Hoi Madrid, het zal ongetwijfeld aan mij liggen, maar ik begrijp niet goed waar het over gaat. Je hebt een brief geschreven aan Bo die overleden blijkt te zijn, zover snap ik het. Ik haal uit het verhaal echter geen verboden liefde of heb ik iets gemist? Je verhaal laat me met veel vragen achter. Wellicht kan wat opheldering mij helpen het verhaal te begrijpen.

Onze stiekeme etentjes, dat jij mij altijd stiekem hielp als ik het niet lekker vond. ---- twee keer het woord stiekem/stiekeme in de zin en volgens mij moet "dat" "waarbij" zijn.

En zeker rouw over, nou ja, je zult het wel begrijpen. --- Bo zal het wellicht begrijpen, maar de lezer niet, althans ik niet.

Hij heeft ons nog even achtergelaten met jou, zodat we gezamenlijk afscheid konden nemen.  --- Wat is er gebeurd dat Bo overleden is? Teveel alcohol?

Madrid, ik moet de mening van Fief bijtreden. Jij weet waarschijnlijk precies waarover je het hebt maar als lezer kan ik hier geen touw aan vastknopen. Graag wat uitleg.

@Madrid: ik begreep het eigenlijk wel - denk ik -  een brief naar een geliefde die euthanasie heeft laten uitvoeren? En waar je de kans nooit echt hebt gekregen om je liefde te uiten? Misschien kan het inderdaad wat duidelijker... 

Misschien sla ik de bal helemaal mis, maar ik heb het gevoel dat Bo een dier is. Een hond of een kat. Dit idee kwam in me op vanwege de woorden: "ik met een kater en jij bij voorkeur niet" en "eeuwige jachtvelden".
Het is me niet helemaal duidelijk, maar daardoor ga ik er wel verder over nadenken.

Denk ook dat het over een hond gaat, vanwege de aanwijzingen rondom het eten en de overval. Het is een mooie brief, vol liefde en daarom snap ik niet dat de hoofdpersoon er aan het einde allemaal personen bijhaalt. Om aan te geven dat ze het afscheid zo moeilijk vond dat ze het niet alleen aankon?

Dat de hoofdpersoon pas na tien jaar een brief schrijft komt als een te lange tijdsperiode op me over.

Was het de bedoeling de agressie tegenover de angst van de hoofdpersoon in de situaties, toen ze elkaar ontmoetten en toen de vrouwelijke kameraad op het laatst ernstig ziek was, te gebruiken als het verbodene in de liefde? En was de hoofdpersoon vanwege ongewenst gedrag angstig naar het einde toe? Misschien kun je dit uitgangspunt verder uitwerken en het verhaal in een iets andere vorm gieten?

Hoi Madrid, in eerste instantie dacht ik ook aan een hond, zeker nav de hints over het eten en die overval. Na het lezen van de commentaren is ook de één na laatste alinea duidelijk. 

Ik lees het met een brok in mijn keel. Een huisdier, een maatje verliezen hakt er in. Dat gevoel bracht je (met een beetje hulp van de commentaren) goed over.

Hoi Madrid, een bijzondere brief die ik vind passen binnen de opdracht. Toegegeven, ik had na eerste lezing niet helemaal door wat er speelde, maar je toelichting maakte het plaatje voor mij compleet. Een mooi plaatje, dat is zeker! Als hondenliefhebber kan ik je verhaal goed invoelen en ik onderschrijf Chantals uitspraak over het erin hakken. Graag gelezen!

Met de uitleg meegenomen is het een mooi stuk! Een idee kan zijn om de volgende keer een lijstje voor jezelf te maken met hints die we sowieso nodig hebben om het te begrijpen. Als je daar dan je verhaal omheen bouwt, moet het goed komen!

Sorry, maar ik begreep het verhaal niet. Toen ik je uitleg las, dacht ik: wat een schitterend gegeven; dat zou een prachtig verhaal op kunnen leveren. Helaas komt het in deze uitwerking voor mij niet uit de verf.

Voor mij geldt hetzelfde: ook ik begreep het na eerste lezing niet, had wat duidelijker hints nodig gehad in het verhaal zelf. Met je uitleg erbij las ik het nog eens en vond ik het mooi, ontroerend.