat 'witte of bruine poeder'. Met die titel en de naam van de cacaoblikken had ik het kunnen weten. Graag gelezen!

Lid sinds

3 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Fantastisch verhaal!
Ik heb eens een gedicht geschreven over de wintertijd, als je om drie uur de klok terugdraait, moet dat over een uur weer, en zo blijf je bezig.

Lid sinds

3 jaar 9 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

@Musonius. Dank je! Dat gedicht zou ik graag eens lezen! Voor mij zou het niet werken: als ik om drie uur de klok een uur terugzet kom ik terecht in een parallel universum waarin de wintertijd heerst. Maar het zou wel handig zijn als je tegen een deadline aan zit te hikken.

Lid sinds

3 jaar 9 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Omdat ik op dat moment de beelden van de verfilming van Die unendliche Geschichte als een soort visuele oorwurm in mijn hoofd had. En Gebed zonder end vond ik een tikje ordi.

Lid sinds

3 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Wat is er mis met Oneindig verhaal?
Slap aftreksel, die film. Niet kijken, gewoon het boek lezen. Overigens vond ik Momo en de tijdspaarders nog mooier.

Lid sinds

3 jaar 9 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Boek allang gelezen, film komt iedere kerstperiode terug. Is plaatjes kijken. Oneindig verhaal is het niet, net zoals neverending story anders is dan endless story. Sluit aan bij een blogpostje van mij over onbreekbare beloftes.
Misschien zou eindeloos verhaal kunnen, maar dat vind ik noch beter noch slechter dan huidige titel. Misschien zelfs een tikje pretentieuzer.

Tijdspaarders onbekend, maar als het iets is als "Sam of de pluterdag" kan het dikke pret zijn

 

Lid sinds

3 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Dat ken ik weer niet, maar het doet mij denken aan een kort verhaal van mij over een dagdief.
Het boek lijkt - als ik de samenvattingen lees - in de verste verte niet op Momo en de tijdspaarders.

Lid sinds

3 jaar 9 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Nee, lijkt er niet op. Maar het heeft wel een Droste-gimmick. Want het begint met Sam die afspreekt met het mooiste/rijkste meisje van de stad op pluterdag, en 140 bladzijden verder is pluterdag de achtste dag van de week geworden en spreekt Sam junior af met het mooiste / rijkste meisje van de stad op klaterdag. Da capo al fine...

Lid sinds

5 jaar 3 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Hallo Bobcom

 

Vermits ik even fungeer als inval-coach zeur ik niet over het aantal woorden.

Fijn verhaal, goed gevonden en ook aangenaam geschreven, er zit vaart in. Ik lees hier en daar wat herhalingen (zoals bv. de verpleegsters) en dat kan je anders oplossen om niet in dit soort herhaling te vallen.

Coach Johanna

   

Lid sinds

3 jaar 9 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

wat herhalingen (zoals bv. de verpleegsters) en dat kan je anders oplossen om niet in dit soort herhaling te vallen

De herhaling van de verpleegster is de crux van het Droste-effect.