#335 - Het maakt niet uit waar

Hoi Madrid, intrigerend verhaal over een ware vrije geest. Interessante en mooie invulling van de opdracht, met een laatste regel die al het voorafgaande samenvat. Graag gelezen!

Ja! Leuk ingevuld inderdaad! Gaat het toch over gevoelens in plaats van de precieze plek, en heb je de randjes van de opdracht opgezocht, maar ik vind het een prima antwoord.  

Ben wel nog steeds ook benieuwd naar je festival. :)

Wie onbevangen op zoek gaat naar geluk vindt het. Dat heb je beeldend beschreven, Madrid.

Mooie tekst Madrid! Hoewel het stuk voor mij minder over sfeerzetting adhv je zintuigen gaat, zie ik visueel toch veel sfeervolle momentjes passeren. Ik vind ouwehoeren zo'n heerlijk Nederlands woord :-). En inderdaad wie het kleine niet eert...

@Ton, Dank je!

@Marianne, ik schreef ooit wel een verhaal over een festival. Wat uiteraard niet autobiografisch was. Ik plak het hier stiekem onder: 

Gelukkig is het druk vandaag. Heerlijk deze zomer. Fantastisch al die festivals. Het is in een grote mensenmassa altijd zo makkelijk om iemand stiekem aan te raken. Dat het vandaag regent mag de pret niet drukken. Ik heb een plastic poncho aangetrokken. Voor een euro kun je ze kopen. Voor mij zijn ze meer waard. Als je onder het dansen dan tegen iemand aanschurkt dan knispert dat plastic. Echt waar, een geweldig geluid. Het voelt veilig bovendien, een beetje condoomachtig.

Een meter of tien van mij staat een groepje van die hipsters. Je weet wel, van die mooie jongemannen van rond de dertig jaar met zo’n hip baardje, retro zonnebril, bloesje en een strakke spijkerbroek. Daar word ik dus enorm opgewonden van. Ik kan het niet helpen.

Terwijl ik langzaam naar ze toe schuifel tussen het publiek door, wrijf ik tussendoor nog even lekker tegen een mooie jonge provinciaal aan. Aangekomen bij het groepje jongens blijk ik nog meer geluk te hebben. Er begint een reggaeband te spelen en iedereen begint heen en weer te deinen.

Ik scan de groep jongens en schuif door naar de knapste. Voorzichtig druk ik mijn billen tegen hem aan en begin op en neer te bewegen. Het voelt geweldig, heel erotisch. Vervolgens doe ik alsof ik struikel en laat me tegen een van zijn vrienden aan vallen. Hierdoor kan ik met mijn bovenlichaam tegen hem aan schuren. Hij heeft niks door. ‘Gaat het, heb je jezelf niet bezeerd?’ schreeuwt hij boven het geluid uit in mijn oor. ‘Prima, het gaat geweldig. Je hebt geen idee hoe lekker het met mij gaat. Dank je wel!’ zogenaamd stuntelend manoeuvreer ik verder. Op de valreep knijp ik nog even in zijn bil. Lachend ga ik er vandoor.

@Gi, Dank je.

@V., Klopt. Ik had de zintuigen even overgeslagen.

Mooi hoe je je zo direct tot mij als lezer richt. Daardoor sleep je me bij het verhaal. Dynamisch ook. Graag gelezen.

Ik struikel wat op: 'All inclusive en al.' Leest als dubbelop.

En een beetje muggenziften: 'ouwehoeren' staan aan het begin wat prominent, daardoor vind ik het de tweede keer dat ik 'm lees wat storend.

@Hadeke, Dank! Ik ga even kijken naar de twee keer ouwehoeren. Daar heb je mogelijk wel gelijk in.

Toegevoegd: Ik heb de 2e ouwehoeren veranderd in: iemand die ook makkelijk praat.

De All Inclusive en al laat ik staan. Ik kan het niet verklaren, maar ik vind het prettig.

Hi Madrid,

Leuk dat je niet één plek hebt gekozen, maar één situatie die zich over de hele wereld herhaalt. De laatste alinea vind ik prachtig.

Dit stukje maakt me erg nieuwsgierig: ‘Dat heeft een prijs. Al die informatie moet je een keer verwerken. Ik heb een methode hiervoor. De meest slechte ooit.’

Ik denk niet dat je dit genoeg hebt uitgewerkt. Dit personage is het hele jaar met iedereen in gesprek en… tijdens die ene week op vakantie ook! Ik krijg niet het gevoel dat die vakantie wordt gebruikt om alle informatie van de rest van het jaar te verwerken. Het personage herhaalt hun gewoonte, alleen op een zonniger locatie.

Wel denk ik dat je hier nog een heel verhaal aan kan wijden. Wat als alle informatie een keer te veel wordt? Wat als dit personage een keer hun stem kwijtraakt? Ik ben benieuwd!

Hartelijke groet,

Kelly

@Madrid, goed verhaal! Geluk is samen met de mensen en toch alleen! Krachtig.

Ik las ook jouw verhaal in de reacties over een festival. Omdat ik mij verveelde, wou ik dit schrijven als 'other Point of View' op jouw goed verhaal. Ter amusement mijn verhaal - wat uiteraard ook niet autobiografisch is:

--

Voor een weide is dit frustrerend. Vijf grazende koeien werden hier gedoogd. En nu trappen duizenden uitzinnige tweevoeters alles plat. De uitverkorenen zijn uitgelaten en vinden dit geweldig. Koeien loeien luid als zij in een kleine, krappe stal worden gejaagd, wij roepen uitzinnig als we met een massa op een weide worden losgelaten. Waar er een week geleden een overvloed aan lichtgroen gras was voor de koeien, maken wij dit, geholpen door de regen, modder voor de varkens.

Het festival verkoopt plastic ponchos als bescherming voor het hemelwater. De grietjes lijken ervan te houden, Ook ik had er eentje gekocht. Ik wist dat het poncho-geknisper bij schurend dansen hen extra motiveerde. Voor één euro kan je niet sukkelen. Ze voelen zich valselijk beschermd.

Een metertje of tien van mij verwijderd, zie ik haar staan. Haar billen.draaien en dansen wild. Haar paringsdans is gericht op een groepje hipsters wat verderop. Vier jongens met een hip baardje dat niet kon bestaan zonder dagelijks urenlang minutieus trimmen. Elk een retro zonnebril op het hoofd, hoewel het regent. Allen in hetzelfde type bloemenblouse uit de chique kleding winkel. Ieder gehuld in een spannende jeans, dat vroeger enkel werd verkocht aan eunuchen of mannen die graag experimenteren met kledij voor vrouwen. Ik vind die boys zielig gemaakt, zij lijkt zich er aan op te geilen.

Toch fascineert ze me. Haar lijfje wrijft en twerkt onbezonnen tegen elk lichaam terwijl ze zich sierlijk begeeft naar de grootste van de vier. Zijn haren in een kuif. Reggae bassen lijken haar te stuwen. Haar lichaam neemt controle en vleit zich erotisch op de gelukkige gozer. Hij lijkt verbaasd, een beetje betrapt en onwennig. Slungelig high-fived hij zijn hipster vrienden zonder dat zij het merkt.

Dan struikelt ze plots. Ik bedenk dat ik al veel te lang sta te staren maar ik verlang naar haar, neen, ik wil haar. Ze drukt ontstuimig haar borsten in het gezicht van de kleinste van de groep. Duidelijker kan ze het niet maken. Ze fluisteren iets in elkaars oor. Dan waggelt ze, opgewonden maar onbevredigd, weg van hen, mijn richting op. De vier lachen en vieren.  Ik voel haar nabijheid in haar hitte naderen. 

“Poncho girl, it’s me you are looking for?”

Een tent zoals de mijne had ze nog nooit gezien.

---

@Tony, 😂. Mooi! Ik voel me vereerd. Ik zal eens kijken of ik hier op een later moment iets tegenaan kan Dunglishen.