#340 Maiinnn

Prachtig verhaal. Met plezier gelezen;

Persoonlijk had ik het mooier gevonden als je het laat eindigen met ‘Dat verdomde vastgeroeste ding wil niet o…’. De rest kun je overlaten aan onze fantasie.

Mooi, Le Grand Bleu. Het verhaal past helemaal bij jouw schrijversnaam. Je hebt het aantal woorden overschreden (van de 3 een 5 gemaakt?), maar daar gaat geen haan over kraaien en geen meeuw over krijsen.

Hoi Le Grand Bleu, een mooi, maar gruwelijk verhaal. 
Van mij had je de jongens van het begin af aan een naam mogen geven in plaats van het oudste jongetje en het jongste jongetje. Een naam leest fijner.

Je hebt inderdaad meer woorden gebruikt. Als je het verhaal iets minder uitschrijft, blijft de essentie over, leest het vlotter en blijf je binnen het aantal woorden. Musonius deed al een goede suggestie. 
De onderstaande zinnen voegen voor mij ook niets toe aan het verhaal. 

‘Tot zo Stefan.’
‘Dag.’
Hij haastte zich zo snel als zijn benen hem konden dragen naar huis. Eerst door de duinen waar hij nauwelijks vooruitkwam omdat het losse zand tot aan zijn knieën kwam en toen het smalle trapje af waar de sprietjes van helmgras zijn benen kietelde. 

Er stak een licht briesje op en de zeilen van de bootjes bolde op door de wind net als de bloesjes van de jongetjes en de meeuwen maakte hoge vrolijke geluidjes, ze vlogen nu lager dan eerst.  
Dit is een erg lange zin. Misschien kun je er twee zinnen van maken. 

Bedankt voor de complimenten Musionus, Gi en Fief! Ik heb het stuk aangepast en er een 2e versie bijgezet. Het woordenlimiet heb ik domweg ruim overschreden omdat ik de opdracht niet goed had gelezen, oeps. 

Ha Grote Blauwe, wat een goed verhaal. Heerlijk gruwelijk idee en leuk uitgewerkt.

Ik heb 2 feedbackpuntjes:

* Als je de jongens beiden vanaf het begin een naam geeft wordt het mogelijk wat persoonlijker, en gruwelijker als de mijn ontploft. Een genaamd personage heb je toch meer binding mee.

* Wanneer de mijn ontploft schrijf je: Verder is hij nooit gekomen want een enorme knal verstoorde de stille nazomerdag.

Die zin zou ik anders inrichten. Het stukje 'verder is hij nooit gekomen' haalde mij heel erg uit het verhaal. Ik denk zelfs dat het sterker is als je het helemaal weglaat: ‘Dat verdomde vastgeroeste ding wil niet ope…’
Een enorme knal verstoorde de stille nazomerdag. 

En heel misschien zou 'Een enorme knal verstoorde de stilte van de nazomerdag.' mooier overkomen. Het is tenslotte de stilte die verstoord wordt, niet de nazomerdag zelf. Maar het kan zijn dat ik ernaast zit.

Dankje voor de feedback Vincent! Ik heb zonet versie 2 erbij gezet. Vind je het beter nu?

Ah ja, mijn 2 feedbackpunten zijn niet meer van toepassing op je 2e versie. Mooi gedaan.

Goed verhaalidee en fraaie, levendige dialogen, LGB. Fijne sfeer ook, mooi niets-aan-de-hand in de inleiding en knallend uiteinde.

Een paar tips:

• Er zit er veel 'versiering' in voor een verhaal van driehonderd woorden (de zeevruchten, de bootjes, de bloesjes, de meeuwen). Dat de meeuwen lager gaan vliegen heeft bijvoorbeeld geen gevolgen voor de verhaallijn, terwijl het best veel nadruk krijgt.
• De vrolijke geluidjes van de meeuwen zijn denk ik eigenlijk van die schorre kreten. Dat zou mooi subtiel onheilspellend kunnen werken. Verkleinwoorden zijn vaak lastig te gebruiken.

Er stak een licht briesje op en de zeilen van de bootjes bolde op door de wind net als de bloesjes van de jongetjes en de meeuwen maakte hoge vrolijke geluidjes, ze vlogen nu lager dan eerst.

• Deze zin is wat onoverzichtelijk door het ontbreken van komma's en punten. Een alternatief kan zijn: 'Er stak een licht briesje op. De zeilen van de bootjes bolden op, net als de bloesjes van de jongetjes. De meeuwen maakten hoge, vrolijke geluidjes. Ze vlogen nu lager dan eerst.'

Goed verhaal. Ik vind de tweede versie duidelijk beter dan de eerste.

Nou, ik vind de 2e versie niet beter. In beide versies staan teveel woorden, er kan heel wat geschrapt worden zodat je op 300 uitkomt. Ik denk dat het verhaal daarvan opknapt. "Verder is het nooit gekomen", zou ik juist weglaten, maar wat daarna komt laten staan. Tja, zo heeft ieder zijn voorkeuren.

Versie 2 knalt! 

Ik volg de commentaren dat je de inleiding misschien beter gebruikt om meer sympathie met de twee jongens te creëren in plaats van beeldend het strand te beschrijven. Hoe meer je ons kan doen houden van de boys, hoe harder het knalt.

(Bijvoorbeeld iets van "Thomas heeft net zijn moeder verloren en Stefan zijn hond is ziek, samen wandelen ze op het strand om hun zorgen te vergeten" ;))

Knappe vondst!

Hoi Grand Bleu, spannend verhaal met een explosieve climax. Je hebt heel treffend de onderzoekende jongetjes weergegeven, alleen jammer van dat einde; ik ben namelijk gek op een happy end.  😋
O ja, de kwesties van de twee versies: mijn voorkeur is de tweede versie, deze is strakker en leest vlotter. Maar uiteindelijk is het jouw tekst, dus jouw voorkeur telt!
Graag gelezen!

Bedankt Kruidnagel, Jac, Katja, Tony en Ton voor de  feedback. 

• De vrolijke geluidjes van de meeuwen zijn denk ik eigenlijk van die schorre kreten. Dat zou mooi subtiel onheilspellend kunnen werken. Verkleinwoorden zijn vaak lastig te gebruiken.

Mooie toevoeging Kruidnagel, het zou een goede voorbode zijn voor de rest van het verhaal. Alleen, wilde ik juist een zorgeloze sfeer neerzetten.

Nou, ik vind de 2e versie niet beter. 

Jammer Katja :/ 

Versie 2 knalt! 

Ik volg de commentaren dat je de inleiding misschien beter gebruikt om meer sympathie met de twee jongens te creëren in plaats van beeldend het strand te beschrijven. Hoe meer je ons kan doen houden van de boys, hoe harder het knalt.

Bedankt Tony! Ik volg die commentaren ook maar door het limiet - wat ik per ongeluk ruim overschreden heb - moest ik kiezen wat belangrijker was. Ik vond het sfeertje belangrijker dan de jongens en hun problemen. Maar ik snap zeker wat je bedoelt, misschien herschrijf ik het nog een keer aangezien de jongens centraal staan in het verhaal.

Hoi Grand Bleu, spannend verhaal met een explosieve climax. Je hebt heel treffend de onderzoekende jongetjes weergegeven, alleen jammer van dat einde; ik ben namelijk gek op een happy end.  😋

Toen ik het verhaal zelf ging schrijven had ik ook niet echt een idee wat de uitkomst zou zijn haha. Ik liep met het idee dat de jongens het object niet open kreeg waardoor ze de vader zouden halen en het allemaal goed zou aflopen. Ik koos het andere. De dramatische afloop omdat ik me bedacht dat dat misschien wel origineel zou zijn aangezien de meeste verhalen gaan over een leuk object op het strand.

dag Le Grand Bleu

Dit is echt vlot en fijn geschreven. Ik vind de beide versies goed, de tweede eindigt met meer suspense en dat geeft meer spanning.

Het moment dat de ene jongen een tang gaat halen, vind ik persoonlijk wat overbodig en het remt de vaart van je verhaal onnodig af. Je had hen aan de kist kunnen laten trekken, sleuren en peuteren tot er beweging in kwam.

Vlot en goed hoor.

Coach Johanna