Mooi verhaal Fief, slaap jij eerst maar eens uit en neem vooral de tijd.

Haha Fief, leuke mix van drank en sprook. Levendig beschreven.

In het begin misschien meteen toch nog redelijk vaak het woord 'ogen', terwijl het verhaal er verder niet echt over gaat (maar bij de variant 'die van mij' dacht ik eerst: 'mijn glazen wand?').

Graag gelezen!

Super filmisch tafereel! Knap

Ik droom, dat kan niet anders. Ik sluit mijn ogen en probeer me de avond ervoor te herinneren. Voor het eerst sinds de lockdown had ik weer met een vriendin afgesproken. Na ieder een fles wijn soldaat te hebben gemaakt, gingen we over op de port. Het was als vanouds.
Het laatste wat ik me kan herinneren, is dat ik aardig beschonken op de bank viel en vervolgens het licht uitging.

In deze alinea heb ik wat probleem met het tijdsgebruik. De laatste zin zou ik liever ook in het verleden zien -> het laatste wat ik me kon herinneren of de zin naar een alinea in het heden?

Ach ik heb het nu opgeschreven, maar misschien is het prima zo!

Graag gelezen!

Ha Fief, ik bedoel dit: 'die van mij' vind ik vooral onduidelijk omdat het niet verwijst naar 'twee paar gigantisch grote ogen' van jou, (of naar 'de glazen wand' van jou) maar alleen naar 'ogen'.

Hoi Fief, mooi gevonden en uitgewerkt! Vind in het intro ook redelijk veel ogen, misschien kun je op het laatste iets doen met iets als "Vlug, doe de deksel erop" hoor ik van achter de glazen wand. Heb je meteen het probleem van de pratende ogen opgelost.

De scene met pot en deksel vind ik wat weinig spinnenperspectief hebben: hoe weet je dat je in een pot zit als "een hand zich om de glazen wand vouwt" en "je door de ruimte beweegt". Dan moet je consequent gezien beschrijven hoe je ineens de lucht boven je ziet en je wereld kantelt of zo - in elk geval vanuit een spin-in-pot-perspectief Maar misschien ga ik te ver.

Ja! Dit is een leuk idee. Ik hoop dat je weer als mens uit je delirium komt.

Mooi gedaan. 

Katers en spinnen: een uitstekende combinatie.

Mooi verhaal, Fief! Met plezier gelezen.

• ‘Vlug, doe de deksel erop,’ hoor ik en herken de stem van mijn jongste zoon.
• Het laatste wat ik me kan herinneren, is dat ik aardig beschonken op de bank viel en vervolgens het licht uitging.

Bij deze zinnen vraag ik mij af of het wel goed Nederlands is. Ik zeg dus niet dat het fout is, want ik weet het oprecht niet.

Gevoelskwestie:

hoor ik en herken = hoor ik en ik herken
dat ik [...] op de bank viel en vervolgens het licht uitging.= dat ik [...] op de bank viel en dat vervolgens het licht uitging

Heeft te maken met de volgordes denk ik. Stond er ik hoor en herken de stem, dan had het mij grammaticaal wel natuurlijk in de oren geklonken (maar dan was het weer inhoudelijk vreemd).

Maar misschien klopt het ook wel.

Mooi gedaan Fief! Niet weten wie je bent en wat er met je gebeurt; het lijkt mij een nachtmerrie. Gelukkig helpen de zoons je snel uit de droom ;)

Hoi Fief, ja dit is er weer zo een. Zo'n verhaal dat je zo uit je mouw lijkt te schudden, origineel van insteek, heel beeldend en het leest als een trein. Bovendien nog leerzaam ook; ik zal nu nooit meer port drinken als ik al een fles wijn op heb, een gewaarschuwd mens telt voor twee! 😋

Hi Fief, weer een leuk verhaal! Goed laten zien hoe het personage zich langzaam realiseert dat ze een spin is. Er wringt wel iets bij me...

‘Zullen we hem in het bed van mama loslaten?’
Hij giert het uit. Het rotjong!
‘Nee, laten we hem buiten in de tuin loslaten, ik vind hem zielig zo in dit potje. Spinnen zijn hartstikke nuttig.’
Spinnen?

Voor mijn gevoel klopt het niet dat ze eerst 'Het rotjong!' denkt en zich even later afvraagt: 'Spinnen?' Moet het personage niet al raar opkijken als de jongens zeggen dat ze het in het bed van mama moeten loslaten, terwijl zij zelf de moeder in kwestie is? 

Graag gelezen!