Lid sinds

7 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

# 339 – Een beetje mens

Ik ben geen spin. Nog een meevaller dat de meisjes vandaag bij Annerie zijn, want al deze stress en mijn eerste hartgrondige waanvoorstelling gun ik hun ook niet bepaald. Doet een scheiding dan zelfs dit met een mens? Ik heb nu even geen therapeut onder de knop. Gisteren nog verwenste ik de schaatsblaren op mijn beide poten. Ach, gisteren vond ik de coronacrisis de definitie van uitzichtloosheid. Onder de dekens mijn krantje lezen, dat zal er wel nooit meer van komen, of nooit, zeg nooit nooit. Ik heb vanochtend vroeg al een keer of acht op het touchscreen getikt: zoals altijd een van mijn eerste reflexen. Maar het lukte me aldoor niet – koudbloedig.

Onschuldige vraagjes wil ik, die de meisjes hadden kunnen stellen. Hebben spinnen spierpijn, papa? Hoogtevrees? Een ziel? Shit, daar zijn de grote kwesties toch weer, via een omweg, want je karakter verandert niet, zo zit dat met lijven, met leven. Ja, ik voel mijn ziel, en goed ook. Maar ik ben geen spin. Wel ben ik bang. Nee, lieverds, ik heb geen pijn. Ik ben me vanochtend niet eens doodgeschrokken – nog zoiets om vooral niet over na te denken. Wat een anomalie, mijn mensengeest in dit harige lijf. Waar is verdomme mijn lijf?

Een harde honger dwingt me terug naar het banale. Wat eten spinnen? Mij, toevallig? Want pas nu dringt goed tot me door hoe minuscuul ik ben. Maar kom op, we zijn allemaal jagers, roofdieren, predatoren. Ook ik sta vast nog boven aan een of andere voedselketen, of in elk geval in het linkerrijtje. Wel uitkijken voor vogels, ik hield altijd van vogels, maar schone schijn bedriegt nu. Ja. Als ik één les van de scheiding heb geleerd, is het die. Het uiterlijk bedriegt. Het innerlijk trouwens ook.

In de keuken laaf ik me omzichtig aan een restje oud gehakt en vooruit, wat stuifmeel van de tulpen. Ze hangen al een beetje slap. Intussen malen de vragen onophoudelijk verder. Hoe loopt dit af? Raak ik in de schulden? Maakt dat uit? Spreek ik de meisjes ooit nog? Een betere vrouw? Waaraan heb ik deze metamorfose verdiend? Hoe liep het ook alweer af met Gregor Samsa? 's Nachts doe ik geen oog meer dicht.

Lid sinds

3 jaar 10 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Oei, beklemmend. Mooi gedaan, die mensengedachten in een spinnenlijf. 

Uiterlijke schijn bedriegt - uiterlijk is overbodig. Schijn is altijd uiterlijk.

En je titel: de mens is mannelijk, het mens is vrouwelijk. Niet gramaticaal, wel in de taal. Misschien gewoon "mens?"

Lid sinds

7 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Bedankt Bob!

Mee eens. En toch is het een uitdrukking, 'uiterlijke schijn.' Beklemtoont de uiterlijkheid. Vind ik hier wel passend. Ik heb hem meteen maar sterker uitgebuit.

Mee eens. 'Mens' laat het mooi in het midden, echter mist pit. Ik wilde eerst nog causaler richting de ex, toen heette het zelfs 'de ex'. Het werd steeds minder magisch en steeds meer psychologisch. Ik ga er denk ik 'Een mens' van maken. 'Ecce homo' e.d. schoonheid vind ik dan weer te reli voor de context. Het wachten is nu op Spiderman.

Lid sinds

3 jaar 10 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Hallo Kruidnagel, heb je die DSM-5 er naderhand ingestopt? Ik herinner me van eerste lezing allen de therapeut onder de knop, vond ik sterker. 

Uiterlijke schijn verder uitbuiten lijkt me prima, maar dan moet je wel iets aan die schone schijn van de vogels doen, anders wordt het wel erg schijn en bedriegertjes. 

Vind ik.

p.s. Wat dacht je van de titel "ex-mens"?

Lid sinds

7 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Ha Bob, ik sleutel er de hele dag al aan ;-). Die DSM en schijn en bedrog waren inderdaad iets te gemarkeerd geworden, thanks. Ex-mens vind ik niet fraai. Ik denk nog even door.

Lid sinds

3 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Het is ook wel een beetje Kafkaësk. Ik vind het mooi. Maar ik moet het nog een aantal keer lezen omdat ik het nog niet helemaal vat.

Het komt hierdoor: 

Wat een anomalie, mijn mensengeest in dit harige lijf. Waar is verdomme mijn lijf? 

Een soort honger dwingt me terug naar het banale. Wat eten spinnen? Mij?

Dus ik kom later nog even terug.

 

Lid sinds

7 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Bedankt voor je compliment, Madrid. Het is een soort vertwijfeling waarvan ik me kan voorstellen dat iemand die zou voelen.

Mooi onderwerp, zo'n kleine spin, begint me onderwijl op te vallen aan de verhalen: je kunt er echt alle kanten mee op.

Lid sinds

7 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Ha Chantal, dank je! Inderdaad: wie is het? Beetje mens, beetje dier, binnen vs. buiten. Leuk: hersenspinsel :-).

Lid sinds

3 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Hoi, Ik las het. Op zichzelf was het niet onduidelijk het kwam gewoon even niet binnen.

De mens verzet zich tegen het spin zijn. En ik raakte in de war door: Wat eten spinnen ? Mij?

Ik las het constant als een ander wezen. Dat heb je soms. Dat iets maar niet binnenkomt.

En ze doen het uiteraard. Ze eten elkaar op. Wel grappig. Ik moet er niet aan denken om een mens te eten.

Lid sinds

7 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Nou, ik snapte dus wel dat het kannibalistische stukje niet meteen werkte, want het is weer een heel nieuwe richting uit, al zegt het vooral iets over de angsten van de hoofdpersoon, nu hij zich ineens zo klein voelt.

En het is ook gewoon verwarrend: een mens die enkel vanbuiten spin is.

Lid sinds

3 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Het is trouwens wel een interessante opdracht. Veel goede verhalen. Ik voelde eigenlijk een beetje aversie tegen de opdracht. Maar nu vind ik het inspirerend.

Lid sinds

7 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Mijn autistische broertje is fan van spinnen. Ik geloof dat ik hem een beetje begin te begrijpen... Ik vond het wel verrijkend dat het heel specifiek een kleine spin moest zijn.

Lid sinds

9 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

In de keuken laaf ik me omzichtig aan een restje oud gehakt en vooruit, wat stuifmeel van de tulpen. Ze hangen al een beetje slap.

Dat vind ik nu eens een leuke zin! Bij alle luchtfietserij zo lekker 'down to earth'. 

Lid sinds

7 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Dank je, Annetteke! Eerst stond het verhaal vol met dat soort logistieke decoratie, maar het zijn al 365 woorden en er moesten er een hoop sneuvelen. Toen koos ik maar voor wat ik zo leuk vind: de condition humaine doorgronden. Het is ook nogal niet niks, ineens een kleine spin zijn.

Lid sinds

7 jaar 3 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Hoi Kruidnagel, om maar meteen bij je allerlaatste opmerking aan te sluiten: het is ook nogal niet niks, wat jij hier schrijft. Prachtig verhaal met een diepgang die uitnodigt tot verdere contemplatie. Ik heb ervan genoten, en ook na enkele keren lezen zag ik weer iets nieuws. Prachtige en veelzeggende zin  vind ik: Ik heb nu even geen therapeut onder de knop.
Chapeau! 

Lid sinds

6 jaar 3 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Hoe liep het ook alweer af met Gregor Samsa?

Ik hoop dat het HP het antwoord hierop niet weet, anders gaat hij zich straks nog zorgen maken. 

Goed verhaal! De overpeinzingen van de spin komen oprecht over en ook de stijl past goed bij het verhaal. Graag gelezen!

Lid sinds

7 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Dank je, Mike! Het viel me op in hoeveel verhalen van deze week de dood als einde lonkte... ;-).