Hoi HC, een herkenbaar verhaal, mooi geschreven en in die zin graag gelezen. Ik herken er echter niet de opdracht in. Wie is degene die je eigenlijk niet zo aardig vindt? Zoals ik het lees, beschrijf je hier eerder een teleurstelling. De hp had het krijgen van een kind iets anders voor zich gezien. 

Kijkend naar het schattige  Winnie de Pooh behang, het ledikantje met voile hemeltje, de commode met knuffels in zachte kleuren, dacht ze, wat is er toch aan de hand met dit kindje? 

Deze zin leest lastig, omdat je halverwege een gedachte ingebouwd hebt.  "Dacht ze" lijkt op deze manier te slaan op het zinsdeel ervoor. Misschien achter "dacht ze" een dubbele punt plaatsen. Of de zin anders formuleren. 
Ze keek naar het schattige  Winnie de Pooh behang, het ledikantje met voile hemeltje en de commode met knuffels in zachte kleuren. Ze dacht: Wat is er toch aan de hand met dit kindje? (van "dit kindje" zou ik "haar" maken)

Hai!

Ik had een beetje hetzelfde als fief. Het is zeker niet slecht geschreven, maar ik kon me moeilijk inleven waarom je haar als vijand ziet. Als ik iemand echt niet mag, hebben ze doorgaans meer gedaan dan worstelen met de combinatie van moederschap en werk. Iedere moeder herkent denk ik het wanhopige "alsjeblieft houd op met huilen" en je wilt niet weten als wat voor zombie ik op mijn werk heb gezeten. :)   

Er zijn dingen die erg bij de "situatie" horen. Ze heeft net een baby gehad, die huilt veel, ze trekt het even niet. Er zijn ook dingen die bij haar als persoon horen, zoals misschien perfectionisme of vermijden van verantwoordelijkheid? Ik zou graag willen begrijpen waarom je je haar, als persoon, niet mag. Dat ze het even zwaar heeft met de nieuwe situatie vind ik namelijk best invoelbaar. Misschien kun je haar specifieke karaktertrek(ken) er meer uitlichten? Wat daarin raakt jou zo? 

Hallo @HC, je toelichting verduidelijkt veel. Het feit dat je de verzachtende omstandigheden voor een minder sympathieke collega als uitgangspunt neemt komt voor mij te weinig uit de verf, omdat het hele verhaal maar één perspectief heeft. Daardoor komt de irritatie die een mevrouw Perfect met alsmaar smoezen bij de collega's oproept onvoldoende uit de verf. 

Ik denk dat je dat probleem wat vermindert door een perspectiefwissel toe te passen - het gezichtspunt verplaatsen naar de collega's. "Hoe kon ze zo nog goed presteren? Iedereen kende haar als de collega die voor wie alleen prestatie telde, in wier ogen falen ondenkbaar was" of zo. Ook in de volgende alinea zou je die perspectiefwissel ("wetende dat") nog wat sterker naar voren kunnen brengen. Dan zou je die ziekmelding ook nog een extra draai mee kunnen geven.

De "dacht ze"-zin is nmm een soort contaminatie: Kijkend naar enz. enz--- dacht ze."wat is er toch aan de hand met dit (of mijn, niet haar) kindje" of Kijkend naar enz. enz---vroeg ze zich af wat er toch aan de hand was met dit (of haar) kindje.

Zoals ik elders al opmerkte kan het 'niet mogen' van iemand liggen aan je eigen onverdraagzaamheid of - zoals ik hier meen te lezen - gebrek aan inlevingsvermogen. In deze zin is het een goed verhaal. Niettemin ben ik het met Bobcom eens dat het nog niet goed uit de verf komt waarom haar collega's haar niet mogen. Een perspectiefwissel is overigens niet noodzakelijk; je kunt haar heel goed haar angsten laten uitspreken voor geroddel, botte opmerkingen en boze blikken.

• Winnie de Pooh behang = Winnie de Pooh-behang of winniedepoohbehang, daarussen twijfel ik, maar Winnie de Pooh behang is sowieso fout.
• wetend ze het begrip van haar collega's ... = wetend dat ze (etc.)
• en dacht spijtig, misschien toch ziekmelden. = en dacht spijtig: misschien toch ziekmelden.

Ik vind dat je je heel goed aan de opdracht gehouden hebt. Ik merk niets van het oordeel van de schrijver in het verhaal en daardoor is je personage een stuk menselijker geworden.