# 339 – Een beetje mens

Een goeie, Kruidnagel. Met plezier gelezen.

Ha Fief, bedankt!

De filosofische spin. Mooi gedaan!

Bedankt, Tony. Tja, een mens moet voortdurend blijven nadenken.

Oei, beklemmend. Mooi gedaan, die mensengedachten in een spinnenlijf. 

Uiterlijke schijn bedriegt - uiterlijk is overbodig. Schijn is altijd uiterlijk.

En je titel: de mens is mannelijk, het mens is vrouwelijk. Niet gramaticaal, wel in de taal. Misschien gewoon "mens?"

Bedankt Bob!

Mee eens. En toch is het een uitdrukking, 'uiterlijke schijn.' Beklemtoont de uiterlijkheid. Vind ik hier wel passend. Ik heb hem meteen maar sterker uitgebuit.

Mee eens. 'Mens' laat het mooi in het midden, echter mist pit. Ik wilde eerst nog causaler richting de ex, toen heette het zelfs 'de ex'. Het werd steeds minder magisch en steeds meer psychologisch. Ik ga er denk ik 'Een mens' van maken. 'Ecce homo' e.d. schoonheid vind ik dan weer te reli voor de context. Het wachten is nu op Spiderman.

Hallo Kruidnagel, heb je die DSM-5 er naderhand ingestopt? Ik herinner me van eerste lezing allen de therapeut onder de knop, vond ik sterker. 

Uiterlijke schijn verder uitbuiten lijkt me prima, maar dan moet je wel iets aan die schone schijn van de vogels doen, anders wordt het wel erg schijn en bedriegertjes. 

Vind ik.

p.s. Wat dacht je van de titel "ex-mens"?

Ha Bob, ik sleutel er de hele dag al aan ;-). Die DSM en schijn en bedrog waren inderdaad iets te gemarkeerd geworden, thanks. Ex-mens vind ik niet fraai. Ik denk nog even door.

Het is ook wel een beetje Kafkaësk. Ik vind het mooi. Maar ik moet het nog een aantal keer lezen omdat ik het nog niet helemaal vat.

Het komt hierdoor: 

Wat een anomalie, mijn mensengeest in dit harige lijf. Waar is verdomme mijn lijf? 

Een soort honger dwingt me terug naar het banale. Wat eten spinnen? Mij?

Dus ik kom later nog even terug.

Bedankt voor je compliment, Madrid. Het is een soort vertwijfeling waarvan ik me kan voorstellen dat iemand die zou voelen.

Mooi onderwerp, zo'n kleine spin, begint me onderwijl op te vallen aan de verhalen: je kunt er echt alle kanten mee op.

Mooi geschreven Kruidnagel! De kleine spin in het web van zijn eigen gedachten. Of zijn het hersenspinsel? 

Ha Chantal, dank je! Inderdaad: wie is het? Beetje mens, beetje dier, binnen vs. buiten. Leuk: hersenspinsel :-).

Mooi verhaal, Kruidnagel, met plezier gelezen.

Dank je, Musonius! Ik blijf belangstellend volgen hoe deze arachnofiele verhalencyclus zich verder ontspint.

@ Madrid: ik heb intussen nog wat verduidelijkt aan die vijf zinnen. Thanks voor je feedback!

Hoi, Ik las het. Op zichzelf was het niet onduidelijk het kwam gewoon even niet binnen.

De mens verzet zich tegen het spin zijn. En ik raakte in de war door: Wat eten spinnen ? Mij?

Ik las het constant als een ander wezen. Dat heb je soms. Dat iets maar niet binnenkomt.

En ze doen het uiteraard. Ze eten elkaar op. Wel grappig. Ik moet er niet aan denken om een mens te eten.

Nou, ik snapte dus wel dat het kannibalistische stukje niet meteen werkte, want het is weer een heel nieuwe richting uit, al zegt het vooral iets over de angsten van de hoofdpersoon, nu hij zich ineens zo klein voelt.

En het is ook gewoon verwarrend: een mens die enkel vanbuiten spin is.

Het is trouwens wel een interessante opdracht. Veel goede verhalen. Ik voelde eigenlijk een beetje aversie tegen de opdracht. Maar nu vind ik het inspirerend.

Mijn autistische broertje is fan van spinnen. Ik geloof dat ik hem een beetje begin te begrijpen... Ik vond het wel verrijkend dat het heel specifiek een kleine spin moest zijn.

In de keuken laaf ik me omzichtig aan een restje oud gehakt en vooruit, wat stuifmeel van de tulpen. Ze hangen al een beetje slap.

Dat vind ik nu eens een leuke zin! Bij alle luchtfietserij zo lekker 'down to earth'. 

Dank je, Annetteke! Eerst stond het verhaal vol met dat soort logistieke decoratie, maar het zijn al 365 woorden en er moesten er een hoop sneuvelen. Toen koos ik maar voor wat ik zo leuk vind: de condition humaine doorgronden. Het is ook nogal niet niks, ineens een kleine spin zijn.

Hoi Kruidnagel, om maar meteen bij je allerlaatste opmerking aan te sluiten: het is ook nogal niet niks, wat jij hier schrijft. Prachtig verhaal met een diepgang die uitnodigt tot verdere contemplatie. Ik heb ervan genoten, en ook na enkele keren lezen zag ik weer iets nieuws. Prachtige en veelzeggende zin  vind ik: Ik heb nu even geen therapeut onder de knop.
Chapeau! 

Hoe liep het ook alweer af met Gregor Samsa?

Ik hoop dat het HP het antwoord hierop niet weet, anders gaat hij zich straks nog zorgen maken. 

Goed verhaal! De overpeinzingen van de spin komen oprecht over en ook de stijl past goed bij het verhaal. Graag gelezen!

Dank je, Mike! Het viel me op in hoeveel verhalen van deze week de dood als einde lonkte... ;-).

Ha Ton, enorm bedankt voor je lof! Wat een eer, zoveel oprechte aandacht.